Οι σύγχρονοι μελετητές της Νέας Δεξιάς το έχουν αποκαλέσει «ριζοσπαστικοποιημένο συντηρητισμό». Υπάρχουν εξαιρετικές μελέτες, που στηρίζονται σε παραδείγματα όπως του Ντόναλντ Τραμπ ή του Σεμπάστιαν Κουρτς στην Αυστρία. Ο τελευταίος είναι ιδανική περίπτωση για τη μελέτη αυτού του νέου ακραίου και αυταρχικού συντηρητισμού στην Ευρώπη, επειδή παρουσιάζει πάρα πολλές ομοιότητες και με άλλους πολιτικούς της ίδιας οικογένειας και του ίδιου τρόπου σκέψης.
Το γεγονός ότι δύο πολιτικοί, που του μοιάζουν πολύ στην εμμονή τους στον «επικοινωνισμό» συνέπεσε να κάνουν επίδειξη αυταρχισμού την ίδια ακριβώς ημέρα, μοιάζει με κάτι πολύ περισσότερο από μια μακάβρια σύμπτωση. Οι πολιτικοί επιστήμονες που μελετούν το χώρο θα πρέπει να αισθάνονται σαν τους βιολόγους, που περιμένουν επί ημέρες τα αποτελέσματα ενός πειράματος και ξαφνικά η εξέλιξη που εκδηλώνεται μέσα στο αντιδραστήριο είναι τόσο συντριπτική που ξεπερνά τις προβλέψεις τους.
Μακρόν και Μητσοτάκης ποντάρουν πλέον στην ακραία πόλωση, επειδή βλέπουν ότι έχουν βρεθεί σε πλήρη αναντιστοιχία με το αίσθημα της κοινωνίας. Είναι απομονωμένοι μέσα στο γυάλινο κόσμο τους, δεν έχουν επιχειρήματα για να απαντήσουν σε αυτά που ρωτούν ή απαιτούν οι απλοί πολίτες. Αισθάνονται ότι η κοινωνία είναι απέναντί τους και αποφάσισαν να της κηρύξουν τον πόλεμο ως ύστατη λύση σωτηρίας.
Ο ριζοσπαστικοποιημένος συντηρητισμός τους, που πηγάζει από γεγονός ότι βλέπουν τον εαυτό τους ως ένα σύγχρονο «παιδί του ήλιου», ένα μονάρχη με θεία ευλογία, τους υποχρεώνει να ποντάρουν στην πόλωση για τρεις λόγους.
- Μπορούν έτσι να έχουν μια καλή δικαιολογία για να εξηγούν και να κορυφώνουν τον αυταρχισμό τους. Ο τρόπος που συμπεριφέρεται η αστυνομία και στις δύο χώρες δεν είναι ούτε τυχαίος, ούτε αποτέλεσμα «μεμονωμένων» εκτροχιασμών κάποιων οργάνων. Θέλει να τρομοκρατήσει και να αποτρέψει βάσει εντολών.
- Οσο περισσότερο πολώνουν τα πράγματα τόσο περισσότερο συσπειρώνουν το ακροατήριο τους, που δείχνει πλέον μαζικές τάσεις διαρροών και παράλληλα ελπίζουν να μαγνητίσουν και ακραίες δεξιές δυνάμεις, που αντιλαμβάνονται την κατάσταση ως έναν ιδιότυπο υπέρ πάντων εμφύλιο πόλεμο. Η μανία των ακροκεντρώων στα κοινωνικά δίκτυα είναι ανατριχιαστικά αποκαλυπτική.
- Η πόλωση ενισχύει τάσης απαξίωσης της πολιτικής από δυνάμεις, που αναζητούν το κάτι διαφορετικό για να αποφασίσουν να εγκαταλείψουν τη στάση της απάθειας και της αποστροφής προς τις πολιτικές διαδικασίες. Με τη γαρνιτούρα θεωριών που σερβίρουν έντεχνα τα ΜΜΕ, σε στυλ «όλοι το ίδιο είναι» οι ριζοσπαστικοποιημένοι συντηρητικοί επιδιώκουν να πείσουν εκείνους που δεν θα τους ψήφιζαν έτσι κι αλλιώς ποτέ να μην ψηφίσουν κανένα.
Η εκτίμηση ότι οι εκφραστές της συγκεκριμένης πολιτικής δεν θα διστάσουν να προχωρήσουν σε οποιαδήποτε ακρότητα προκειμένου να διασωθούν πολιτικά, δεν είναι καμιά αποκάλυψη αυτών των ημερών. Υπάρχει καταγεγραμμένη σε εγχειρίδια πολιτικής επιστήμης, εδώ και χρόνια, ως πάγια στρατηγική τους.
Οσοι παρακολουθούν τις τελευταίες εξελίξεις σε Γαλλία και Ελλάδα θα έπρεπε να είναι βέβαιοι ότι πρόκειται για δύο αμείλικτες εξουσίες, που δεν έχουν πλέον κανένα φραγμό, δεν θα διστάσουν να εφαρμόσουν οποιαδήποτε μέθοδο προκειμένου να επιβιώσουν. Τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των δύο κοινωνιών θα κρίνουν τελικά αν θα το επιτύχουν.
