Ετρεχε από πόλη σε πόλη και από χωρίου εις χωρίον, που έγραφαν και οι εφημερίδες κάποτε λοιδορώντας τον Τέως που προσπαθούσε να αποκαταστήσει την τάξη, αλλά μάταια.
Από τα Γρεβενά στο Ρίο με μία ενδιάμεση στάση στην Ιονία οδό, μιας και το μεταφορικό μέσο χάλασε (!!!) κι έτσι έπρεπε να έρθει άλλο ασθενοφόρο για να παραλάβει τον 6χρονο για να νοσηλευτεί, ξημερώματα· ώρες μετά, στην Εντατική Μονάδα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Ρίου.
Εκεί δηλαδή που υπήρχε διαθέσιμη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και όχι στην κοντινότερη των Ιωαννίνων ή της Θεσσαλονίκης.
Ρώμη μέσω Καβάλας, σαν να λέμε.
Στην προσπάθεια των γιατρών να μειώσουν τις βλάβες που θα προκαλούνταν στον εγκέφαλο του μικρού παιδιού που έπαθε ανακοπή καρδιάς, έψυξαν, λέει, και τον εγκέφαλό του, αλλά τελικά η εγκεφαλική βλάβη δεν είχε αποφευχθεί, και αφού ενημερώθηκαν οι γονείς, επέλεξαν να δωρίσουν τα όργανά του σε άλλους ανθρώπους που τα είχαν ανάγκη.
Ενα δώρο ζωής, όπως λέγεται και είναι.
Ενα δώρο ισοδύναμο με το δικαίωμα των ανθρώπων να ζουν.
Αλλά οι γονείς του δεν έμειναν εκεί. Ζήτησαν, αντί στεφάνων για την κηδεία του μικρού Θωμά, να συγκεντρωθούν χρήματα για απινιδωτές στα σχολεία των Γρεβενών, ώστε άλλο παιδί να μην έχει την ίδια τύχη με εκείνον.
Αναμφισβήτητα μια σπουδαία χειρονομία ανιδιοτέλειας.
Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον ιερό ναό της Ευαγγελίστριας στα Γρεβενά και ουδεμία άλλη συζήτηση ή πληροφορία δεν διέρρευσε ή μεταδόθηκε από τα μέσα.
Ούτε Υπουργικό Συμβούλιο συγκλήθηκε, ούτε κάποια ειδική επιτροπή του υπουργού που θα διερευνήσει το περιστατικό, όπως και για τα φάρμακα και τις ελλείψεις στα νοσοκομεία ή τα λειψά κρεβάτια και νοσοκομεία.
Βλέπετε, για τον μικρό Θωμά, όπως και για όλους τους κοινούς θνητούς, το τέως σηματοδοτεί και την ολοκλήρωση.
Δίχως περιστροφές, υποσημειώσεις ή αστερίσκους.
Για όσους όμως δεν είναι κοινοί θνητοί, το τέως μπορεί να σημαίνει και άλλα πράγματα.
Εξάλλου, ο μικρός Θωμάς δεν πρόλαβε να ορκίσει επτά διορισμένες και όχι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, ούτε να δει χιλιάδες ανθρώπους εκτοπισμένους στα ξερονήσια παρότι και η δική του η ζωή ήταν σαν παραμύθι, αλλά από τα άλλα. Χωρίς παλάτια, πρίγκιπες και άλογα.
Είχε μονάχα σπουδαίους γονείς, φιλότιμους γιατρούς, διασώστες και παράλογα, χωρίς ασθενοφόρα και Μονάδες.
Και η δημοσία δαπάνη; Πτωχή ακόμα και για να καλύψει το κόστος συντήρησης ενός ασθενοφόρου.
