Το αρχικό του σχέδιο να υποχρεώσει όλους τους εργαζόμενους που θα έμπαιναν σε καραντίνα να αναπληρώσουν τον χαμένο εργάσιμο χρόνο με τρίωρη υπερωριακή εργασία χωρίς αποζημίωση κατέρρευσε μέσα σε γενικευμένο κράξιμο.
Εκτός από εξοντωτικό, ήταν και παράνομο. Και τελικώς ο Γ. Βρούτσης κατέβασε τις απαιτήσεις του σε μία ώρα δωρεάν υπερωρίας και αναπλήρωση του μισού χρόνου καραντίνας.
Αμέσως μετά, σαν ποτέ να μην του είχε περάσει από το μυαλό η τρίωρη υπερεργασία, πήγε στην Βουλή και μίλησε για «σημαντικές παρεμβάσεις υπέρ των εργαζομένων, των ανέργων και στήριξη της αγοράς εργασίας». Και υποστήριξε ότι «οι μισές ημέρες και ώρες απουσίας του εργαζομένου χαρίζονται, ενώ τις άλλες μισές θα τις αναπληρώσει εργαζόμενος, αλλά με μόνο μία ώρα εργασίας παραπάνω του ωραρίου ημερησίως...».
Λες και αυτό ήταν το αποτέλεσμα της δικής του φροντίδας και ευαισθησίας για τον κόσμο της εργασίας και όχι του κραξίματος που έφαγε απ’ όλο τον κόσμο.
Αλλά είναι προφανές ότι ο Γ. Βρούτσης ξέρει από αυτά. Εδώ δεν ίδρωσε το αφτί του με το κράξιμο για την κατάρτιση, θα ιδρώσει με τις τζάμπα υπερωρίες;
Επί της ουσίας: Κάθε ώρα απλήρωτης υπερωρίας είναι παράνομη. Και ο λόγος που οι εργαζόμενοι καλούνται να δουλέψουν έτσι είναι ότι η κυβέρνηση απεμπόλησε την ευρωπαϊκή χρηματοδότηση που θα της επέτρεπε να καλύψει το κόστος της καραντίνας.
Αλλά εδώ αγνοείται η ΓΣΕΕ, από τον Βρούτση περιμένουμε να υπερασπιστεί την εργατική νομοθεσία;
