Στον γαλλικό Νότο, η Μαρίν Λεπέν ελπίζει ότι το ακροδεξιό της κόμμα είναι έτοιμο να σπάσει τις παραδόσεις, κερδίζοντας μια από τις περιφερειακές εκλογικές αναμετρήσεις, ανεβάζοντας έτσι τις πιθανότητές της να γίνει Πρόεδρος τον επόμενο χρόνο.
Παρότι ο νικητής στις εκλογές της Κυριακής στο Προβάνς-Αλπ-Κοτ ντ’ Αζούρ θα ασχοληθεί μόνο με τοπικά ζητήματα, όπως οι συγκοινωνίες και τα σχολικά κτήρια, το διακύβευμα είναι υψηλό, καθώς ο Εθνικός Συναγερμός (RN) της Λεπέν θα μπορούσε για πρώτη φορά να καταλάβει μια από τις 13 γαλλικές Περιφέρειες.
Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα στο κόμμα να αποδείξει ότι μπορεί να διοικήσει κάτι περισσότερο από τις μικρές πόλεις που έχει κερδίσει μέχρι σήμερα. Καθώς το RN διαθέτει ισχυρή υποψηφιότητα στις εκλογές, οι πιθανότητες ότι οι προσπάθειες του θα αποδώσουν καρπούς είναι μεγάλες.
“Εάν το RN κερδίσει την εκλογική αναμέτρηση, θα πρόκειται για σημαντική εξέλιξη... Θα δείξει ότι τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα δεν μπορούν πια να τους σταματήσουν” δηλώνει ο Ντομινίκ Ρενιέ, καθηγητής Πολιτικών Επιστημών και επικεφαλής του think tank Fondapol. “Αν καταλάβουν μια Περιφέρεια, αυτό θα σημαίνει ότι είναι σε θέση να καταλάβουν τη χώρα”.
Η Λεπέν κατόρθωσε να εντάξει στο κόμμα της τον Τιερί Μαριανί, έναν έμπειρο πολιτικό από τους κεντροδεξιούς Ρεπουμπλικανούς (LR), στοιχηματίζοντας ότι θα είχε αξιοπιστία στους ψηφοφόρους. Παρόμοιες τακτικές είναι μέρος των προσπαθειών της να εντάξει στο κυρίως ρεύμα της πολιτικής ζωής το εξτρεμιστικό κίνημα που ίδρυσε ο πατέρας της Ζαν Μαρί Λεπέν τη δεκαετία του 1970.
Οι προσπάθειες αυτές φαίνεται να αποδίδουν. Η υποψηφιότητα του Μαριανί προηγείται στις δημοσκοπήσεις, τόσο για την αναμέτρηση της Κυριακής όσο και για τον δεύτερο γύρο της 27ης Ιουνίου. Σε εθνικό επίπεδο, το RN προηγείται επίσης σε έξι από τις Περιφέρειες, δείχνοντας έτοιμο να ξεπεράσει τις επιδόσεις του στις περιφερειακές εκλογές του 2015, όταν έλαβε τις περισσότερες ψήφους στον πρώτο γύρο.
Στη διάρκεια προεκλογικής συγκέντρωσης στη μεσαιωνική πόλη Μπρινιόλ, ο Ρενό Μισελιέ, υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών, κάλεσε τους ψηφοφόρους να μην πέσουν στην παγίδα της Λεπέν, υποστηρίζοντας πως ο Μαριανί αποτελεί “Δούρειο Ίππο” με στόχο την προσέλκυση ψήφων από τον χώρο της παραδοσιακής Δεξιάς. “Είναι ανησυχητικό ότι οι άνθρωποι συγχέουν τις τοπικές εκλογές με τις προεδρικές. Μην κάνετε αυτό το λάθος” τόνισε.
Παρ' όλα αυτά, αρκετοί πολιτικοί κάνουν ακριβώς αυτό, μετατρέποντας τις φετινές περιφερειακές εκλογές σε γενική πρόβα για τις προεδρικές του επόμενου Μαΐου. Τα κόμματα διαγκωνίζονται για επιρροή, την ώρα που οι δημοσκοπήσεις προβλέπουν μια επανάληψη των εκλογών του 2017, μια αμφίρροπη δηλαδή αναμέτρηση, που θα καταλήξει σε μονομαχία μεταξύ του Προέδρου Εμανουέλ Μακρόν και της Λεπέν στον δεύτερο γύρο.
Σύμφωνα με την τακτική του λεγόμενου “Δημοκρατικού Μετώπου”, οι ψηφοφόροι τόσο της Αριστεράς όσο και της Δεξιάς, συχνά ψηφίζουν με στόχο να μπλοκάρουν την εκλογή υποψηφίων της Άκρας Δεξιάς. Το 2002, σταμάτησαν τον Ζαν Μαρί Λεπέν από το να κερδίσει την Προεδρία. Το 2017, η τακτική βοήθησε τον Μακρόν να κερδίσει τη Μαρίν Λεπέν. Είναι αμφίβολο όμως αν το μέτωπο αυτό θα κρατήσει και αυτή τη φορά.
Ο Μαριανί απορρίπτει την ιδέα πως το RN απειλεί τις δημοκρατικές αξίες. “Είναι ένα κόμμα σαν όλα τα άλλα και δεν έχει σχέση με την καρικατούρα του παρελθόντος” τονίζει. “Η Μαρίν Λεπέν δεν έχει καταδικαστεί για κάποιο έγκλημα ούτε καταφεύγει στις υπερβολές του πατέρα της” προσθέτει. “Αν κερδίσουμε, θα είναι καλό για την περιοχή. Αν η Μαρίν Λεπέν κερδίσει, θα είναι καλό για τη Γαλλία” καταλήγει.
Ο αντίπαλός του, Μισελιέ διαφωνεί έντονα με την ιδέα ότι το RN έχει εξελιχθεί ή ότι είναι σε θέση να διοικήσει μια Περιφέρεια πέντε εκατομμυρίων κατοίκων. Αποκαλεί το κόμμα με το παλιό του όνομα, Εθνικό Μέτωπο, για να υπενθυμίσει τις ρίζες του. “Είναι οι ίδιοι άνθρωποι και οι ίδιες ιδέες, όμως ισχυρότεροι και πιο επικίνδυνοι επειδή τις κρύβουν” σημειώνει. “Προσπαθώ να τους ξεσκεπάσω”.
Οι επιδόσεις της Ακροδεξιάς στο Προβενς-Αλπ-Κοτ ντ’ Αζούρ δεν προκαλούν έκπληξη στην Κριστέλ Λαζιέ, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Αβινιόν, που ειδικεύεται σε ζητήματα Ακροδεξιάς. Τη δεκαετία του 1969, πολλοί κάτοικοι της Αλγερίας γνωστοί ως “μαυροπόδαροι” (pied-noirs) μετακινήθηκαν στην περιοχή όταν η χώρα της Βόρειας Αφρικής κέρδισε την ανεξαρτησία της, ρίχνοντας τους σπόρους του ακροδεξιού κινήματος.
Οι πολιτικές αντιλήψεις που εξέφραζαν έχουν εξασθενήσει με τον καιρό, σημειώνει η Λαζιέ. Όμως, σήμερα, οι ψηφοφόροι του RN είναι νεότεροι, προερχόμενοι από την εργατική τάξη και οργισμένοι γι’ αυτό που θεωρούν αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα, ελλιπή πρόσβαση στη στέγαση και έχοντας την αίσθηση ότι πληρώνουν υπερβολικούς φόρους, ενώ οι μετανάστες λαμβάνουν περισσότερη βοήθεια από την κυβέρνηση.
Παρ' όλα αυτά, η Λαζιέ δεν έχει πειστεί ότι το RN θα επικρατήσει στην εκλογική αναμέτρηση στην περιοχή. “Εδώ και 20 χρόνια, οι άνθρωποι προβλέπουν ότι θα κερδίσουν. Δεν το έκαναν όμως ακόμα” δηλώνει. “Τους είναι δύσκολο να προσελκύσουν υποψηφίους και ικανούς ανθρώπους... Είναι παράδοξο για ένα κόμμα που κερδίζει ψήφους και βοηθιέται από την αποχή να διαθέτει τόσο αδύναμη πολιτική δομή”.
