Ως γνωστόν, το πρόγραμμα αυτό προβλέπει την περικοπή του εργάσιμου χρόνου και των αποδοχών στο μισό και την κάλυψη του 60% της μισθολογικής απώλειας από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα SURE. Έτσι ο εργοδότης πληρώνει το 50% τού πριν από την κρίση μισθού και ο εργαζόμενος εισπράττει το 80% -πράγμα που οδηγεί σε οριζόντια μείωση μισθών κατά 20%.
Ο λόγος που το πρόγραμμα «Συν-Εργασία» μένει στα αζήτητα είναι ότι οι εργοδότες προτιμούν να χρησιμοποιούν δυσμενέστερα για τους εργαζόμενους εργαλεία που τους δίνει ο νόμος, όπως η μετατροπή της σύμβασης σε εργασία μία ή δύο φορές την εβδομάδα και η συνακόλουθη καθήλωση των μισθών σε εξευτελιστικά επίπεδα.
Στην υπόλοιπη Ευρώπη οι κυβερνήσεις προχώρησαν σε επαρκή στήριξη των επιχειρήσεων με ταυτόχρονη εξασφάλιση των μισθών και των θέσεων εργασίας. Και ο λόγος που το έκαναν δεν ήταν κάποια μαρξιστική ιδεοληψία ούτε κάποια πελατειακή νοοτροπία περί «λεφτόδεντρου», αλλά η προσπάθεια να αποτρέψουν μια τεράστια κοινωνική και οικονομική κρίση.
Αντίθετα η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμετώπισε την κρίση ως ευκαιρία για το ξήλωμα των συμβάσεων εργασίας. Αυτό δεν θα οδηγήσει μόνο σε τεράστια κοινωνική καταστροφή, αλλά και σε κατακόρυφη πτώση της εσωτερικής ζήτησης -δηλαδή σε βαθύτερη κρίση. Και η επιλογή αυτή, εκ μέρους την κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι συνειδητή.
Με ευθύνη της κυβέρνησης βρισκόμαστε μπροστά σε επικίνδυνες καταστάσεις. Και είναι καλό ο κόσμος της εργασίας να αναζητήσει τρόπους να υπερασπιστεί τον εαυτό του.
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.