Θυμάστε, φυσικά, πόσο είχαν διαρρήξει τα ιμάτιά τους με τη Συνθήκη των Πρεσπών. Και συλλαλητήρια αγκαλιά με τους χρυσαυγίτες έκαναν και παλικαρισμούς αστείους, έφαγαν κι ένα-δυο δακρυγόνα, τόσο που τα ελληνικά ΜΜΕ σοκαρίστηκαν -δακρυγόνα; Στην Ελλάδα; Πού ξανακούστηκε αυτό! Κέρδισαν και τις εκλογές.
Ε, τώρα που ο Ερντογάν αμφισβητεί στο ΝΑΤΟ και τη συνθήκη των Παρισίων και εκείνη της Λωζάννης, που γράφτηκε κυριολεκτικά με αίμα προσφύγων, η Ν.Δ. όχι μόνο δεν έχει καθαιρέσει τον Άδωνι Γεωργιάδη, που παρέδωσε το όνομα «Turkaegean» τη στιγμή που οι στόλοι κάνουν βόλτα στο Αιγαίο, αλλά σφυρίζει αποπροσανατολιστικά.
Σου λέει, ο Άδωνις μπορεί να είναι και άχρηστος, και ακροδεξιός στον πυρήνα του (του αρέσει κι ο Πινοσέτ, τα έχει πει ο άνθρωπος), αλλά εκλογές έρχονται και τον Άδωνι τον ψηφίζουν. Πολλοί.
Το θέμα είναι το «Τουρκοαιγαίο». Τι σημαίνει «Turkaegean» στο κάτω-κάτω; Και πώς το παραχωρείς τη στιγμή που το ΝΑΤΟ θα ενισχύσει τα τουρκικά F-16 για τη «στήριξη της Αμερικής»;
Μπορεί, βέβαια, να το σκέφτηκαν αλλιώς. Σου λέει, πολλές Μακεδονίες δεν είχαμε να μας περισσεύουν, γι’ αυτό το κάναμε θέμα. Αλλά νησιά έχουμε να φαν’ κι οι κότες. Να, τι τη θέλουμε την Κάλυμνο; Να βγάζουμε σφουγγάρια; Τα βρίσκεις και έτοιμα. Ή την Κάρπαθο, 22 ώρες ταξίδι. Ή το Καρπενήσι, που του έχει βγει και τ’ όνομα. Αμ τους Φούρνους Ικαρίας; Να πάει καμιά φορά ο πρωθυπουργός, που είναι κι εκδρομικός τύπος, στην Ικαρία και να τους πει ότι έμαθε πως στο νησί είναι διάσημοι για την αρτοποιία τους, εμ να γίνει ρεζίλι, εμ να παρεξηγηθούν κι οι Γιαννιώτες.
Αλλά τι συζητάμε τώρα; Πάντα σ’ αυτόν τον τόπο αυτό που λέμε «πατρίδα για την Αριστερά ήταν ο λαός και για την δεξιά η ισχύς τους. Και οι πρώτοι πάλευαν με το αίμα τους, οι δεύτεροι την ξεπουλούσαν.