Η πιο μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση στα τρία χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τη Νέα Δημοκρατία πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, ακόμα και οι επαγγελματίες που κατέκλυσαν τους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και γέμισαν όλες τις πλατείες των μεγάλων επαρχιακών πόλεων της χώρας έστειλαν σαφές μήνυμα καταδίκης της πολιτικής της κυβέρνησης. Αφήνοντας όμως και... υστερόγραφα. Όχι μόνο για την επιστροφή σε πιο μόνιμη βάση της μεγάλης κοινωνικής και λαϊκής πλειονότητας στους δρόμους για τη διεκδίκηση άμεσων μέτρων ανακούφισης από το πρωτόγνωρο κύμα αυξήσεων που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει οικογένειες και επιχειρήσεις, αλλά και ανάληψης του ρόλου που της αναλογεί σε μια περίοδο που η κυβέρνηση βάλλεται πανταχόθεν.
Οργή και αγανάκτηση
Ο λαϊκός παράγοντας που φαινόταν ακινητοποιημένος όλους τους τελευταίους μήνες, να παρακολουθεί ασθμαίνοντας την καθημερινή ληστεία που συντελείται στα σούπερ μάρκετ και στους λογαριασμούς ενέργειας, πήρε την ευκαιρία που του έδωσαν τα συνδικάτα ορθώνοντας ανάστημα.
Για «ποτάμι οργής και αγανάκτησης που πλημμύρισε τους δρόμους της Αθήνας και των άλλων πόλεων της χώρας», αλλά και «ποτάμι που θα σαρώσει τις αντιλαϊκές και τις αντεργατικές πολιτικές της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας» κάνουν λόγο τα συνδικάτα, εκτιμώντας ότι πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα η μεγαλύτερη συγκέντρωση των τελευταίων χρόνων. «Αυτό ήταν ένα μήνυμα προς την κυβέρνηση ότι οι εργαζόμενοι, ενωμένοι και αποφασισμένοι, λένε “όχι” στις πολιτικές τής λιτότητας που ασκεί, λένε “όχι” στη φτώχεια και την εξαθλίωση που μας οδηγεί. Λένε “όχι” στην πολιτική που στηρίζει την οικονομική ολιγαρχία σε βάρος του κόσμου της εργασίας». Τα συνδικάτα εκτιμούν ότι η απεργιακή κινητοποίηση της περασμένης Τετάρτης ήταν μια απεργία-σταθμός, που έρχεται ως συνέχεια των κινητοποιήσεων που έγιναν στις αρχές Σεπτεμβρίου στη ΔΕΘ αλλά και που «θα συνεχιστούν μέχρι να ανατραπεί η αντεργατική και η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης».
Αυτό το κλίμα «μύρισε» άλλωστε και η κυβέρνηση, σπεύδοντας πανικόβλητη την παραμονή της απεργίας με πραξικοπηματικό τρόπο να κλείσει τους σταθμούς των ΜΜΜ όλο το εικοσιτετράωρο, ώστε να μην μπορεί να φτάσει ο κόσμος στο κέντρο της Αθήνας. Ακυρώνοντας έτσι στην πράξη από τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες το δικαίωμα στην απεργία!
Φτωχοποίηση
Οι χιλιάδες εργαζόμενοι που βρέθηκαν στους δρόμους προχθές Τετάρτη έστειλαν συγκεκριμένα μηνύματα.
Πρώτον, ότι για το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας στα είδη πρώτης ανάγκης και στους λογαριασμούς ενέργειας αποκλειστικά υπεύθυνη είναι η κυβερνητική πολιτική. Μια πολιτική που όχι μόνο δεν κάνει κάτι για να ανασχέσει μια κατάσταση που έχει ξεφύγει εντελώς τους τελευταίους μήνες (κοροϊδεύοντας επιπλέον με το εφεύρημα του «καλαθιού του νοικοκυριού»), αλλά είναι η ίδια που τροφοδοτεί με υπερκέρδη καρτέλ και παρόχους, πτωχεύοντας ταυτόχρονα νοικοκυριά και επιχειρήσεις.
Δεύτερον, ότι το κυβερνητικό επιχείρημα «και τι διαφορετικό θα μπορούσε να γίνει» έχει πλέον παρέλθει ανεπιστρεπτί. Οι δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, μισθωτοί, συνταξιούχοι αλλά και νέοι άνθρωποι που βρέθηκαν προχθές στους δρόμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και είναι αυτοί που βιώνουν το αδιέξοδο κάθε μήνα, όταν το εισόδημά τους εξανεμίζεται στις είκοσι πρώτες μέρες του μήνα, γνωρίζουν πολύ καλά πλέον ότι έχουν κατατεθεί συγκεκριμένες προτάσεις από τα συνδικάτα και την αξιωματική αντιπολίτευση (μείωση ΦΠΑ, μείωση ΕΦΚ).
Κοινωνική κρίση
Οπως έδειξαν και τα πρόσφατα στοιχεία έκθεσης του Ινστιτούτου «Νίκος Πουλαντζάς» για τα εισοδήματα και την εργασία, αδυναμία να καλύψουν τις βασικές ανάγκες με το εισόδημα από την εργασία τους δηλώνουν περισσότεροι από 7 στους 10 μισθωτούς, την ώρα που στην αγορά εργασίας κυριαρχούν τα αισθήματα της ανασφάλειας και του φόβου για την επόμενη μέρα. Επιπλέον, καταγράφεται ότι ο συνδυασμός ακρίβειας, πληθωρισμού, χαμηλών μισθών, αλλά και στήριξης της κυβέρνησης στους εργοδότες «προκαλεί ανησυχίες για μια οξεία κοινωνική κρίση τους επόμενους μήνες».
Στην έκθεση αποτυπώνεται ο κίνδυνος κατακόρυφης αύξησης των εργαζόμενων φτωχών, καταγράφεται ξεκάθαρα η αδυναμία ενός ανησυχητικά μεγάλου μέρους εργαζομένων -ακόμα και όσων έχουν σταθερή απασχόληση- να καλύψουν τις ανάγκες του νοικοκυριού τους, ενώ επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι οι βασικές ανελαστικές δαπάνες (στέγη, τροφή, λογαριασμοί ενέργειας κ.λπ.) τείνουν να εξαντλούν -αν όχι να υπερβαίνουν- το ύψος του εισοδήματος των πολιτών από την εργασία τους.
Κλιμάκωση
Η μαζική απεργιακή κινητοποίηση της Τετάρτης 9 Νοεμβρίου δεν ήταν τέτοια που να δείχνει ότι επηρεάζει άμεσα και σε σημαντικό βαθμό τις πολιτικές. Ωστόσο, πιστοποίησε ότι πρόκειται για αφετηρία προς αυτή την κατεύθυνση. Και φαίνεται να είναι στο χέρι των συνδικάτων και της αντιπολίτευσης αν θα κλιμακώσουν το σφυροκόπημα σε μια παραπαίουσα κυβέρνηση και σε έναν πρωθυπουργό που, μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις στο θέμα των υποκλοπών, δύσκολα μπορεί να σταθεί μέχρι τον Μάιο.
