Νίκος Σιδέρης / Περιγράφοντας το τραύμα της πανδημίας με ένα παραμύθι
«Κι αν σας μιλώ με παραβολές είναι γιατί η φρίκη είναι τόσο μεγάλη». Κάπως έτσι, παραφράζοντας τον Σεφέρη, ο ψυχίατρος, ψυχαναλυτής και συγγραφέας Νίκος Σιδέρης, εξήγησε μιλώντας Στο Κόκκινο και την Τζούλυ Τσίγκα γιατί επέλεξε να περιγράψει με ένα παραμύθι την τραυματική εμπειρία της πανδημίας της COVID 19.
«Αυτό που μας βρήκε ήταν το αδιανόητο, στην πρώτη του φάση, κι εξακολούθησε να είναι πολύ σκληρό, καταπόνησε το σώμα και την ψυχή μας. Οι παραβολές είναι ένα φοβερό εργαλείο για να αφηγηθείς» εξηγεί ο συγγραφέας της περιπέτειας των Κοκορωνάκις.
«Είναι η προσπάθεια να πω με μεταφορικό, με παραβολικό τρόπο τι συνέβη, τι ζήσαμε σε μια γλώσσα που να είναι κοινή μεταξύ μεγάλων και μικρών. Μας χρειάζεται μια κοινή γλώσσα. Είναι κάτι σαν την ‘Φάρμα των ζώων’ η γραφή αυτής της ιστορίας» διευκρινίζει, επιμένοντας στην ανάγκη αυτής της κοινής γλώσσας που μπορεί και στα παιδιά να περιγράψει δύσκολες έννοιες όπως ο ολοκληρωτισμός, με μια παραβολή.
«Η ιδέα είναι πως δεν μιλάω στο βιβλίο από την πλευρά των ανθρώπων, αλλά από την μεριά του άλλου, του εχθρού, που εν προκειμένω είναι ο κορονοϊός. Πρόκειται για έναν φόρο τιμής στους ‘Πέρσες’ του Αισχύλου».
Γιατί όμως ο υπότιτλος μας παραπέμπει σε μια «πανδημία μεγαλομανίας»;
«Γιατί βλέπουμε διαρκώς φαινόμενα ανθρώπινης μεγαλομανίας. Υπάρχει όμως και η άλλη ματιά. Έτσι κι εγώ, δίνω έμφαση στην μεγαλομανία των Κοκορωνάκις», απαντά.
Όπως πάντα, η Παιδεία στο έργο του Νίκου Σιδέρη έχει ιδιαίτερη βαρύτητα. Κι έχει την δική του άποψη για το πώς μπορεί να απευθυνθεί ένα βιβλίο στα παιδιά.
«Όσο κι αν αυτό που συμβαίνει είναι κάτι απροσδόκητο, τερατώδες στις διαστάσεις του, μπορούμε να το δουλέψουμε με εικόνες, παραβολές ώστε να γίνει ένα υπέροχο εργαλείο. Στο βιβλίο, οι εικόνες δεν υποκαθιστούν τον λόγο, μόνο τον υποστηρίζουν. Θεωρώ παιδαγωγικό λάθος να υποτιμούμε την ικανότητα των παιδιών» υπογραμμίζει, καταλήγοντας: «Τα παιδιά των ανθρώπων έζησαν πάντοτε με ιστορίες. Άλλοτε προφορικές, άλλοτε γραπτές…».
