Ο Πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν υπαναχώρησε από την απειλή να διώξει τους πρεσβευτές των ΗΠΑ και άλλων εννέα ΝΑΤΟϊκών συμμάχων ή βασικών εμπορικών εταίρων. H κίνηση θα είχε στερήσει και τα τελευταία αγκυροβόλια που διαθέτει η Άγκυρα στη Δύση παρά την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά του ηγέτη της. Ο νεοσουλτάνος συνήλθε από το νέο ξέσπασμα της πεισματάρικης οργής του.
Η κρίση ξέσπασε όταν οι δέκα, υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Γερμανίας, ζήτησαν την άμεση απελευθέρωση του Οσμάν Καβαλά, φιλάνθρωπου και ηγετικής μορφής της κοινωνίας των πολιτών, που κρατείται σε απομόνωση εδώ και τέσσερα χρόνια με βάση ασταθείς και διαρκώς ανακυκλούμενες κατηγορίες.
Η δήλωσή τους ανέφερε πως “οι συνεχιζόμενες καθυστερήσεις για τη δίκη του, συμπεριλαμβανομένης της συγχώνευσης υποθέσεων και της δημιουργίας νέων έπειτα από προηγούμενες απαλλαγές, ρίχνουν σκιά αμφιβολίας για το κατά πόσον η Τουρκία σέβεται τη δημοκρατία και το κράτος δικαίου”.
Ο Ερντογάν δήλωσε ότι οι υπογράφοντες δεν θα απελευθέρωναν “ληστές, δολοφόνους και τρομοκράτες” στις δικές τους χώρες. Έπειτα διέταξε δημοσίως τον υπουργό Εξωτερικών του να κηρύξει τους δέκα πρεσβευτές personas non gratas -τη διπλωματική φόρμουλα για την απέλαση.
Ο Καβαλά, ένας μετριοπαθής άνθρωπος που έχει μετατραπεί σε φάρο αντίστασης, δήλωσε ότι δεν μπορεί να έχει δίκαιη δίκη και δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να παραστεί στα δικαστήρια για να ακούσει την καφκική παρωδία κατηγοριών εναντίον του.
Ο Ερντογάν εμφανίστηκε νικητής επί των Αμερικανών και Ευρωπαίων, που επανέλαβαν την προσήλωσή τους στη Σύμβαση της Βιέννης για τις διπλωματικές σχέσεις -η οποία απαγορεύει τη μη ανάμειξη των πρεσβευτών στις εσωτερικές υποθέσεις μιας χώρας.
Αυτό θα μπορούσε να πείσει τους ήδη προσηλυτισμένους ότι ο ήρωάς τους ανάγκασε τις μεγάλες δυνάμεις να υποχωρήσουν. Στη χειρότερη περίπτωση κάποιοι θα το δουν ως ισοπαλία. Οι υπογράφοντες υποστηρίζουν ότι η κίνησή τους δεν παραβίαζε τη Σύμβαση της Βιέννης. Οι αντίπαλοι του Ερντογάν, ενισχυμένοι από την απόγνωση των πρώην υποστηρικτών για την κακοδιαχείριση της οικονομίας, ατενίζουν το μέλλον.
Είναι βέβαιο ότι η διπλωματική εκεχειρία φρέναρε προσωρινά την κατάρρευση του τουρκικού νομίσματος. Όμως η τιμή της λίρας υποχωρούσε σταθερά πριν γίνουν όλα αυτά. Και ο Ερντογάν συνεχίζει να δίνει εντολές για νέες μειώσεις των επιτοκίων, τα οποία θεωρεί υπεύθυνα για τον χρόνιο πληθωρισμό της Τουρκίας.
Ούτε όσα συνέβησαν θα σταματήσουν τα δικαστήρια της Νέας Υόρκης από το να ασκήσουν δίωξη στην κρατική τράπεζα Halkbank για την παραβίαση των κυρώσεων εις βάρος του Ιράν. Δεν θα πείσουν την Ουάσιγκτον να υπαναχωρήσει από την απειλή της να περιορίσει τις πωλήσεις μαχητικών αεροσκαφών στην Άγκυρα έπειτα από την αγορά ρωσικών αντιαεροπορικών συστημάτων, τα οποία βλέπει σαν κούκο στη φωλιά του ΝΑΤΟ.
Όσοι θεωρούν ότι με όλα αυτά ο Ερντογάν προσπαθεί απλώς να συσπειρώσει τους νεοϊσλαμιστές και υπερεθνικιστές για να αποπροσανατολίσει από τα οικονομικά δεινά έχουν μόνο εν μέρει δίκιο. Ο εθνικός λαϊκισμός του, την ώρα που η δημοτικότητά του βυθίζεται στις δημοσκοπήσεις, αποτελεί μέρος της τακτικής του. Όμως η αντιπάθεια του Προέδρου προς τον Καβαλά είναι εξαιρετικά βαθιά.
Ο Καβαλά ήταν πάντοτε περισσότερο ακτιβιστής του πολιτισμού παρά της πολιτικής. Εργαζόταν για να γιατρέψει τις πληγές που άνοιξε η Ιστορία στις σχέσεις με τις μειονότητες, ιδίως τους Κούρδους και τους Αρμένιους. Οι κατηγορίες εναντίον του, όπως παραδέχονται κατ’ ιδίαν ακόμη και οι σύμμαχοι του Ερντογάν, είναι γελοίες.
O Ερντογάν κατηγορεί τον Καβαλά ότι διοργάνωσε τις αυθόρμητες διαδηλώσεις που σάρωσαν τις πόλεις της Τουρκίας το 2013 ως προετοιμασία για το βίαιο αλλά αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, την ευθύνη για το οποίο το καθεστώς επιρρίπτει σε πρώην συμμάχους, μια μυστική οργάνωση υπό την ηγεσία του ισλαμιστή ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, που ζει πια στις ΗΠΑ. O Γκιουλέν είχε στελέχη στο δικαστικό σώμα, στον στρατό και τις δυνάμεις ασφαλείας.
O Ερντογάν αποκαλεί τον Καβαλά “Κόκκινο Σόρος” ή “απομεινάρι του Σόρος”, μια αναφορά στον φιλάνθρωπο εκατομμυριούχο Τζορτζ Σόρος, στο ίδρυμα του οποίου “Ανοιχτή Κοινωνία” ο Καβαλά ήταν μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Ήταν άνθρωποι σαν τον Καβαλά και τους φίλους του που πρώτοι προειδοποίησαν τον Ερντογάν για τους γκιουλενιστές.
Όταν ο Καβαλά απαλλάχτηκε πέρυσι εξαιτίας έλλειψης αποδεικτών στοιχείων, συνελήφθη και πάλι βγαίνοντας από τη φυλακή με ακόμη πιο παράλογες κατηγορίες. Πρόκειται για προσωπική δίωξη.
Όταν ο Ερντογάν και το κυβερνών κόμμα του έχασαν την πλειοψηφία στις εκλογές του Ιουνίου 2015, το Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών (HDP), το πρώτο ανοιχτά φιλοκουρδικό κόμμα που μπήκε στο Κοινοβούλιο και στη συνέχεια μετατράπηκε σε συνασπισμό της Αριστεράς, ήρθε τρίτο με περισσότερες από 6 εκατομμύρια ψήφους και 80 έδρες.
Η νίκη γιορτάστηκε στο εστιατόριο του Καβαλά στην Κωνσταντινούπολη. Ο Ερντογάν πείστηκε ότι ο Καβαλά και ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ο επίσης φυλακισμένος σήμερα ηγέτης του HDP, προσπαθούσαν να του κλείσουν τον δρόμο προς τη ρωσικού τύπου Προεδρία την οποία ασκεί σήμερα.
Ο Ερντογάν μετέτρεψε την υπόθεση Καβαλά σε διεθνές ζήτημα τη στιγμή που η αντιπολίτευση αρχίζει να συσπειρώνεται πίσω από την πεποίθηση ότι ο Πρόεδρος θα μπορούσε να καταστρέψει τον εαυτό του. Οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να πάρουν πίσω αυτό που είπαν για τον Καβαλά και την απουσία κράτους δικαίου σε μια συμμαχική χώρα. Στο εξής θα μετριούνται με βάση τα έργα τους, όχι τα λόγια τους.
