Τίποτε δεν προμηνύει ότι το 2022 θα είναι έτος καμπής στα ελληνοτουρκικά - με την καλή έννοια τουλάχιστον. Οι -έστω, χαμηλές- προσδοκίες που είχαν προκαλέσει τόσο η επανέναρξη των διερευνητικών επαφών όσο και οι δηλώσεις του πρωθυπουργού σε μέσα της αλλοδαπής ότι επιθυμεί τον διάλογο με την Τουρκία διαψεύστηκαν κι αυτές. Πρωτίστως διότι δεν το επιθυμεί επί της ουσίας η τουρκική πλευρά, αλλά για τον διάλογο δεν “καίγεται” ούτε η ελληνική. Αφενός επειδή ελπίζει σε κάποιον καλύτερο συνομιλητή στην Άγκυρα, αναμένοντας το τέλος του Ερντογάν, αφετέρου διότι δεν έχει το σθένος να αγνοήσει το πολιτικό κόστος του διαλόγου στο εσωτερικό. Ειδικά όταν τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, φίλια και μη, γοητεύονται από κάθε “σκληρή” δήλωση του Νίκου Δένδια και την υπερπροβάλλουν.
Είπε, λοιπόν, ο Δένδιας τις προάλλες, στο πλάι του ομολόγου του από τη Σαουδική Αραβία, μια σκληρή κουβέντα για την τουρκική επιθετική ρητορική και χαρακτήρισε τη στάση της Άγκυρας ως “επιτομή παραλογισμού”. Λίγες ώρες αργότερα, ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, για να τιμήσει το μεροκάματό του, ανέβηκε πίστα και χαρακτήρισε τις δηλώσεις Δένδια “λαϊκιστικούς και μη ρεαλιστικούς ισχυρισμούς που δεν υπηρετούν την ειρήνη και τη σταθερότητα”. Και την επομένη ήταν η σειρά του εκπροσώπου του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών να απαντήσει και να πει ότι ο Δένδιας είναι ψύχραιμος και ευγενής κι ότι εκφράζει τις πάγιες θέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, οι οποίες αντανακλούν την προσήλωση της Ελλάδας στον σεβασμό του Διεθνούς Δικαίου και στην προστασία των συμφερόντων της χώρας μας. Και χαρακτηρίζει “οξύμωρο” το γεγονός ότι η Τουρκία κατηγορεί την Ελλάδα για προκλητικές δηλώσεις και ενέργειες. Η κατάληξη της δήλωσης του εκπροσώπου, ότι η Ελλάδα είναι πάντα ανοιχτή στον εποικοδομητικό διάλογο, δεν σημαίνει ότι η πολιτική ηγεσία το εννοεί.
Άλλωστε, για την ώρα, αυτό που αγχώνει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών -και όχι μόνο- είναι η όξυνση στις σχέσεις ΝΑΤΟ - Ρωσίας εξαιτίας της Ουκρανίας. Γι' αυτό το θέμα μίλησε προχθές το βράδυ ο Δένδιας με την υφυπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Γουέντι Σέρμαν, προφανώς δεχόμενος πιέσεις να ευθυγραμμιστεί με την όποια αμερικανική απόφαση.