Με όλα αυτά που γίνονται, ας επιστρέψουμε λίγο στην Γάζα, που ο κόσμος φαίνεται να την έχει ξεχάσει.
Το Ισραήλ ξεκίνησε τον πόλεμο στην Γάζα, με δύο διακηρυγμένους στόχους. Πρώτον, να απελευθερώσει τους ομήρους. Και δεύτερον, να εξουδετερώσει την Χαμάς.
Είναι προφανές, μετά από δύο ολόκληρα χρόνια, ότι δεν μπορεί να καταφέρει ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Είχε άλλωστε την ευκαιρία να απελευθερώσει τους ομήρους με μια από τις συμφωνίες εκεχειρίας, οι οποίες έπεσαν στο τραπέζι και το ίδιο το Ισραήλ, είτε απέρριψε, είτε παραβίασε.
Και σε κάποιες από αυτές τις συμφωνίες είχε τεθεί και το ζήτημα να αφοπλιστεί η Χαμάς και να παραδώσει την εξουσία στην Παλαιστινιακή αρχή.
Υπό τον όρο ότι θα ξεκινούσαν διαπραγματεύσεις για την λύση δύο κρατών, φυσικά.
Αλλά το Ισραήλ θεωρεί ότι το να φτάσει σε αυτό το σημείο με συμφωνία, είναι πολιτική ήττα.
Και επιπλέον, δεν θέλει την λύση των δύο κρατών. Αυτό είναι δεδομένο.
Αφού λοιπόν δεν μπορεί να πετύχει αυτούς τους στόχους, έχει βάλει μπροστά έναν ευρύτερο. Την εθνοκάθαρση.
Αν προσέξει κανείς, σχεδόν όλοι οι αξιωματούχοι του Ισραήλ – και φυσικά η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών – όταν αναφέρονται στους Παλαιστίνιους, για εθνοκάθαρση μιλάνε. Άσχετα αν αποφεύγουν να χρησιμοποιήσουν την λέξη.
Να φύγουν, να πάνε σε άλλες χώρες, το μέρος εδώ είναι δικό μας κ.λπ.
Και η εθνοκάθαρση είναι ο στόχος τους. Όχι μόνο στην Γάζα, όπου μεταχειρίζονται τους βομβαρδισμούς και την πείνα – δηλαδή την γενοκτονία.
Και καταστρέφουν νοσοκομεία, πανεπιστήμια, σχολεία, δρόμους και υποδομές για να κάνουν τον τόπο απολύτως αβίωτο.
Αλλά και στην Δυτική Όχθη, όπου γκρεμίζουν πόλεις, απαλλοτριώνουν γη και ασκούν ανυπόφορη βία στους Παλαιστίνιους.
Η εθνοκάθαρση είναι η ασφαλέστερη επιλογή για το Ισραήλ. Γιατί το απαρτχάιντ, που εφαρμόζει μέχρι σήμερα, αποδείχτηκε ότι του δημιουργεί σοβαρά προβλήματα ασφαλείας.
Και όπως είπαμε ήδη, για λύση δύο κρατών δεν θέλει ούτε να ακούσει.
Ο αποκλεισμός της Γάζας, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 2000, ήταν μια κατάσταση απολύτως βολική για το Ισραήλ.
Γιατί η Γάζα εξασφαλίζει την επικοινωνία του παλαιστινιακού κράτους με τον υπόλοιπο κόσμο.
Χωρίς την Γάζα, και περιορισμένο στην Δυτική Όχθη, ένα παλαιστινιακό κράτος, ακόμα και αν μπορούσε να υπάρξει, θα ήταν απλά συμπιεσμένο ανάμεσα στο Ισραήλ και την Ιορδανία.
Δύο χώρες ελάχιστα φιλικές.
Έτσι ο αποκλεισμός της Γάζας βόλεψε, γιατί κατέστησε κάθε συζήτηση για λύση δύο κρατών εντελώς ανέφικτη.
Κάθε φορά, μάλιστα, που η Χαμάς έκανε βήματα συνεννόησης με την Παλαιστινιακή Αρχή, είτε για το καθεστώς της Γάζας, είτε για κυβέρνηση εθνικής ενότητας, είτε για διπλωματική προώθηση της λύσης δύο κρατών, το Ισραήλ έμπαινε στην Λωρίδα και τα έκανε λαμπόγιαλο.
Αυτό βέβαια έχει και τις συνέπειές του. Σήμερα το Ισραήλ απορεί πώς η Χαμάς έχει 20 με 30.000 στρατιώτες, ίσως και περισσότερους.
Όταν για είκοσι χρόνια η Γάζα είναι ασφυκτικά αποκλεισμένη και απαγορεύεται να μπουν ακόμα και μπάλες ποδοσφαίρου, τι διαφορετικό περίμεναν;
Δεν ισχυρίζεται κανείς ότι η Χαμάς είναι αγγελούδια.
Αλλά αυτή τη στιγμή το Ισραήλ δεν διεξάγει πόλεμο κατά της Χαμάς. Διεξάγει ενθοκάθαρση και γενοκοτονία σε βάρος ενός ολόκληρου λαού.
Στηριγμένη, μάλιστα στο βέτο των ΗΠΑ, στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Λίγο πριν το Ισραήλ επιτεθεί στο Ιράν, ο Μακρόν είχε ανακοινώσει ότι θα πάρει πρωτοβουλία στον ΟΗΕ για την προώθηση της λύσης των δύο κρατών.
Ο υπουργός Οικονομικών του Ισραήλ, Μπέζαλελ Σμότριχ, είπε ότι αν η Γαλλία ή οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα κάνει βήμα προς την αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους, τότε το Ισραήλ:
Πρώτον, θα προσαρτήσει την ζώνη C της Δυτικής Όχθης. Είναι η πλειοψηφία των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών, όπου δικαιοδοσία έχει ο ισραηλινός στρατός και εξαιρεί μόνο κάποιες πόλεις.
Περίπου το 60% της δυτικής όχθης που κατακερματίζει πλήρως τα παλαιστινιακά εδάφη.
Δεύτερον, θα εκδιώξει με την βία τους κατοίκους του χωριού Χαν αλ Αχμάρ.
Το Χαν αλ Αχμάρ είναι ένας καταυλισμός βεδουίνων προσφύγων, ο οποίος βρίσκεται έξω από την Ιερουσαλήμ σε ένα κομβικό σημείο για το Ισραήλ.
Αν το Ισραήλ απαλλοτριώσει την περιοχή, κόβει κανονικά στα δύο την Δυτική Όχθη, από την Ιερουσαλήμ μέχρι τα σύνορα με την Ιορδανία.
Και καταστρέφει την συνέχεια των παλαιστινιακών εδαφών, που είναι αναγκαία για την ύπαρξη κράτους.
Και επίσης, είναι πλέον ελεύθερο να αποκόψει εντελώς την Ανατολική Ιερουσαλήμ από την Δυτική Όχθη, επεκτείνοντας τους παράνομους οικισμούς που βρίσκονται εκεί κοντά και περικυκλώνοντάς την.
Η Εθνοκάθαρση που λέγαμε…
Τέλος, η τρίτη απειλή του Σμότριχ, αν οι Ευρωπαίοι μιλήσουν για παλαιστινιακό κράτος, είναι ότι το Ισραήλ θα αποσταθεροποιήσει το παλαιστινιακό τραπεζικό σύστημα.
Είναι πόλεμος κατά της τρομοκρατίας αυτά;
