Πίσω από τα νούμερα υπάρχουν άνθρωποι. Πίσω από τα κυβερνητικά αφηγήματα επιτυχίας ή ελπίδας υπάρχει η σκληρή πραγματικότητα. Πίσω από τις κλειστές πόρτες των νοσοκομείων υπάρχει η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, που συντηρείται με αγώνα από τη φροντίδα του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού. Υπάρχει ο πόνος, ο φόβος, η απώλεια. Οι άνθρωποι του καθήκοντος που κονταροχτυπιούνται καθημερινά με την οδύνη και την απόγνωση μοναχικών θανάτων χωρίς αποχαιρετισμό. Υπάρχουν από τη μια η αδιαφορία ενός κράτους που παραιτείται από τον εαυτό του και από την άλλη οι ιστορίες των ανθρώπων που έρχονται αντιμέτωποι με την ασθένεια. Ας ακούσουμε τις δικές τους ιστορίες, εκεί που οι κάμερες δεν φτάνουν πια...
11 άτομα νόσησαν από ένα μικρό παιδί που κόλλησε στο σχολείο
Την τραγική κατάσταση που επικρατεί στη Θεσσαλονίκη περιγράφει στην ΑΥΓΗ ο Α.Σ. «Δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει κάποιον που νόσησε» μου λέει περιγράφοντας την περιπέτεια της δικής του οικογένειας. «Εμείς κολλήσαμε από παιδί 8 χρόνων, το οποίο κόλλησε από τον δάσκαλό του στο σχολείο. Το παιδί μετέδωσε τον ιό στους γονείς του και στη συνέχεια κολλήσαμε εγώ και η σύζυγός μου, που είχαμε πάει να τους επισκεφθούμε πριν από τα μέτρα». Στη συνέχεια κόλλησε ολόκληρη η οικογένειά του, ενώ η σύζυγός του αναγκάστηκε να νοσηλευτεί για 8 μέρες στο νοσοκομείο. Συνολικά νόσησαν 11 άτομα.
«Το τεστ το κάναμε μόνοι μας σε ιδιωτικό κέντρο» μας λέει και αναφέρει ότι, όταν βγήκε θετικό, έπαιρναν τηλέφωνο στον ΕΟΔΥ αλλά δεν απαντούσε κανείς. ύστερα από 4 - 5 μέρες τους πήραν τηλέφωνο για ιχνηλάτηση και τους είπαν να μείνουν στο σπίτι. Για το τεστ πλήρωσε 80 ευρώ φιλική τιμή, ενώ άλλοι πληρώνουν 120. Ως εκ τούτου, για μια τετραμελή οικογένεια το κόστος ανέρχεται μίνιμουμ στα 320 ευρώ, κάτι που για την πλειοψηφία των πολιτών είναι δυσβάσταχτο.
Το ότι δεν συνταγογραφούνται τα τεστ έχει συνέπεια ο κόσμος να καθυστερεί ή να μην έχει τα χρήματα να τα κάνει, με αποτέλεσμα να σωρεύονται στα νοσοκομεία με την ασθένεια να έχει προχωρήσει ήδη. Οι ασθενείς που πηγαίνουν στα νοσοκομεία έχουν μεγάλη πιθανότητα 25% - 30% να χάσουν και τη ζωή τους.
Ο Α.Σ. επιρρίπτει ευθύνες στην Πολιτεία για την καθυστέρηση στην επιβολή του λοκντάουν, παρότι είχε καταγραφεί η αύξηση στα λύματα, ενώ προσθέτει ότι η κατάσταση στα μέσα μεταφοράς ήταν τραγική, με τους ανθρώπους να είναι «καθημερινά παστωμένοι ο ένας πάνω στον άλλο». Επιπλέον θεωρεί ότι η μπάλα χάθηκε γιατί δεν έκλεισαν τα σύνορα με τις γειτονικές χώρες: «Όταν τόσος κόσμος πηγαινοέρχεται για ψώνια ή για διασκέδαση -για μία μέρα δεν απαιτείται το τεστ-, γίναμε όλοι ένα χαρμάνι».
Ο Λ.Ω. βρέθηκε θετικός στον κορωνοϊό μετά από τεστ που έκανε σε ιδιωτικό εργαστήριο στις 20 Οκτωβρίου. Όπως δήλωσε στην ΑΥΓΗ, ο ΕΟΔΥ επικοινώνησε μαζί του στις 6 Νοεμβρίου, μετά δηλαδή από 17 μέρες, ενώ μεγάλη καθυστέρηση υπήρξε και όταν νόσησαν τα παιδιά του, που βρέθηκαν θετικά λίγο μετά από αυτόν.
Συχνά, όπως καταγγέλλουν άνθρωποι που έχουν νοσήσει, ο ΕΟΔΥ δεν σηκώνει τα τηλέφωνα, αλλά, και όταν το σηκώσει, η συμβουλή είναι να μείνουν στο σπίτι, με αποτέλεσμα πολλοί να πεθαίνουν στο σπίτι τους αβοήθητοι, όπως έγινε γνωστό με τον θάνατο ηλικιωμένου ζευγαριού λίγες ώρες μετά την επικοινωνία του με τον ΕΟΔΥ.
Αυτή είναι η πλευρά των απ’ έξω, ασθενών ή μη, εκτεθειμένων όλων στην έξαρση της πανδημίας, φοβισμένων και αβοήθητων, με μόνο όπλο μια μάσκα και ένα τηλέφωνο στον ΕΟΔΥ που τις περισσότερες φορές δεν απαντάει. Αν δεν έχει την οικονομική δυνατότητα κάποιος να πληρώσει τεστ, οξύμετρα, φάρμακα και ιδιώτη γιατρό, είναι πολύ πιθανό, με ή χωρίς υποκείμενο νόσημα, να καταλήξει στην καλύτερη περίπτωση σε ένα κρεβάτι ΜΕΘ κάποιου νοσοκομείου.
Ας δούμε όμως και την πλευρά αυτών που βρίσκονται μέσα στα νοσοκομεία, αυτών που κονταροχτυπιούνται καθημερινά με την ασθένεια στην πρώτη γραμμή του πυρός.
Έκλεισε παθολογική πτέρυγα επειδή δεν υπήρχε νοσηλευτικό προσωπικό
Μια ανάσα περιμένουν να πάρουν γιατροί και νοσηλευτές στη Θεσσαλονίκη με τη μικρή κάμψη γύρω στο 20% που εμφανίζεται στις εισαγωγές στα νοσοκομεία, ως αποτέλεσμα του λοκντάουν, ωστόσο και οι εισαγωγές ξεπερνούν τις 70 κάθε 4 ημέρες στο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης, με τη βαρύτητα των περιστατικών να είναι μεγάλη. Οι ηλικίες που διασωληνώνονται είναι μικρές (45 - 65) ενώ η ασθένεια χτυπά πλέον ανθρώπους που είναι υγιέστατοι και μη παχύσαρκοι.
Ο χειμώνας που είναι μπροστά προμηνύεται ιδιαίτερα δύσκολος με τις τεράστιες ελλείψεις σε ιατρονοσηλευτικό προσωπικό εξηγεί στην ΑΥΓΗ γιατρός εντατικολόγος στο νοσοκομείο. Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. «Το προσωπικό στις κλινικές Covid συνεχίζει να αρρωσταίνει, κάτι που ανατινάζει διαρκώς το πρόγραμμα των εφημεριών. Η ζωή μας είναι εντελώς στα χέρια της υπηρεσίας, διότι μπορεί να κληθούμε και αυθημερόν να αντικαταστήσουμε ένα συνάδελφό μας που έχει νοσήσει» υπογραμμίζει.
Καμία ενίσχυση του προσωπικού δεν έχει υπάρξει, όπως μου εξηγεί η γιατρός, και «όλα αυτά που ακούγονται περί εθελοντών είναι τρομακτικές κοροϊδίες. Διαφημίζουν ότι έστειλαν δεκαμελή ομάδα, ενώ έστειλαν έναν γιατρό στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της Β. Ελλάδας μόνο για πρωινό ωράριο 9 - 3. Δεν υπάρχουν ούτε καν οι συμβάσεις με ιδιώτες που πρότεινε σαν λύση η κυβέρνηση, ενώ ούτε επιπλέον πρόσληψη επικουρικών γιατρών έχει γίνει». Μιλά για απόλυτο αδιέξοδο, καθώς είναι πολύ δύσκολο να βρεθούν γιατροί σε αυτή τη φάση, και προσθέτει ότι δεν υπάρχει καμία βοήθεια ούτε στο υπόλοιπο προσωπικό του νοσοκομείου.
Την τραγική κατάσταση των ελλείψεων αναδεικνύει το γεγονός ότι μία από τις παθολογικές κλινικές στο παλαιό κτίριο του Ιπποκρατείου -που είχε δύο πτέρυγες- έκλεισε εκτάκτως γιατί δεν μπορούσε να στελεχωθεί, διότι δεν υπήρχαν νοσηλευτές-τριες, μιας και αυτοί έχουν νοσήσει. Επίσημα δεν έχει ανακοινωθεί ο αριθμός του υγειονομικού προσωπικού που νοσεί, αλλά το νούμερο που ακούγεται αφορά εκατοντάδες νοσηλευτές.
Τραχειοστομημένοι ασθενείς σε κοινούς θαλάμους Covid
«Όλο το νοσοκομείο είναι μια παθολογία, καθώς έχουν αναπτυχθεί δέκα πτέρυγες για Covid» επισημαίνει και συμπληρώνει ότι αυτό είναι μια άλλη πληγή γιατί δεν υπάρχει φροντίδα για άλλα περιστατικά.
Όσα ακούγονται για κλίνες ΜΕΘ που ανοίγουν είναι επισφαλή, διότι δεν υπάρχει το αντίστοιχο εξειδικευμένο προσωπικό. Ενώ την ίδια ώρα αποσωληνωμένους ασθενείς ή τραχειοστομημένους που βγαίνουν από τις ΜΕΘ τους στέλνουν σε κοινούς θαλάμους Covid γιατί δεν υπάρχουν Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας, κάτι που είναι αναγκαίο, όπως μας λέει η γιατρός, άμεσα να δημιουργηθεί, διότι υπάρχει μεγάλος κίνδυνος να αυξηθεί η θνητότητα των περιστατικών.
Φεύγουν χωρίς αντίο
Τραγικές είναι οι καταστάσεις που καλούνται να αντιμετωπίσουν γιατροί και νοσηλευτές καθημερινά. Νοσηλεύτρια στο “Σωτηρία” απορεί που ο έξω κόσμος δεν μπορεί να πιστέψει ότι συμβαίνουν όσα ακούει ή διαβάζει στο διαδίκτυο κυρίως. Υπήρξε περίπτωση 90χρονης γυναίκας που πέθανε από κορωνοϊό μόνη της και δεν μπόρεσε να την αποχαιρετίσει ούτε ο γιος της γιατί και ο ίδιος είχε νοσήσει και ήταν σε καραντίνα. «Έκλαιγε όλο το νοσοκομείο» αναφέρει χαρακτηριστικά.
«Νοσηλεύουμε ολόκληρες οικογένειες ή ανθρώπους που έχασαν τους γονείς τους λίγες μέρες πριν ή νοσηλεύουμε ταυτόχρονα ανδρόγυνα» μου λέει η γιατρός από το Ιπποκράτειο. «Είχα δύο ογδοντάρηδες, ένα ηλικιωμένο ζευγάρι, τους οποίους προσπάθησα όσο γίνεται να είναι πιο κοντά ώστε να μπορεί ο άντρας να επισκέπτεται τη σύζυγό του, την οποία χρειάστηκε να αποχαιρετίσει γιατί έπρεπε να διασωληνωθεί».
«Ήρθε μία κόρη από τον Καναδά ελπίζοντας ότι θα μπορέσει να πάρει τους γονείς της μαζί της, αν σωθούν. Ήταν σε διαφορετικά νοσοκομεία και χάθηκαν και οι δύο χωρίς να καταφέρει δει κανέναν από τους δύο» συνεχίζει περιγράφοντας τη ζοφερή πραγματικότητα που καθημερινά καλούνται να διαχειριστούν γιατροί και νοσηλευτές.
«Είναι τρομερά δύσκολο, ειδικά για όσους δεν μπορούν να χειριστούν το κινητό τους, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει ούτε ο τελευταίος αποχαιρετισμός» προσθέτει, ενώ μου αναφέρει την περίπτωση άνδρα που, ενώ νοσηλευόταν στο ένα νοσοκομείο, η γυναίκα του πέθανε σε άλλο. «Έχουμε τον νου μας για τα ανδρόγυνα όσο γίνεται να μπορούν να πηγαίνουν στην ίδια πτέρυγα ή σε διπλανό θάλαμο, αλλά αυτό δεν είναι πάντα εφικτό» συμπληρώνει εκφράζοντας φόβο για το τι θα ακολουθήσει ακόμα και όταν η κατάσταση με την πανδημία ηρεμήσει.
«Το τι θα δούμε μόλις ηρεμήσει η κατάσταση της πανδημίας θα είναι πολύ βαρύ, πολύ τελικού σταδίου, γιατί πάρα πολλοί ασθενείς θα παραμεληθούν αυτή την περίοδο, συν ότι αποφεύγουν τα νοσοκομεία για πολλούς λόγους και αυτό γεννά μια τρομερή νοσολογία, που αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να καταμετρηθεί».
