“Πενήντα τρόποι να εγκαταλείψεις τον εραστή σου” τραγουδούσε από το 1975 ο Πολ Σάιμον και το τραγούδι δεν έχει μέσα ούτε ένα στιχάκι για πολιτική. Ίσως επειδή ο Σάιμον είναι Αμερικανός και όχι Γάλλος. Βλέπετε, οι Γάλλοι αγαπούν να μιλούν για πολιτική, παντού και πάντα, και όχι μόνο στην “καυτή” φάση μιας προεκλογικής περιόδου. Μόνο όταν φλερτάρουν το αποφεύγουν, λες και φοβούνται ότι το ενδεχόμενο μιας πολιτικής διαφωνίας στην αρχή μιας σχέσης μπορεί να διώξει το σκοτεινό αντικείμενο του πόθου τους. Αυτό δείχνει, μεταξύ άλλων, έρευνα που έγινε το 2011 στη Γαλλία και αναδημοσιεύεται τώρα στην εφημερίδα "Figaro", η οποία προσπαθεί να μετρήσει την επιρροή της πολιτικής στις οικογενειακές σχέσεις. Σύμφωνα με αυτή την έρευνα, λοιπόν, το 80% των Γάλλων αργεί να μιλήσει για πολιτική στην αρχή μιας ερωτικής σχέσης, ενώ το 33% εκτιμά ότι στη δημιουργία μιας νέας σχέσης είναι πολύ σημαντικό να μοιράζεται το ζευγάρι τις ίδιες ιδέες.
Αυτά, στις αρχές μιας σχέσης. Στη συνέχεια, η συζήτηση για την πολιτική παίρνει και πάλι μπρος και ενίοτε οι όποιες πολιτικές διαφωνίες δοκιμάζουν σοβαρά τις οικογενειακές σχέσεις. Πολλοί Γάλλοι που συμμετείχαν στην έρευνα δήλωσαν ότι οι διαφωνίες ήταν τόσο έντονες, με αποτέλεσμα να διακόψουν οριστικά τις σχέσεις με μέλη της οικογένειάς τους. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η οικογενειακή συνοχή εξαρτάται από το αν όλοι ψηφίζουν το ίδιο κόμμα. Περίπου 4 στους 10 Γάλλους λένε ότι δεν θα ψηφίσουν όπως οι γονείς τους, ενώ 1 στα 3 ζευγάρια δηλώνει ότι δεν ψηφίζει το ίδιο κόμμα.
Σύμφωνα με την έρευνα, το 12% των Γάλλων δήλωσε ότι τσακώνεται με την οικογένεια του εξαιτίας της πολιτικής, ενώ τουλάχιστον οι μισοί φροντίζουν να αλλάζουν θέμα συζήτησης στο οικογενειακό τραπέζι όταν διαφωνούν πολιτικά. Στο ερώτημα σε ποιον λένε τι ψηφίζουν, ένα 42%-43% απαντά στα αδέρφια του, ένα 48% στον πατέρα του, ένα 54% στη μητέρα του, ένα 57% στα παιδιά του και το 81% στον σύντροφό του. Και στο ερώτημα “με ποιον είναι δύσκολο να ζεις”, το 36% απάντησε με κάποιον της Άκρας Αριστεράς και το 54% με κάποιον της Άκρας Δεξιάς.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι, αν και υπάρχουν έντονες αντιπαραθέσεις μεταξύ παιδιών και γονιών για τα πολιτικά, αυτές σπάνια οδηγούν σε ρήξη. Εκεί όμως που οι διαφορές είναι έντονες, σε βαθμό ρήξης των σχέσεων, είναι μεταξύ αδελφών. Ψυχίατροι και κοινωνιολόγοι οι οποίοι κατέθεσαν τις απόψεις τους στη συγκεκριμένη έρευνα δήλωσαν ότι είναι φυσιολογικό να υπάρχουν διαφοροποιήσεις, πικρίες και ρήξεις μέσα σε μια οικογένεια λόγω πολιτικών διαφωνιών. Εκτιμούν πως, καθώς η οικογένεια είναι μία «φατρία» στην οποία όλοι μοιράζονται τις ίδιες αξίες, όταν κάποιος απομακρύνεται ιδεολογικά, αυτομάτως δημιουργείται μια ρήξη. Κάποιες φορές, τονίζουν, οι γονείς βιώνουν τη διαφοροποίηση αυτή ως δική τους αποτυχία να μεταδώσουν στα παιδιά τους τις ίδιες αξίες. Στην αδελφική σχέση οι διαφωνίες πηγάζουν, σύμφωνα με τους ειδικούς, από έναν ανταγωνισμό με στόχο την αναζήτηση της γονεϊκής αγάπης. Έτσι, η πολιτική μπορεί να προκαλέσει μια βαθιά αντιπαλότητα χρόνων μεταξύ των αδελφών. Όσον αφορά τα ζευγάρια, οι ειδικοί συγκλίνουν στο ότι κάποιες φορές οι πολιτικές διαφωνίες είναι ένα πρόσχημα για να διαλυθεί η σχέση.