Η ιδέα της χρήσης οχήματος αντί του μετρό για την μετάβαση στο κέντρο της Αθήνας την Παρασκευή, προκειμένου να αποφευχθεί ο συνωστισμός μέσα στους συρμούς, αποδείχθηκε εξαιρετικά ατυχής.
Η «επιδεικτική αστυνόμευση» για χάρη των καμερών κοντά στη Βουλή και τον Εθνικό Κήπο, φρόντισε για πολλή ώρα να «μοιράσει εγκεφαλικά» σε χιλιάδες οδηγούς και επιβάτες που παρέμεναν εγκλωβισμένοι στα οχήματά τους, μέχρι να περάσουν από δίπλα τους αστυνομικοί.
Πεζοί και ανάμεσα σε όλες τις λωρίδες κυκλοφορίας, προκάλεσαν ένα τεχνητό μποτιλιάρισμα ακριβώς στο ύψος του Ζαππείου και της συμβολής της Λεωφόρου Αμαλίας με την Φιλελλήνων. Σε μία ημέρα ελάχιστου κυκλοφοριακού φόρτου, όπως φαίνεται στους χάρτες από τα google maps την ίδια ώρα, στο συγκεκριμένο σημείο προκλήθηκε έμφραγμα.
Κάποιος καλόπιστα θα αναρωτηθεί γιατί δεν χρησιμοποιείται η πιο λογική πρακτική του ελέγχου οχημάτων που τους ζητείται να σταματήσουν λίγο μετά δεξιά, σε χώρο που να μην μπλοκάρει πλήρως την κίνηση. Και χάρη στον Κ. Μπακογιάννη και τον «Μεγάλο Περίπατό» του, χώροι υπάρχουν. Η συμβολή με την κλειστή Βασιλίσσης Όλγας, ο χώρος μπροστά στον Εθνικό Κήπο στο τμήμα του ως τη Βουλή, νωρίτερα στη Συγγρού το αμαξοστάσιο δίπλα στο Σταθμό Συγγρού-Φιξ. Γιατί να κλείσουν όλες οι λωρίδες της λεωφόρου Αμαλίας, χωρίς μάλιστα να φαίνεται να γίνεται ουσιαστικός έλεγχος σε κάποιο όχημα, αλλά μόνο «επιδεικτική αστυνόμευση;».
Ο λόγος είναι απλός, «επιτελικός» και μάλλον καμιά σχέση δεν έχει ούτε με τη λογική ούτε με τον σεβασμό του πολίτη. Γιατί το συγκεκριμένο σημείο, λόγω Ζαππείου και «ωραίων κάδρων» με Ακρόπολη, Παρθενώνα, Βουλή και Εθνικό Κήπο, προσφέρεται για να προβληθεί τηλεοπτικά η «αστυνόμευση». Στις σχετικές ζωντανές συνδέσεις, «φωνάζουν» οι τίτλοι για τις «ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΥ» για να δικαιολογήσουν τους αυστηρότερους περιορισμούς. Δηλαδή, η Ελληνική Αστυνομία δημιουργεί συνθήκες συνωστισμού, τα κανάλια τους καταγράφουν και μετά ακολουθούν εκτενείς αναφορές στο πόσο αναγκαία και σοφά είναι τα μέτρα.
Προς το παρόν, οι άνθρωποι της ΕΛΑΣ, εργαζόμενοι και αυτοί που εκτελούν τις εντολές των ανωτέρων τους και της πολιτικής ηγεσίας τους, είναι ευγενικοί. Πιθανώς γιατί και αυτοί καταλαβαίνουν πόσο εκτός των πραγματικών τους καθηκόντων είναι όλη αυτή η διαδικασία επικοινωνιακής «αριστείας». Οι πληροφορίες ότι στο μέλλον εξετάζεται να τους ζητηθεί να επικεντρώνουν τους ελέγχους αποκλειστικά σε όσους δείχνουν εκνευρισμένοι ή απλώς σκυθρωποί, ελέγχονται ως προϊόν μελλοντολογικών δυστοπικών σεναρίων...