Αυτό που είναι γνωστό είναι ότι τόσο η Αγία Σοφία όσο και η ένταση στο Καστελλόριζο είναι κινήσεις του Ερντογάν που έγιναν μετά την τριμερή του Βερολίνου. Συνεπώς, τι «σωτήρια» είναι;
Προφανώς, «σωτήρια» θεωρείται η εμπλοκή της Γερμανίας στο ζήτημα. Και αυτό είναι το πρόβλημα. Γιατί αντί η Ελλάδα να μετατρέψει την κατάσταση σε πρόβλημα μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, αποδεχόμενη μεσολαβητές, την παγιώνει ως ελληνοτουρκικό θέμα. Και ο συμβιβασμός θα είναι στη μέση.
Ακόμα χειρότερα, η Ελλάδα παραμένει σε ακινησία και αφήνει τις πρωτοβουλίες στη Γερμανία. Αλλά η Γερμανία αναζητά ισορροπίες, δεν υπερασπίζεται τα ελληνικά συμφέροντα. Με ακινησία κανείς δεν κέρδισε. Η Ελλάδα θα έπρεπε τώρα να πιέζει την Ε.Ε. για κυρώσεις και να μπλοκάρει τις συνεννοήσεις με την Τουρκία. Όχι να περιμένει τη Μέρκελ.
Μέσα σε όλα αυτά, ήρθε και η πρωτοβουλία Μακρόν, χωρίς η Ελλάδα να έχει καν ερωτηθεί ή να είναι καν ενήμερη. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη προσπάθησε να παρουσιάσει την πρωτοβουλία αυτή ως καρπό της δικής της διπλωματικής πρωτοβουλίας. Αλλά είναι γεγονός ότι κατά τις συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς ο Κ. Μητσοτάκης δεν είχε ιδέα για το θέμα. Την πρωτοβουλία Μακρόν.
Όμως η ικανότητά του να καπελώνει επικοινωνιακά διάφορα πράγματα που τον βολεύουν είναι παροιμιώδης. Ακόμα και όταν αυτό αποβαίνει σε βάρος της σοβαρότητάς του.
Αλλά, αν η ακινησία δεν κερδίζει ποτέ, η απουσία σοβαρότητας μερικές φορές κερδίζει. Στα πανηγύρια.