Ο Παλαιστίνιος Ναμπίλ Αλ Κουρντ θυμάται την ημέρα που Εβραίοι έποικοι μετακόμισαν στο σπίτι του, μια ταπεινή μονοκατοικία στο Σεΐκ Τζαρά, μια συνοικία της Ανατολικής Ιερουσαλήμ που κατοικείται κυρίως από Άραβες.
Ο Γιακόβ Φάουτσι, ένας Νεοϋρκέζος Εβραίος, έφτασε με αστυνομική συνοδεία ένα ηλιόλουστο πρωινό του 2009, πέταξε έξω τα έπιπλα και μετακόμισε στο μικρό σπιτάκι που ο Κουρντ είχε χτίσει για τον γιο του. “Δεν μιλούσε καν εβραϊκά τότε” δηλώνει ο 77χρονος Κουρντ. “Του υποσχέθηκαν τη γη, το σπίτι και τώρα είναι εδώ 12 χρόνια”.
Μια δεκαετία δικαστικών μαχών αργότερα, ο Κουρντ και ο απρόσκλητος επισκέπτης του είναι στα τελευταία στάδια ενός σχεδίου που καταρτίστηκε από τους ακροδεξιούς Ισραηλινούς εποίκους: το να επιλέξουν σπίτια Παλαιστινίων στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, να κάνουν έξωση στους ιδιοκτήτες τους με βάση νόμους που ευνοούν τους Εβραίους έναντι των Αράβων, ένα σπίτι τη φορά, μέχρι να αλλάξουν τη σύνθεση ολόκληρων αραβικών συνοικιών.
Με την απόφαση του ισραηλινού Ανώτατου Δικαστηρίου, που θα έκρινε αν η διεκδίκηση της γης από τους εποίκους ήταν νόμιμη, να αναμένεται την προηγούμενη εβδομάδα, η διαμάχη για τις εξώσεις -παράνομες με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αφού η Ανατολική Ιερουσαλήμ θεωρείται κατεχόμενη- συνδέθηκε με τις ήδη χαοτικές διαμαρτυρίες για το τζαμί Αλ Άκτσα στο κέντρο της Παλιάς Πόλης της Ιερουσαλήμ.
Έπειτα από μέρες οδομαχιών μεταξύ νεαρών μουσουλμάνων και αστυνομικών στην Πύλη της Δαμασκού, η ισραηλινή αστυνομία εισέβαλε στο συγκρότημα τραυματίζοντας εκατοντάδες διαδηλωτές. Στις 10 Μαΐου, η Χαμάς εξαπέλυσε ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ.
Το Ισραήλ απάντησε με αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα, κάτι που προκάλεσε συγκρούσεις μεταξύ Εβραίων και Αράβων Ισραηλινών σε πολλές πόλεις. Προκάλεσε επίσης διαδηλώσεις σε όλη τη Δυτική Όχθη. Μέχρι το βράδυ της Τρίτης, 217 Παλαιστίνιοι είχαν σκοτωθεί στη Λωρίδα της Γάζας, μεταξύ των οποίων 99 γυναίκες και παιδιά.
Μέχρι στιγμής, το Ισραήλ καθυστερεί την έκδοση της δικαστικής απόφασης που θα μπορούσε να μετατρέψει τον Κουρντ, την οικογένειά του και δεκάδες άλλους Άραβες γείτονές του σε αστέγους. Η μάχη γι' αυτόν τον συνοικισμό αποτελεί σύμβολο των τεράστιων εκτάσεων γης που έχουν κατασχεθεί από το εβραϊκό κράτος στις δεκαετίες της κατοχής.
Για τους ακροδεξιούς Ισραηλινούς, η διασπορά εβραϊκών συνοικιών σε όλη την Ανατολική Ιερουσαλήμ αποτελεί ένα μικρό μέρος της επιχείρησης που έχει φέρει 650.000 Εβραίους στη Δυτική Όχθη. Περίπου 350.000 Παλαιστίνιοι ζουν σήμερα στην Ανατολική Ιερουσαλήμ περικυκλωμένοι από 200.000 Εβραίους εποίκους.
Οι Παλαιστίνιοι θέλουν την Ανατολική Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του μελλοντικού τους κράτους, όμως το Ισραήλ θέλει την πόλη ως αδιαίρετη πρωτεύουσα. Όσο μεγαλύτερος είναι ο εβραϊκός πληθυσμός τόσο πιο απίθανο είναι να ξεριζωθεί έπειτα από μια μελλοντική ειρηνευτική συμφωνία, σημειώνει ο Άριε Κινγκ, αντιδήμαρχος της Ιερουσαλήμ και ηγέτης του κινήματος των εποίκων.
“Θέλω η Ιερουσαλήμ να εξασφαλιστεί για πάντα ως εβραϊκή πόλη και ο μοναδικός τρόπος να την προστατεύσουμε από τους ακραίους μουσουλμάνους είναι να είμαστε περισσότεροι από αυτούς” δηλώνει. “Η καρδιά του εβραϊκού έθνους είναι στο Όρος του Ναού και οι ζώνες προστασίας του θα είναι η εβραϊκή παρουσία γύρω του”.
Οι Παλαιστίνιοι στεγάστηκαν για πρώτη φορά σε συνοικίες της Ανατολικής Ιερουσαλήμ από την Ιορδανία που είχε υπό τον έλεγχο της τμήματα της διχασμένης πόλης για 19 χρόνια μετά τη γέννηση του Ισραήλ το 1948. Από τον Πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967, η ισραηλινή νομοθεσία επιτρέπει σε Εβραίους που έχασαν τη γη τους το 1948 να την διεκδικήσουν ξανά στα δικαστήρια. Ο νόμος ισχύει μόνο για τους Εβραίους.
“Σήμερα είναι ο βασικός τρόπος που χρησιμοποιούν οι έποικοι για να εκτοπίζουν Παλαιστινίους” σημειώνει ο Χατζί Οφράν, ειδικός εποικιστικών δραστηριοτήτων της οργάνωσης Peace Now, που τάσσεται υπέρ της λύσης των δύο κρατών. “Δεν είναι μόνο συμβολικό το θέμα” προσθέτει.
Η Peace Now εκτιμά ότι τουλάχιστον 200 οικογένειες σε αραβικές συνοικίες της Ανατολικής Ιερουσαλήμ βρίσκονται αντιμέτωπες με εξώσεις. Άλλα 200.000 σπίτια Αράβων κινδυνεύουν να κατεδαφιστούν με βάση διαφορετικούς νόμους.
Η μάχη για την ιδιοκτησία του Κουρντ ιχνηλατεί την ιστορία της ισραηλοπαλαιστινιακής διένεξης. Ο Κουρντ και η οικογένεια του, πρόσφυγες από την Χάιφα στον βορρά του Ισραήλ έπειτα από τον πόλεμο του 1948, μετακόμισαν σε εκείνο το σημείο το 1956, λέει.
Η γη αγοράστηκε αρχικά από έναν εβραϊκό οργανισμό το 1870, όταν οι Οθωμανοί διοικούσαν την Παλαιστίνη. Μετά τον πόλεμο του 1967, ο οργανισμός προσπάθησε να την διεκδικήσει από την οικογένεια Κουρντ πουλώντας την τελικά σε εποίκους, οι οποίοι πήγαν την υπόθεση στα δικαστήρια. Το 2009, ένας δικαστής έδωσε τα κλειδιά στον Φάουτσι.
Ο Κουρντ τον αποκαλεί κλέφτη. “Αν δεν την έκλεβα εγώ, κάποιος άλλος θα το έκανε” ακούγεται να λέει σε βίντεο που έκανε τον γύρο του Διαδικτύου πρόσφατα. Φοιτητής θεολογίας που έγινε έποικος, ο Φάουτσι αποτελεί το κεντρικό πρόσωπο της διαμάχης. Με τη βοήθεια της ισραηλινής νομοθεσίας, εμφανίζεται βέβαιος ότι μια μέρα θα αποκτήσει και την υπόλοιπη κατοικία του Κουρντ.
“Είναι η ίδια η Ιστορία της χώρας, όταν ένας λαός χάνει πολλούς πολέμους δεν μπορεί να υπαγορεύει τους όρους της παράδοσης. Χάσατε τον πόλεμο, πληρώνετε το τίμημα” τονίζει. “Όλα αυτά πρέπει να γίνουν εβραϊκά. Δεν πιστεύουμε στη Δυτική και Ανατολική Ιερουσαλήμ. Οι Εβραίοι έχουν το ιερό καθήκον να απλωθούν σε όλη τη γη του Ισραήλ”.
