Ηθοποιός, παρουσιαστής, πυγμάχος, χρονογράφος, μυθιστοριογράφος, πολιτικός. Όλα τα έχει κάνει στη ζωή του ο 57χρονος Γιαΐρ Λαπίντ και ίσως το μόνο που του μένει τώρα είναι να γίνει και πρωθυπουργός του Ισραήλ. Στις τελευταίες εκλογές στις 23 Μαρτίου, τις τέταρτες μέσα σε δύο χρόνια, το κεντρώο κόμμα Γες Ατίντ (Υπάρχει μέλλον) του Λαπίντ ήρθε δεύτερο, με 17 έδρες, στη νέα Κνεσέτ. Και αφού ο Μπενιαμίν Νετανιάχου δεν κατάφερε να βρει εταίρους για να κυβερνήσει πάλι, ο Πρόεδρος του Ισραήλ έδωσε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο “παιδί του πόστερ”, όπως τον ονομάζουν εχθροί και φίλοι.
Το παρατσούκλι του βγήκε επειδή τον αγαπάει η κάμερα, είναι μαυρισμένος, είναι χαμογελαστός, είναι και μποέμ. Αλλά και επειδή οι απόψεις του είναι πάντα στρογγυλεμένες, ενίοτε και εξαιρετικά δύσκολο να τις αντιληφθεί κανείς. Ο Λαπίντ ήταν σταρ πολύ πριν μπει στην πολιτική, το 2012, ακριβώς όπως και οι γονείς του. Ο πατέρας του Τόμι Λαπίντ ήταν κι αυτός γνωστός δημοσιογράφος πριν γίνει υπουργός Δικαιοσύνης, ενώ η μητέρα του Σουλαμίτ Λαπίντ είναι από τις πιο γνωστές συγγραφείς αστυνομικών μυθιστορημάτων στο Ισραήλ.
Όταν ο Λαπίντ έφτιαξε το κόμμα του το 2012, πολλοί στοιχημάτιζαν ότι θα εξαφανιστεί γρήγορα από την πολιτική σκηνή. Γελάστηκαν. Το Υπάρχει Μέλλον αντέχει και στις τελευταίες εκλογές αναδείχθηκε σε εναλλακτική λύση σε σχέση με άλλα κόμματα. Ίσως επειδή μπορεί να συμμαχήσει και με τον διάβολο - πλην του Νετανιάχου. Άλλωστε, το σύνθημα του Λαπίντ ήταν ότι θα φροντίσει να ξεφορτωθεί η χώρα τον Νετανιάχου και να ηγηθεί μιας κυβέρνησης “εθνικής ενότητας”, “ούτε δεξιάς, ούτε αριστερής”. Αλλά με τη συμμετοχή του μπλοκ τής Ακροδεξιάς υπό τον Ναφταλί Μπένετ, τον οποίο κατηγορεί ο Νετανιάχου ότι “οδηγεί τη χώρα σε μια επικίνδυνη αριστερή κυβέρνηση” υπό τον Λαπίντ. Ο ίδιος ο Λαπίντ πάλι λέει ότι θέλει να γίνει πρωθυπουργός για όλους τους Ισραηλινούς. Να σημειωθεί ότι στα οκτώ χρόνια που έκανε μία από τις πιο επιτυχημένες εκπομπές της ισραηλινής τηλεόρασης έκλεινε πάντα με την ίδια ερώτηση προς τους καλεσμένους του: «Τι είναι στα δικά σας μάτια ισραηλινό;». Αυτό έψαχνε κι αυτό (λέει ότι) διαμορφώνει την πολιτική του.
Ο Λαπίντ θέλει να εκπροσωπεί τη μεσαία τάξη, αλλά και το κοσμικό Ισραήλ, το οποίο δέχεται όλο και περισσότερες πιέσεις από τους ορθόδοξους Εβραίους. Κατάφερε να ενισχύσει την εικόνα του ως “σταθερός” πολιτικός όταν αρνήθηκε μετά και τις τρεις προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις να προχωρήσει σε κυβερνητική συνεργασία με τον Νετανιάχου, σε αντίθεση με τον Μπένι Γκανζ, που είχε δεσμευτεί ότι δεν θα το κάνει, αλλά το έκανε το 2020. Ο Λαπίντ ήταν για ένα φεγγάρι υπουργός Οικονομικών σε μία από τις προηγούμενες κυβερνήσεις Νετανιάχου - και τα βρόντηξε γρήγορα.
Πάντως, ακόμη και οι πιο φανατικοί θαυμαστές του Λαπίντ παραδέχονται ότι οι απόψεις του για τα μείζονα θέματα είναι τουλάχιστον... θολές. Πολλοί θυμούνται τη σχεδόν ρατσιστική δυσανεξία του έναντι των Αράβων βουλευτών στην Κνεσέτ, από την εποχή του στολίσκου της Γάζας και του Μαβί Μαρμαρά, ενώ κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς πρεσβεύει για την ειρηνευτική διαδικασία με τους Παλαιστινίους ή για την οικονομική πολιτική. Ωστόσο, ελπίζουν πως θα καταφέρει να γίνει γεφυροποιός. Εάν βεβαίως καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση…
