ΣΤΙΧΟΣΥΛΛΕΚΤΗΣ
Πρωί πρωί με την καταχνιά ελέγχει τα αόρατα δίχτυα
Που ’χε απλώσει αποβραδίς μήπως πιαστεί κανένας στίχος
Από κείνους που παρατούν οι ερωτευμένοι απαρηγόρητους
Στο έλεος της νύχτας και το αγιάζι του πρωινού να τον
Οδηγήσει –παρ’ όλες του τις διαμαρτυρίες− στο ποίημα με τα
Λευκά κελιά και τα ομοιοκατάληκτα κάγκελα.
