Οι κάλπες για την εκλογή του προέδρου και της νέας Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. έχουν διπλό χαρακτήρα. Πρόκειται για μια ιστορική τομή στην πορεία του κόμματος της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, που γίνεται σήμερα σημείο αναφοράς των προοδευτικών και δημοκρατικών πολιτών.
Ένα πρωτόγνωρο πείραμα συμμετοχής και δημοκρατίας. Η 15η Μαΐου μπορεί να μετατραπεί στην πρώτη Κυριακή που θα στείλει την πρώτη «λυπητερή» στο Μέγαρο Μαξίμου.
Το μήνυμα που θα στείλουν οι 1.000 κάλπες σε όλη τη χώρα πρέπει να είναι ηχηρό: Η πολιτική αλλαγή είναι εφικτή, η ανάγκη για μια προοδευτική διακυβέρνηση που θα δώσει ξανά προοπτική και ελπίδα στην κοινωνική πλειονότητα είναι πλέον ώριμο τέκνο της οργής και της απογοήτευσης, ένα αίτημα των λαϊκών και παραγωγικών τάξεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. θα είναι από αύριο ένα κόμμα ανανεωμένο, που θα έχει πετύχει ένα αποφασιστικό βήμα στο ζητούμενο χρόνων: την αντιστοίχιση του κομματικού και του κοινωνικού ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. Με τις συνθέσεις, τις αντιθέσεις, τους προοδευτικούς ανθρώπους, τη νέα γενιά, τον καθημερινό κόσμο της γειτονιάς που πασχίζει να τα βγάλει πέρα, τους εργαζόμενους, τους έντιμους επιχειρηματίες που γονατίζουν από την ακρίβεια και τους λογαριασμούς ρεύματος, τους αριστερούς και τις αριστερές που στην περιπετειώδη πορεία του κόμματος έφυγαν, διαφώνησαν, μα πλέον επιστρέφουν.
Εκείνες και εκείνους που βρίσκονται στο περιθώριο, τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, τα παιδιά δεύτερης γενιάς μεταναστών, όλους εκείνους που επέλεξαν για πατρίδα τους την Ελλάδα. Με λίγα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. έχει την ευκαιρία να γίνει το κόμμα της λαϊκής πλειοψηφίας, που θα εκπροσωπεί την κοινωνική πλειοψηφία, θα καλύπτει και θα κάνει πολιτική πρακτική τις ανάγκες της.
Σ’ αυτή την υπόθεση απαιτείται η συστράτευση όλων. Δεν χωράνε εγωισμοί και μοναχικοί δρόμοι. Η επόμενη μέρα του κόμματος είναι στα χέρια των μελών και των στελεχών του.
Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στις εθνικές εκλογές περνάει μέσα από την κινητοποίηση και την ενεργοποίηση των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που δίνουν το «παρών» στη μάχη απέναντι στη χειρότερη και πιο κυνική κυβέρνηση που γνώρισε ο τόπος από τη Μεταπολίτευση.
