Βίαιες και παράνομες επαναπροωθήσεις τους από την Ελλάδα στην Τουρκία, μέσω του Έβρου, καταγγέλλουν στην ΑΥΓΗ της Κυριακής τέσσερις Σύροι πρόσφυγες, οι οποίοι ζουν σήμερα στην Κωνσταντινούπολη με τον φόβο της απέλασης και εξιστορούν τη βία που υπέστησαν από άνδρες της Ελληνικής Αστυνομίας και αραβόφωνους κουκουλοφόρους συνεργάτες της. Οι μαρτυρίες καταρρίπτουν τα ψεύδη της κυβέρνησης ότι δεν προχωρά η ίδια σε push bucks. Οι πρακτικές αυτές δυσφημούν τη χώρα διεθνώς, περιφρονούν το Διεθνές Δίκαιο και την σχετική απόφαση που εξέδωσε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στις 20 Ιουλίου, ενώ αγνοούν ότι εξωθήθηκε σε παραίτηση ο επικεφαλής της Frontex, μετά τις σχετικές καταγγελίες. Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονται σε έναν ιδιόμορφο ανταγωνισμό ποιος θα επαναπροωθήσει περισσότερους πρόσφυγες. Παίκτες στο ίδιο βρόμικο παιχνίδι, με επίκληση της προστασίας των συνόρων, όχι όμως και των ανθρώπων.
Τους έστειλαν πίσω ενώ είχαν νορβηγικά νομιμοποιητικά έγγραφα
Είναι Σύροι πρόσφυγες και αδέλφια. Ο Μοχάμεντ, ετών 39, και ο Αλέμπο, ετών 35. Από το 2015 ζουν με τις οικογένειές τους και εργάζονται νόμιμα στη Νορβηγία, ενώ εδώ και δύο μήνες, παράνομοι και απελπισμένοι, κατοικούν οι δυό τους σε ένα υπόγειο στην Κωνσταντινούπολη. Εγκλωβισμένοι στην «ασφαλή» Τουρκία, στην οποία βρέθηκαν μετά από βίαιη σύλληψή τους στη Θεσσαλονίκη -την οποία επισκέφτηκαν ως ταξιδιώτες το φετινό καλοκαίρι με νομιμοποιητικά έγγραφα, τα οποία είναι στην κατοχή της εφημερίδας- και επαναπροώθηση στη γειτονική χώρα μέσω του Έβρου. Ακινητοποιημένοι, απελπισμένοι, φοβισμένοι, χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα στην Κωνσταντινούπολη και χωρίς δυνατότητα νόμιμης επιστροφής στη Νορβηγία.
Πέρασαν παράνομα στην Τουρκία, άρα δεν μπορούν να αποχωρήσουν νόμιμα. Η επιστροφή - απέλαση στη Συρία είναι μονόδρομος αν συλληφθούν από τις τουρκικές Αρχές, ενώ οι γυναίκες τους και τα ανήλικα παιδιά τους, τους περιμένουν στη Νορβηγία για να συνεχίσουν τη ζωή τους. Η ΑΥΓΗ της Κυριακής εντόπισε τον Μοχάμεντ στην Κωνσταντινούπολη και μας εξιστόρησε την Οδύσσειά τους, που εμπεριέχεται σε δυο λέξεις, «παράνομη επαναπροώθηση»: «Ήμουν τεχνίτης γυψοσανίδας στη Συρία και αναγκάστηκα, λόγω του πολέμου, το 2015, να εγκαταλείψω την πατρίδα μου. Μου αρέσει η ζωή, όχι ο πόλεμος. Δεν μπορούσα να οπλοφορώ. Αναγκάστηκα να φύγω γιατί καθημερινά ,στις διαδρομές που έκανα, έβλεπα νεκρούς, πτώματα ανθρώπων.
Για να περάσω στην Τουρκία χρειάστηκαν τέσσερις μέρες και ενάμισης μήνας για να μπω στην Ελλάδα. Πλήρωσα σε διακινητές περίπου 2.000 δολάρια μέχρι να φτάσω στον Έβρο. Με το που πατήσαμε το πόδι μας στην Ελλάδα, μας συνέλαβαν και παρέμεινα σε κέντρο κράτησης 16 ημέρες. Οδικώς φτάνουμε στα Σκόπια και από εκεί σε Σερβία, Ουγγαρία, Γερμανία, Σουηδία, Νορβηγία. Ταξίδι με φόβο, που κράτησε 23 ημέρες και κόστισε 11.000 ευρώ... Με την ψυχή στο στόμα, γιατί τρέχανε με ιλιγγιώδη ταχύτητα τα Ι.Χ. που μας μετέφεραν για να γλιτώσουν τους ελέγχους.
Επέλεξα τη Νορβηγία, όχι γιατί είχα κάποιους συγγενείς εκεί, αλλά γιατί είμαι μοναχικός άνθρωπος. Αργότερα έφερα τη γυναίκα μου και τα παιδιά μου. Μένουμε στην πόλη Κριστιάν Σαντ της Νορβηγίας. Εγώ, μετά από σεμινάρια, πήρα την πιστοποίηση και έχω ανοίξει εστιατόριο. Τα παιδιά μου είναι μαθητές στο Δημοτικό. Οι Νορβηγοί είναι πολύ φιλικοί με τους ξένους και υπάρχει κοινωνικό κράτος. Έχω άδεια παραμονής και όλα τα νομιμοποιητικά έγγραφα, τα οποία όμως δεν τα κουβαλώ μαζί μου, γιατί εκεί δεν μας ελέγχουν. Δεν θέλω να επιστρέψω στη Συρία, θέλω να παραμείνω στη Νορβηγία.
Επτά χρόνια στη Νορβηγία, δεν μας συμπεριφέρθηκαν ποτέ έτσι
Αποφάσισα μαζί με τον αδελφό μου, που έχουμε κάνει τις ίδιες διαδρομές, μετά από επτά χρόνια παραμονής στη Νορβηγία, να ταξιδέψουμε το καλοκαίρι στην Ελλάδα. Στόχος μας ήταν να κατέβουμε και στην Αθήνα. Φτάνουμε αεροπορικώς στη Θεσσαλονίκη, μέσω Σουηδίας. Καθ’ όλα νόμιμοι με τα έγγραφα της Νορβηγίας που έχουμε μαζί μας (σ.σ.: τα έγγραφα είναι στη διάθεση της εφημερίδας). Ήμασταν φιλοξενούμενοι στη Θεσσαλονίκη και ένα απόγευμα κατεβαίνουμε από το διαμέρισμα οι δυό μας για να ψωνίσουμε κάτι. Δεν έχουμε μαζί μας τα έγγραφα, γιατί δεν το συνηθίζαμε και στη Νορβηγία. Μας πλησιάζουν τρεις αστυνομικοί. Εμείς μιλάμε αραβικά και νορβηγικά, αυτοί μόνο ελληνικά. Δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας αλλά και δεν θέλανε οι αστυνομικοί. Δεν μας επέτρεψαν να φέρουμε τα έγγραφα που ήταν στο διαμέρισμα. Μας συλλαμβάνουν. Κανείς δεν νοιάστηκε, ούτε και από όσους παρατηρούσαν τη σύλληψή μας. Δυστυχώς... Κατάλαβα πως στην Ελλάδα οι αστυνομικοί δεν έχουν καμία διάθεση να ακούσουν αυτά που τους λες. Επτά χρόνια στη Νορβηγία, αυτό δεν μας συνέβη ποτέ. Μας σπρώχνουν μέσα στο περιπολικό και μας βάζουν χειροπέδες. Μας αφαιρούν και τα κινητά. Δεν ανησυχήσαμε, γιατί δεν ξέραμε τι μας περίμενε. Φτάνουμε σε αστυνομικό τμήμα. Πολύς κόσμος. Πολλοί αλλοδαποί. Μας βάζουνε στο κρατητήριο και μας παίρνουν χρήματα, μπρελόκ, ό,τι είχαμε πάνω μας. Βγάζω τα παπούτσια μου για να ξεκουράσω τα πόδια μου. Όμως τα παπούτσια αυτά δεν μου επέτρεψαν να τα ξαναφορέσω όταν μας φόρτωσαν βίαια και μας στοίβασαν, σαν τα κοτόπουλα στην κυριολεξία, σε ένα φορτηγό. Σαράντα αλλοδαποί, με χειροπέδες, ο ένας πάνω στον άλλον γιατί δεν υπήρχαν καθίσματα. Δεν τόλμησα να σηκώσω το κεφάλι, από φόβο, γιατί είχαν γκλομπς και μας απειλούσαν. Εμένα δεν με χτύπησαν. Ήμουν σοκαρισμένος.
Κρυμμένοι στην Τουρκία, κινδυνεύουν με απέλαση στη Συρία
Δεν είδα αν το φορτηγό είχε διακριτικά της Ελληνικής Αστυνομίας. Δεν ξέραμε και δεν ρωτήσαμε πού μας πάνε. Δεν γνωρίζω πόσο κράτησε το ταξίδι στο φορτηγό, γιατί δεν είχαμε ρολόγια. Μας τα πήρανε. Μας αντιμετώπισαν σαν να είμαστε εγκληματίες. Κάποιοι στιγμή φτάσαμε κοντά σε ποτάμι. Ήταν ο Έβρος. Μας επιβίβαζαν επτά - επτά πάνω σε μια φουσκωτή βάρκα για να διασχίσουμε το ποτάμι. Σε κάθε βάρκα ήταν ένας άνδρας που φορούσε σκούρα ρούχα, με κουκούλα στο πρόσωπο. Μιλούσε αφγανικά και αραβικά. Αυτοί οι άνδρες δεν είχαν διακριτικά της Αστυνομίας. Αυτοί μας είπαν πως μας οδηγούν την Τουρκία. Νύχτα πατήσαμε το πόδι μας σε τουρκικό έδαφος, χωρίς να ξέρουμε πού ήμασταν. Στην δική μας βάρκα επέβαινε και ένας Κούρδος, που μας μετέφερε στην Κωνσταντινούπολη. Στην αρχή μέναμε μαζί του, όμως τώρα νοικιάζουμε σπίτι τα δυο αδέλφια. Ευτυχώς, μέχρι τώρα, δεν πέσαμε σε έλεγχο της Τουρκικής Αστυνομίας. Όμως ζούμε με τον φόβο. Δεν κυκλοφορούμε τη νύχτα και βγαίνουμε έξω από το διαμέρισμα μόνο για τροφοδοσία. Δεν το ρισκάρουμε.
Φοβάμαι ότι αν μας συλλάβουν οι Τούρκοι, θα μας απελάσουν στη Συρία και αυτό δεν το θέλουμε. Μην ξεχνάτε ότι ζητήσαμε πολιτικό άσυλο στη Νορβηγία. Μετανιώσαμε που ήρθαμε για ταξίδι στην Ελλάδα. Είναι η πρώτη και η τελευταία μας φορά. Στη Νορβηγία η αστυνομία συζητά, στην Ελλάδα όχι. Πρώτη φορά βλέπω τέτοια αντιμετώπιση από κυβέρνηση σε πρόσφυγες. Υπάρχει βαρβαρότητα. Έχει καταστραφεί η ζωή μου. Αν δεν γυρίσω πίσω στη Νορβηγία, τα παιδιά μου δεν μπορούν να φοιτήσουν στα σχολεία, γιατί χρειάζεται η δική μου έγκριση. Δεν μπορώ να πάω νόμιμα ούτε στη Νορβηγία ούτε στην Ελλάδα».
Ανάλογες καταγγελίες στην Εισαγγελία Ορεστιάδας
Οι καταγγελίες των Σύρων προσφύγων στην ΑΥΓΗ της Κυριακής για την ύπαρξη αραβόφωνων αλλοδαπών που συνεργάζονται με την Ελληνική Αστυνομία και κάνουν τη «βρόμικη δουλειά» των βίαιων επαναπροωθήσεων από την Ελλάδα στην Τουρκίασυνεπικουρούνται από ανάλογες καταγγελίες προσφύγων στο Παρατηρητήριο Συμφωνιών του Ελσίνκι. Οι καταγγελίες δύο προσφύγων -ενός Αιθίοπα και ενός από την Ερυθραία- βρίσκονται ήδη στα χέρια της Εισαγγελίας Ορεστιάδας και πρέπει να διερευνηθούν. Οι πρόσφυγες καταγγέλλουν ότι, στον Έβρο, άνδρες ντυμένοι στα μαύρα, με καλυμμένα τα πρόσωπά τους, είναι αυτοί που τους εξαναγκάζουν με τη βία να επιβιβαστούν στις βάρκες και τους αφήνουν στη μέση του ποταμού για να περάσουν στην απέναντι όχθη. Κάποιες φορές επιβιβάζονται και οι ίδιοι στις βάρκες για να αποκλείσουν το ενδεχόμενο επιστροφής στην Ελλάδα. Οι αλλοδαποί αυτοί αναγκάζονται να κάνουν αυτές τις παράνομες πράξεις σε βάρος ομοεθνών τους με αντάλλαγμα κάποια έγγραφα που θα τους επιτρέψουν να κινούνται ελεύθερα και χωρίς φόβο στην ελληνική επικράτεια για τρία χρόνια. Μάλιστα λέγεται πως χρειάζεται τουλάχιστον τριάντα φορές να διεκπεραιώσουν παράνομες επαναπροωθήσεις για να τους δώσουν τον μισθό που τους υποσχέθηκαν.
