Στα τέλη της περασμένης δεκαετίας κατέστη σαφές στους πολίτες ετούτης της δύσμοιρης χώρας ότι ο εκτεταμένος δανεισμός, η ακατάσχετη υπερκατανάλωση και η μεγαλοζωΐα, μαζί με τον διακαή πόθο του μεροκαματιάρη γείτονά μας που φιλούσε... ποδιές να βρει μια θέση εργασίας σε κάποιον δημόσιο οργανισμό για το μοναχοπαίδι του, οδήγησαν την ελληνική οικονομία κάπου ανάμεσα στα δίχτυα του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και στα βράχια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Βέβαια, επειδή σε αυτή τη χώρα εκτός από δύσμοιροι είμαστε και εξαιρετικά ικανοί, καταφέραμε και να μπλέξουμε στα δίχτυα, και να πέσουμε στα βράχια, αλλά από τέτοια βρίθει η ελληνική ιστορία· χωρίς, μάλιστα, να πρωτοτυπεί.
Όλη αυτή η κατάσταση περιγράφηκε χαρακτηριστικά από τη φράση «μαζί τα φάγαμε»... (κι εσείς θα την πληρώσετε). Νωρίτερα, περιγραφόταν με τον προειδοποιητικό όρο ωχαδερφισμός.
Ποιος να φανταζόταν βέβαια τότε ότι θα έπρεπε να είναι πιο προσεκτικός στη δημιουργία του συγκεκριμένου όρου διότι θα τον βρίσκαμε μπροστά μας. Όπως ακριβώς συνέβη και με τα δίχτυα και τα βράχια που λέγαμε νωρίτερα.
Σήμερα, το φαινόμενο του ωχαδερφισμού έχει λάβει εκτεταμένες διαστάσεις και διαπερνά το σύνολο της κοινωνικής ζωής όλων των πολιτών αυτής της δύσμοιρης, όπως είπαμε, χώρας, ανεξαιρέτως.
Πέραν δηλαδή του προαναφερθέντος γείτονα που προσπαθούσε να βρει μια σταθερή εργασία για το μονάκριβό του, σε καθεστώς πλήρους επισφάλειας στην αγορά εργασίας.
Για παράδειγμα, όταν ανοίγει κάποιος την εξώπορτα του σπιτιού του και φτάνει δίπλα από τα ταχυδρομικά κουτιά αναφωνεί: Ωχ!
Όταν βρίσκεται για ψώνια σε κάποιο σούπερ μάρκετ, διότι τα άλλα ψώνια είναι σε αναστολή σαν τους υγειονομικούς, αναφωνεί: Ωχ!
Ωχ! επίσης αναφωνεί και όταν σταματάει στο πρατήριο καυσίμων, στη λαϊκή αγορά, στο βιβλιοπωλείο για τα σχολικά, στα καταστήματα υποδημάτων και ενδυμάτων για να ακούσει συχνά και άλλο ένα ωχ από την απέναντι πλευρά. Συμπληρούμενο σχεδόν πάντα από ένα: ...αδερφέ μουυυ!
Ζούμε κατά πως φαίνεται την εποχή των επιφωνημάτων.
Και είναι μάλιστα τέτοιος ο πόνος, που κανένας από τους δύο ωχαδερφούς δεν προλαβαίνει να σκεφτεί ότι κάθε επίδομα, κάθε βοήθημα και κάθε κρατική επιδότηση για την ακρίβεια θα πρέπει να πληρωθεί κάποια στιγμή για να γεμίσουν τα δημόσια ταμεία.
Μάλλον απ’ τον ερχόμενο Αύγουστο-Σεπτέμβρη που θα έρθουν τα εκκαθαριστικά της εφορίας, αλλά αυτό θα το διαχειριστεί πιθανότατα μια επόμενη κυβέρνηση, άσχετα αν το πληρώσουνε οι ίδιοι ωχαδερφοί.
