Οι σταρ του ποδοσφαίρου έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα πρόσωπά τους στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Συνήθως των αθλητικών εφημερίδων, ενίοτε και των “λάιφ στάιλ”, όταν παντρεύονται μια σταρ του τραγουδιού ή της πασαρέλας, ή και των οικονομικών, όταν το κόστος της μετεγγραφής τους ξεπερνάει το ΑΕΠ μιας μικρής χώρας.
Χθες ο Μεσούτ Οζίλ, σταρ της Άρσεναλ και της Εθνικής Γερμανίας, είδε τον εαυτό του σε όλα τα γερμανικά πρωτοσέλιδα για έναν άλλο λόγο. Επειδή δήλωσε ότι δεν θα ξαναπαίξει με την Εθνική, διότι δεν αντέχει τον ρατσισμό των ποδοσφαιρικών παραγόντων. “Όταν κερδίζω είμαι Γερμανός, όταν χάνω είμαι μετανάστης” έγραψε και η παραίτησή του αναδείχθηκε στο μείζον πολιτικό θέμα της ημέρας, με τους μισούς να λένε ότι αντί του Οζίλ έπρεπε να παραιτηθεί η ηγεσία της γερμανικής ΕΠΟ για το ναυάγιο στο Μουντιάλ της Ρωσίας και τους άλλους μισούς να τον κατηγορούν ότι και Τούρκος είναι και χάλια έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Και με τη -φανατική ποδοσφαιρόφιλη- καγκελάριο Μέρκελ να δηλώνει ότι “είναι ένας εξαιρετικός ποδοσφαιριστής” και να τον ευχαριστεί για την προσφορά του στην Εθνική.
Η αλήθεια είναι ότι για τους Γερμανούς ο πρόωρος αποκλεισμός από το Μουντιάλ ήταν τραυματικός - και έψαχναν έναν αποδιοπομπαίο τράγο. Ο Οζίλ ήταν ιδανικός για τον ρόλο, όχι επειδή έπαιξε χειρότερα από τους άλλους “κουρασμένους” σταρ της Εθνικής Γερμανίας, αλλά διότι λίγες μέρες πριν από την έναρξη των αγώνων φωτογραφήθηκε μαζί με τον Τούρκο Πρόεδρο Ταγίπ Ερντογάν.
“Έχω δυο καρδιές μέσα μου, μια γερμανική και μια τουρκική, και ήταν θέμα σεβασμού να δεχθώ να φωτογραφηθώ με τον ηγέτη της πατρίδας των γονιών μου” είπε με την κλασική προφορά ενός λαϊκού παιδιού που γεννήθηκε και μεγάλωσε στις γειτονιές του Γκέλζενκιρχεν. Το ότι ήταν προεκλογική περίοδος στην Τουρκία αμέλησε να το αναφέρει.