Μαρία Ρεπούση / Ζητάμε άμεσα την νομική αναγνώριση των γυναικοκτονιών
«Το 48% των ανθρωποκτονιών στον κόσμο είναι γυναικοκτονίες. Πρόκειται για έγκλημα με τη μεγαλύτερη διάρκεια μέσα στο χρόνο κι είναι συγκλονιστικό ότι ενώ βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα, οι σύγχρονες δημοκρατίες δεν έχουν ακόμα καταφέρει να το αντιμετωπίσουν», είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, η καθηγήτρια Ιστορίας και Ιστορικής Εκπαίδευσης στο ΑΠΘ, Μαρία Ρεπούση.
«Η βία κατά των γυναικών μπορεί επίσης να είναι λεκτική και ψυχολογική. Σύμφωνα με τα συγκλονιστικά στοιχεία του Ευρωπαϊκού Παρατηρητηρίου για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, μία στις τρεις γυναίκες στον κόσμο έχουν δηλώσει ότι έχουν υποστεί βία.
Αυτό το φαινόμενο νομίζω ότι οι αριστεροί και δημοκρατικοί πολίτες πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι έχει να κάνει με πάρα πολλά κοινωνικά αίτια. Εμείς ζητάμε άμεσα μέτρα όπως είναι η αναγνώριση των γυναικοκτονιών, να υπάρχει αυτόφωρη διαδικασία για τη σύλληψη του δράστη και να δημιουργηθούν κέντρα στήριξης για τις κακοποιημένες γυναίκες. Πρέπει όμως να συνειδητοποιήσουμε ότι η βία κατά των γυναικών σχετίζεται με πάρα πολλά ζητήματα. Σχετίζεται με νοοτροπίες που έχουν εγκατασταθεί στην κοινωνία, σχετίζεται με την παρουσία των γυναικών στον δημόσιο βίο και με το σεβασμό της γυναίκας. Γιατί όταν φτάνει κάποιος να δολοφονεί, είναι γιατί θεωρεί, ότι μπορεί να το κάνει. Το είδαμε στην αντίληψη των δολοφόνων στις 13 γυναικοκτονίες που είχαμε του 2021. Διαπιστώσαμε στην πράξη τη θεωρία ότι η γυναίκα είναι πράγμα, ότι τους ανήκει η γυναίκα. Αυτή είναι ακραία μορφή βίας, αλλά ο σεξισμός και η σεξιστική συμπεριφορά υπάρχουν παντού και το πολιτικό σύστημα πρέπει συνολικά να αντιμετωπίσει.
Παράδειγμα αποτελεί η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, που ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως η Νέα Δημοκρατία δεν έχει επικυρώσει. Η Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης δεν είναι καινούργια. Υιοθετήθηκε από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2011 κι είναι το πρώτο νομικό δεσμευτικό κείμενο που θέτει συγκεκριμένα κριτήρια για την πρόληψη της έμφυλης βίας. Ορίζει ποια είναι η βία, ποιος είναι ο βιασμός και ποινικοποιεί πράξεις που μέχρι τώρα δεν θεωρούνταν ποινικά αδικήματα.
Επίσης θα πρέπει να γίνουν σημαντικές αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα, εκεί που διαμορφώνονται οι έμφυλες αντιλήψεις. Χαρακτηριστικά τα πρότυπα που αποκτούν τα παιδιά μέσα από το μάθημα της ιστορίας. Εκεί όπου υπάρχουν δύο πρότυπα λες και είμαστε στο 19ο αιώνα, αναντίστοιχα με την σημερινή πραγματικότητα. Αυτό το δίπολο των ταυτοτήτων και προτύπων είναι πάρα πολύ περιοριστικό στην ανάπτυξη και στην αντίληψή των παιδιών τα οποία θέλουν να ταυτιστούν με ένα φύλο.
Επίσης για να αντιληφθούμε την ουσία του προβλήματος θα πρέπει να δούμε τα μηνύματα που εκπέμπονται από την τηλεόραση και εκπομπές όπως το “Μπάτσελορ”. Να καταλάβουμε ότι αυτές οι σχέσεις εξουσίας είναι που δημιουργούν και αναπαράγουν τη βία. Για την συγκεκριμένη εκπομπή, ως Τμήμα Φεμινιστικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, κάναμε διάβημα στο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Δυστυχώς η απάντηση που λάβαμε είναι ότι το ΕΣΡ παρακολουθεί το θέμα...
Επιπλέον, πρέπει το κόμμα της αριστεράς να δει αυτά τα θέματα με παραγωγικά πρωτοπόρο τρόπο. Μιλάμε για τις διαχωριστικές γραμμές Αριστεράς-Δεξιάς. Δεν είναι ο σεξισμός μία διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πρόοδο και στην οπισθοδρόμηση και τον σκοταδισμό; Γιατί να μην την κάνουμε σημαία μας αυτή τη διαχωριστική γραμμή;»