Τα σχολεία άνοιξαν χθες, αλλά δυστυχώς άνοιξαν για το θεαθήναι. Άνοιξαν για να υπάρχει μια εικόνα κανονικότητας, την οποία όμως η κυβέρνηση δεν φρόντισε να πραγματοποιήσει. Δεν θα περίμενε κανείς στο πλαίσιο της πανδημίας να λειτουργούν όλα τέλεια.
Όμως η κυβερνητική ανεπάρκεια φάνηκε ακόμα και στα πιο μικρά. Οι μάσκες που μοιράστηκαν στα περισσότερα σχολεία ήταν πολύ μεγάλες για τους μαθητές, ήταν πολύ μεγάλες ακόμα και για τους εκπαιδευτικούς, με αποτέλεσμα να μην μπορούν καν να σταθούν στο πρόσωπό τους.
Τι δείχνει αυτό; Δείχνει την προχειρότητα με την οποία η κυβέρνηση προσπάθησε τελευταία στιγμή να καλύψει τις ελλείψεις σε μάσκες. Και φτάσαμε στην τελευταία στιγμή επειδή όλο το καλοκαίρι ή κυβέρνηση και προσωπικά η ιδεοληπτική υπουργός Παιδείας έδιναν τη μάχη της προσωπικής ευθύνης προσπαθώντας να πείσουν την κοινωνία ότι η απαραίτητη για την ασφάλεια των μαθητών μάσκα στο σχολείο είναι «προσωπικό εργαλείο», όπως έλεγε η κυρία Κεραμέως, και εναπόκειται στην οικογένεια να εξασφαλίσει τις μάσκες που χρειάζονται οι μικροί μαθητές.
Τελικά, μετά την κατακραυγή, το κράτος ανέλαβε να μοιράσει μάσκες και ιδού τα αποτελέσματα: μοίρασαν μάσκες για το θεαθήναι, με τη διαφορά ότι μ’ αυτές τις μάσκες οι μικροί μαθητές δεν μπορούν καλά - καλά να... δουν.
Το παράδειγμα με τις μάσκες είναι ενδεικτικό της γενικότερης κατάστασης που επικρατεί. Η κυβέρνηση προσέλαβε φέτος τους μισούς αναπληρωτές εκπαιδευτικούς από πέρυσι και δεν τους έχει τοποθετήσει καν ακόμα.
Αύξησε αντί να μειώσει το μέγεθος των τμημάτων. Αδιαφόρησε μέχρι τελευταία στιγμή για την προετοιμασία των σχολικών μονάδων. Το βάρος πέφτει πλέον στους εκπαιδευτικούς και τους γονείς.
