Την τελευταία του πνοή άφησε σε ηλικία 96 ετών ο παλαίμαχος κομμουνιστής και αντιδικτατορικός αγωνιστής, Δημήτρης Πρωτοψάλτης, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος και γενικός γραμματέας του Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ).
Η κηδεία του θα πραγματοποιηθεί στο νεκροταφείο στα Γλυκά Νερά το Σάββατο στις 11:00.
«Ήταν ένας σεμνός σύντροφος, πρωτοπόρος κομμουνιστής. Ήταν από τους συντρόφους εκείνους που ήταν πάντα δραστήριοι, ενδιαφερόταν για όλους και για όλα, πάντα να προσφέρει, με ευγένεια και σεμνότητα. Έμεινε αλύγιστος μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, πιστός στην ιδεολογία του, προσφέροντας τις γνώσεις και τις εμπειρίες του. Με το παράδειγμά του διαπαιδαγωγούσε τους νέους αγωνιστές», τονίζει ο ΣΦΕΑ.
Παράλληλα στην ίδια ανακοίνωση, σημειώνεται ότι «εμείς, οι συναγωνιστές και σύντροφοί του στον ΣΦΕΑ, που για πολλά χρόνια πορευτήκαμε μαζί του, με εκτίμηση, σεβασμό και βαθιά θλίψη τον αποχαιρετούμε σήμερα».
Ο Δημήτρης Πρωτοψάλτης γεννήθηκε το 1926 στην Κωνσταντινούπολη. Σε μικρή ηλικία εγκατέλειψε την Κωνσταντινούπολη και ήρθε στην Αθήνα. Την περίοδο της κατοχής οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Αργότερα και για μικρό χρονικό διάστημα, μετακόμισε κοντά στο θείο του στην Θεσσαλονίκη.
Στη δεκαετία του '50 και του '60 δραστηριοποιήθηκε στη Διοίκηση του Σωματείου των Εμποροϋπαλλήλων και στην προδικτατορική ΕΔΑ.
Στις 30/6/1967 συνελήφθη από τα όργανα της δικτατορίας. Εξορίστηκε στη Γυάρο, όπου έμεινε αλύγιστος. Στις 10/11/1967 μεταφέρθηκε στο Λακκί της Λέρου. Συμμετείχε δραστήρια στη ζωή του Στρατοπέδου. Στήριξε το 1968 τις Αποφάσεις της 12ης Ολομέλειας της ΚΕ του ΚΚΕ. Το 1970 μεταφέρθηκε στο Παρθένι της Λέρου από όπου και απολύθηκε.
Με τη μεταπολίτευση συνεχίζει την πολιτική του δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, στο οποίο παρέμεινε μέλος μέχρι το τέλος της ζωής του. Συμμετείχε δραστήρια στο Σύνδεσμο Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ).
Διετέλεσε Πρόεδρος του ΣΦΕΑ την περίοδο 1994-1995 και την περίοδο 2007-2010 και Αντιπρόεδρος την περίοδο 2009-2011 και Γενικός Γραμματέας την περίοδο 1993-2005.
Πρωτοστάτησε στην αλληλεγγύη του ΣΦΕΑ στον δοκιμαζόμενο λαό της Γιουγκοσλαβίας την περίοδο των ΝΑΤΟΪΚΩΝ Βομβαρδισμών.
Αντιτάχθηκε στην παραχώρηση τμήματος της έκτασης του ΕΑΤ-ΕΣΑ στο Μέγαρο Μουσικής και στην καταστροφή του μικρού θεάτρου του ΣΦΕΑ που υπήρχε στο χώρο αυτόν.
Συνέβαλε στις προσπάθειες για την ίδρυση Μουσείου Αντιδικτατορικής Αντίστασης. Συμμετείχε σε όλες τις δραστηριότητες του συνδέσμου – εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις, πορείες, γενικές συνελεύσεις – συμβάλλοντας με την παρουσία του, την ηρεμία του και τις εύστοχες παρεμβάσεις του.
Του απονεμήθηκαν δυο διπλώματα ευρεσιτεχνίας -από τον ελληνικό και τον ευρωπαϊκό οργανισμό- σχετικά με την αξιοποίηση της άνωσης.
