Ακόμα ένα ταμπού έσπασε. Και μάλιστα σε ένα υπόδειγμα, μέχρι πρότινος, ευνομούμενης κοινωνίας και κράτους δικαίου, σε μια χώρα που διακρινόταν πάντα για τον ανεκτικό χαρακτήρα της και την επιτυχημένη ενσωμάτωση των μεταναστών. Αν κάτι ενσωματώνεται ωστόσο σήμερα στο κυρίως ρεύμα της ευρωπαϊκής πολιτικής ζωής, αυτό είναι η Ακροδεξιά, με τη Σουηδία να αποτελεί απλώς το πιο πρόσφατο παράδειγμα.
Τα τρία κόμματα της σουηδικής Δεξιάς συμφώνησαν χθες να σχηματίσουν κυβέρνηση μειοψηφίας ποντάροντας στην υποστήριξη των ακροδεξιών, Δημοκρατών της Σουηδίας (SD) στο Κοινοβούλιο, όπως ανακοίνωσε ο εντολοδόχος πρωθυπουργός Ουλφ Κρίστερσον. Μέχρι και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου το SD παρέμενε στο πολιτικό περιθώριο καθώς μια άτυπη συμφωνία των υπόλοιπων κομμάτων απέκλειε κάθε συνεργασία μαζί του. Θεωρείται βέβαιο ότι με την υποστήριξη των Δημοκρατών της Σουηδίας ο Κρίστερσον θα κερδίσει την υποστήριξη του Κοινοβουλίου. «Είμαστε έτοιμοι να πάμε σε ψηφοφορία τη Δευτέρα και να σχηματίσουμε νέα κυβέρνηση. Θα είναι μια τρικομματική κυβέρνηση με τους μετριοπαθείς, τους Χριστιανοδημοκράτες και τους Φιλελεύθερους. Αυτή η κυβέρνηση θα συνεργαστεί στενά με τους Δημοκράτες της Σουηδίας» τόνισε ο ίδιος.
Έπειτα από οκτώ χρόνια σοσιαλδημοκρατικής διακυβέρνησης, η Δεξιά επιστρέφει έτσι στην εξουσία της Σουηδίας χάρη στην υποστήριξη ενός κόμματος με νεοναζιστικές ρίζες, που τα τελευταία χρόνια άλλαξε απλώς το προφίλ του προκειμένου να προσεγγίσει πολιτικά το ευρύ κοινό.
Από τη φλόγα στο λουλούδι
Οι Σουηδοί Δημοκράτες δημιουργήθηκαν από νεοναζιστικές οργανώσεις που δρούσαν στη χώρα τις δεκαετίες του 1970 και 1980. Για να ολοκληρωθεί η μετάλλαξή τους σε ευυπόληπτο κόμμα χρειάστηκε βέβαια να περάσουν αρκετά χρόνια. Από την ίδρυσή του το 1988 και για περισσότερο από δύο δεκαετίες το SD συμμετείχε στις εκλογές, αποτυγχάνοντας πάντα να εκλέξει βουλευτές.
Από τη στιγμή όμως που εισήλθε στο σουηδικό Κοινοβούλιο, το 2010, οι Σουηδοί Δημοκράτες δεν έπαψαν να ενισχύουν τα ποσοστά τους. Η μεγαλύτερη επιτυχία τους ήρθε τον προηγούμενο μήνα όταν ξεπέρασαν το 20%, εκτοπίζοντας κάθε άλλο ανταγωνιστή τους στον χώρα της σουηδικής Ακροδεξιάς. Ακολουθώντας το παράδειγμα πολλών άλλων ακροδεξιών κομμάτων σε όλη την Ευρώπη, το κόμμα κατέβαλε έντονες προσπάθειες να «στρογγυλέψει» τον πολιτικό λόγο του, διατηρώντας ωστόσο άθικτο τον πυρήνα εθνικισμού και μισαλλοδοξίας του.
Ο ηγέτης του SD Τζίμι Άκεσον έφτασε στο σημείο το 2015 να διαλύσει τη νεολαία του κόμματος όταν αποδείχτηκαν οι σχέσεις της με νεοναζιστικές ομάδες. Η φασιστική φλόγα στο έμβλημα του κόμματος αντικαταστάθηκε από ένα λουλούδι, ενώ εγκαταλείφθηκε και το παραδοσιακό σύνθημα «Κρατήστε τη Σουηδία σουηδική». Στις τελευταίες εκλογές το κόμμα πόνταρε τα πάντα στην κατάρρευση του άλλοτε κραταιού σουηδικού μοντέλου, υποστηρίζοντας ότι για όλα τα σημερινά δεινά της χώρας φταίνε οι μετανάστες. «Για εμάς τους Δημοκράτες της Σουηδίας... μια αλλαγή στην εξουσία θα πρέπει επίσης να σημαίνει μια μετατόπιση ως προς την πολιτική στο μεταναστευτικό και στην κοινωνική ενσωμάτωση» τόνισε ο Άκεσον δίνοντας μια γεύση για την πολιτική που πρόκειται να ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση.
Πυρηνικά; Ναι, παρακαλώ
Το πρώτο μέτρο ωστόσο που ανακοίνωσε η νέα κυβέρνηση δεν ήταν η κατάργηση κάποιου επιδόματος για τους νέους μετανάστες. Ήταν ένα κολοσσιαίο πρόγραμμα για την κατασκευή νέων πυρηνικών αντιδραστήρων με στόχο να καλυφθούν οι αυξανόμενες ανάγκες της Σουηδίας σε ηλεκτρική ενέργεια. «Θα κατασκευαστούν νέοι πυρηνικοί αντιδραστήρες» δήλωσε η αρχηγός του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος Έμπα Μπους Θορ κατά την παρουσίαση της νέας ομάδας. Πρόκειται για την παραβίαση ακόμη ενός ταμπού, αφού τα τελευταία χρόνια η Σουηδία έκλεισε 6 από τους 12 αντιδραστήρες της. Αυτοί που εξακολουθούν να λειτουργούν παράγουν περίπου το 30% της ηλεκτρικής ενέργειας που χρησιμοποιείται σήμερα στη χώρα.