Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
22 °C
20.2°C23.5°C
2 BF 43%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
20 °C
16.6°C22.9°C
2 BF 45%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.1°C21.5°C
2 BF 64%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.1°C
1 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
17.9°C17.9°C
0 BF 59%
Ο παραγκωνισμός της Γαλλίας στέλνει μήνυμα προς την Ευρώπη
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Ο παραγκωνισμός της Γαλλίας στέλνει μήνυμα προς την Ευρώπη

ΜΑΚΡΟΝ

Η γαλλική προσέγγιση στην εξωτερική πολιτική μπορεί να είναι ψυχρή, μονοδιάστατη, σοβινιστική, αλλά και σωστή. Η πρόθεση του Ντε Γκολ να αποκλείσει τη Βρετανία από το ευρωπαϊκό εγχείρημα αποδείχτηκε δικαιολογημένη. Η αντίθεση στον πόλεμο του Ιράκ πέρασε με ακόμα καλύτερο τρόπο. Πριν την πτώση της Καμπούλ, λίγες χώρες είχαν ερμηνεύσει τόσο γρήγορα τους κακούς οιωνούς.

Στο πρόσωπο της αμερικανικής αμυντικής συμφωνίας με την Αυστραλία και τη Βρετανία, η Γαλλία δέχτηκε μια σκληρή ταπείνωση, που σπάνια δέχεται μια δημοκρατία από μια άλλη. Αν μη τι άλλο, όμως, η αποστασιοποιημένη άποψή της για τις ΗΠΑ -φίλος της Ευρώπης, αλλά όχι και αιώνιος ευεργέτης της- δείχνει να κερδίζει πόντους. Ήταν ένα καλό καλοκαίρι για την υπόθεση της “στρατηγικής αυτονομίας” από την Αμερική.

Οι ΗΠΑ ήταν διατεθειμένες να τραυματίσουν τη Γαλλία, υπογράφοντας την AUKUS για τους ίδιους λόγους που ήταν έτοιμες να αναστατώσουν την Ευρώπη, εγκαταλείποντας το Αφγανιστάν. Προτεραιότητα είναι η Κίνα. Είναι αδύνατον για την Ε.Ε. να μοιραστεί ή έστω να κατανοήσει την αβυσσαλέα φύση αυτής της εμμονής. Δεν διαθέτει ακτή στον Ειρηνικό. Δεν έχει αντανακλαστικά αυτόματης απώθησης προς τον “κομμουνισμό” ούτε τραύματα από την “απώλεια” της Κίνας για χάρη αυτής της πίστης το 1949.

Είναι αλήθεια ότι η Γουόλ Στριτ έχει μαλακώσει τελευταία: υπάρχει πολύς κινέζικος πλούτος που χρειάζεται επιδέξια διαχείριση έναντι αμοιβής. Όμως η ίδια η Ουάσιγκτον είναι σήμερα ένα ακόμη πιο πολεμοχαρές μέρος απ’ ό,τι ήταν όταν οι υπερδυνάμεις αντάλλασσαν δασμούς το 2018. Πόσο παρωχημένος μοιάζει σήμερα ένας απλός εμπορικός πόλεμος.

Και όλα αυτά, να σημειωθεί, γίνονται υπό την διακυβέρνηση ενός Προέδρου των Δημοκρατικών. Αν ο Τζο Μπάιντεν είναι έτοιμος να απορρίψει έναν σύμμαχο στην Ευρώπη για χάρη ενός μικρότερου στο κατάλληλο "θέατρο", ένας Ρεπουμπλικάνος διάδοχος δύσκολα θα δίσταζε να το επαναλάβει.

Η ευπρέπεια στην αγορά όπλων θεωρείται μάλλον εκκεντρική ως συμπεριφορά. Στρατηγικά, οι ΗΠΑ είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτες σε μεγάλο μέρος της Ασίας μόνο και μόνο από τον φόβο του εναλλακτικού.

Υπάρχει η περίεργη αίσθηση ότι η εξωτερική πολιτική του Μπάιντεν στερείται συνοχής και -μπορούμε να τον συγχωρήσουμε γι’ αυτό;- κάποιου “δόγματος”. Είναι κάτι που λέγεται σχεδόν για κάθε Πρόεδρο των ΗΠΑ σε αυτό το στάδιο της θητείας του. Όμως η αίσθηση αυτή δείχνει να ανταποκρίνεται λιγότερο στην πραγματικότητα για τον Μπάιντεν σε σχέση με παραδείγματα του πρόσφατου παρελθόντος.

Υπάρχει ένα κοινό πρότυπο στην έξοδό του από το Αφγανιστάν, την γκρινιάρικη ανεκτικότητα στον ρωσικό αγωγού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη και την άρνησή του να τσακωθεί με τη Σαουδική Αραβία για τις παρεκτροπές της.

Είναι η ελαχιστοποίηση των μη κινεζικών εκκλήσεων για αμερικανικούς πόρους και προσοχή. Όταν ο Μπάιντεν δείχνει αποφασιστικότητα -είτε ενισχύοντας τον QUAD (σ.σ.: Τετραμερής Διάλογος για την Ασφάλεια ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ινδία, Ιαπωνία και Αυστραλία) είτε συγκροτώντας την AUKUS-, αυτό γίνεται πάντα στην περιφέρεια της Κίνας. Δεν υπάρχει τίποτε σκοτεινό ή αμφίσημο σ’ αυτή τη στρατηγική μονομανία. Αν μη τι άλλο, είναι συνεπής όσο δεν παίρνει.

Το μυστήριο αφορά μόνο την ίδια την Ευρώπη. Θα αποδεχτεί το προφανές για την Αμερική; Εάν το κάνει, σε ποιο σημείο θα κάνει τις δικές της ρυθμίσεις; Η ήπειρος έχει την τάση να ρίχνει την ευθύνη για τη σκληρή μεταχείριση από τις ΗΠΑ στις ιδιαιτερότητες του εκάστοτε ηγέτη τους: τον καουμπόι Τζορτζ Μπους, τον αποστασιοποιημένο Ομπάμα, τον αχαλίνωτο Ντόναλντ Τραμπ. Ακόμη και όταν οι σχέσεις χειροτερεύουν για τέταρτο συνεχόμενο Πρόεδρο, μοιάζει απρεπές να υπονοήσει κανείς ότι το πρόβλημα είναι δομικό.

Η Ευρώπη δεν έχει την κατάλληλη θέση για τους αμερικανικούς στόχους. Αν και οι ναζί και η σοβιετική απειλή τη μετέτρεψαν σε στρατηγικό κόμβο του πλανήτη, η ήπειρος θα πρέπει πια να ποντάρει μόνο στη γεωγραφία για να πετύχει ακροάσεις στην Ουάσιγκτον. Τώρα θα πρέπει να τις κερδίσει, μέσω της στρατιωτικής ισχύος και μιας λιγότερο κατακερματισμένης εξωτερικής πολιτικής. Ναι, η πρώτη είναι ακριβή. Και η δεύτερη σχεδόν αδύνατη με πολιτικούς όρους. Για να αναλογιστεί τις εναλλακτικές όμως, η Ε.Ε. έχει αρκετά να απορροφήσει από τον τελευταίο μήνα.

Αρχίζοντας από την κουβέντα περί “Αγγλοσαξόνων”, υπάρχουν σφάλματα στην κατανόηση των σύγχρονων ΗΠΑ από τη Γαλλία. Ακόμη και αν η έμφαση στην καταγωγή του γένους δεν ακουγόταν τόσο αντιδημοκρατική, θα υπήρχε το πρόβλημα ότι η αντίληψη αυτή μεγεθύνει τον αριθμό των Αμερικανών που αναπολούν τις αγγλικές ρίζες τους.

Ούτε η επιχείρηση ανάσχεσης της αμερικανικής ηγεμονίας διατηρείται πάντα στις σωστές διαστάσεις. Ο Φρανσουά Μιτεράν αναφερόταν σε έναν “πόλεμο χωρίς θάνατο” με την Αμερική. Άλλοι Γάλλοι ηγέτες έδειξαν λιγότερη αυτοσυγκράτηση.

Ακόμη και έτσι, το Παρίσι καταλαβαίνει τις ΗΠΑ περισσότερο από μερικές εύκολα γοητευμένες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Είναι ένα κράτος με τα συμφέροντά του, όπως όλα τ’ άλλα. Δεν πιστεύει στον απομονωτισμό και τώρα βάζει την Ασία στο επίκεντρο των προτεραιοτήτων του. Έχοντας τέτοια στρατιωτική ισχύ, τείνει να ζυγίζει τις άλλες χώρες με βάση αυτήν: δεν θα ζητηθούν συμβουλές μόνο και μόνο λόγω καλών τρόπων από έναν σύμμαχο που δεν προσφέρει αναλόγως, όπως έδειξε και η φάρσα του Αφγανιστάν.

Το μάθημα για την Ε.Ε. είναι απλό και έρχεται μέσα από μια πικρή εμπειρία για ένα ιδρυτικό μέλος της. Πόση σύγχυση προκαλεί όταν, την ίδια στιγμή, ταπεινώνεσαι και δικαιώνεσαι.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL