Ε να ταξίδι που ποτέ δεν τελειώνει, ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή. Γιατί κάπως έτσι μοιάζουν τα όμορφα παιχνίδια του μπάσκετ όταν τα πάντα κρίνονται σε δευτερόλεπτα, όταν τα συναισθήματα εναλλάσσονται με θυελλώδεις ρυθμούς. Ένα ταξίδι που για τον Ολυμπιακό ξεκίνησε την 1η του Οκτωβρίου 2021 και τότε κανείς δεν γνώριζε μέχρι πού θα έφτανε η ομάδα, κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το τέλος αυτού του ταξιδιού θα ήταν η 21η Μαΐου 2022, κανείς δεν είχε θέσει ως στόχο τη συμμετοχή της ομάδας στο Final 4, κανείς δεν το έλεγε τουλάχιστον φωναχτά. Κι όμως συνέβη και ήταν όμορφα.
Ο «αρχιτέκτονας» Μπαρτζώκας ξέρει...
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας δημιούργησε ένα εξαιρετικό σύνολο και κρίθηκε γι’ αυτό ως απόλυτα επιτυχημένος, όχι μόνο από τους συναδέλφους του, που τον ανακήρυξαν κορυφαίο προπονητή της χρονιάς, αλλά και από τις συνειδήσεις του κόσμου, που νιώθει ξανά υπερηφάνεια βλέποντας την ομάδα του να πρωταγωνιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο έπειτα από χρόνια, έστω κι αν ο αποκλεισμός από την Εφές Αναντολού άφησε μισοτελειωμένο το όνειρο. «Ο Ολυμπιακός επέστρεψε και θα μείνει στο υψηλότερο επίπεδο» δήλωσε ο Έλληνας κόουτς μετά το τέλος του ημιτελικού και αυτή είναι μια όμορφη αλήθεια, όχι μόνο για την οικογένεια του Ολυμπιακού, αλλά γενικότερα για το ελληνικό μπάσκετ.
Στο ταξίδι του στο Βελιγράδι, ο Ολυμπιακός κλήθηκε να διαχειριστεί έναν αγώνα απέναντι στην περσινή πρωταθλήτρια Ευρώπης Εφές Αναντολού αλλά και όλη εκείνη την ένταση που δημιουργεί η συμμετοχή ενός συλλόγου στο Final 4 της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Οι «παλιοί» είχαν αναλάβει να προετοιμάσουν τους «νέους» γι’ αυτό που θα καλούνταν να αντιμετωπίσουν εντός αλλά και εκτός γηπέδου, όταν όλα τα φώτα θα ήταν στραμμένα πάνω τους. Στο αγωνιστικό, όταν τα πάντα κρίνονται στα τελευταία δευτερόλεπτα, μπορούν και να ειπωθούν τα πάντα. Ο Γιώργος Μπαρτζώκας ρωτήθηκε γιατί δεν έκαναν φάουλ οι παίκτες του στην τελευταία φάση και απάντησε ότι επέλεξε την άμυνα. Είπε όμως και κάτι ακόμα: «Προφανώς θα μπορούσα να είχα πάρει μια άλλη απόφαση, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Θέλω να δω τη μεγάλη εικόνα, ο Ολυμπιακός επανήλθε». Ο Γιώργος Μπαρτζώκας μπορεί και πρέπει να νιώθει περήφανος.
Το ιστορικό ρεκόρ της «ερυθρόλευκης» κερκίδας
Ο Ολυμπιακός επέστρεψε και το έκανε με εμφατικό τρόπο, με έναν κορυφαίο προπονητή, με ένα εξαιρετικό σύνολο και με 12.000 οπαδούς να τον ακολουθούν με αεροπλάνα, Ι.Χ και τρένα από τον Πειραιά μέχρι το Βελιγράδι, να στήνουν μια υπέροχη γιορτή στην ιστορική Πλατεία Δημοκρατίας, μια τεράστια πορεία από το Block 20 προς το γήπεδο και ένα μεγάλο πάρτι στο εντυπωσιακό «Stark Arena». Για να καταλάβει κανείς το κλίμα μέσα στο γήπεδο, αρκεί να έχει κατά νου ότι το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας έχει χωρητικότητα κάτι λιγότερο από 12.000 και το «Stark Arena» επίσημα 18.000, εκ των οποίων οι 12.000 ήταν οπαδοί του Ολυμπιακού, ίσως και περισσότεροι. Οι φίλοι της Μπαρτσελόνα και της Εφές μοιράστηκαν τα υπόλοιπα εισιτήρια μαζί με ελάχιστους της Ρεάλ Μαδρίτης.
Ο προπονητής της Εφές, μετά το τέλος του ημιτελικού με τον Ολυμπιακό, αφού παραδέχτηκε ότι η ομάδα του είχε στο τέλος την τύχη με το μέρος της, στράφηκε προς την πλευρά των «ερυθρόλευκων» οπαδών και λίγο αργότερα δήλωσε εντυπωσιασμένος: «Οι οπαδοί του Ολυμπιακού δημιούργησαν τρομερή ατμόσφαιρα στο Final 4. Πρώτη φορά είδα σε Final 4, σε άλλη χώρα, σε άλλη πόλη, περισσότερους από 15.000 οπαδούς! Ήταν τρομερή ατμόσφαιρα» είπε ο Αταμάν. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού βρέθηκαν σε ένα οικείο περιβάλλον, καθώς οι οργανωμένοι είναι αδελφοποιημένοι με αυτούς του Ερυθρού Αστέρα και την Παρασκευή (20.5) οι «οικοδεσπότες» τους φιλοξένησαν στο «Μαρακανά» σε μια ανοιχτή οπαδική γιορτή, ενώ πολλοί εξ αυτών βρέθηκαν μαζί με τους φίλους των Πειραιωτών στην κερκίδα του «Stark Arena». Το σημαντικότερο είναι ότι όλα αυτά συνέβησαν χωρίς να δημιουργηθούν προβλήματα στην πόλη και τους κατοίκους της - τουλάχιστον μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές.
Μια υπέροχη πόλη και ένα τραύμα
Το Βελιγράδι είναι μια υπέροχη πόλη, ζωντανή, φιλική και με κουλτούρα. Δεν χρειάζεται να επισκεφτείς απαραίτητα τα ιστορικά σημεία για να αντιληφθείς την ιστορικότητά της, είναι εμφανής σε κάθε πλακόστρωτο δρομάκι, σε κάθε μεγάλη λεωφόρο, όπως εμφανές είναι και το τραύμα που της προκάλεσαν οι βομβαρδισμοί και η περίοδος του πολέμου. Πολύ συχνά περπατώντας την αναρωτιέσαι πόσο πιο όμορφη, οργανωμένη και σύγχρονη θα ήταν εάν δεν την κρατούσε πίσω αυτό ακριβώς το τραύμα που παλεύει ακόμη να επουλώσει. Ένας μεσήλικας οδηγός ταξί μπορεί να μην γνωρίζει λέξη από αγγλικά, αλλά με το «καλημέρα» θα εκφράσει την πίκρα του για το ΝΑΤΟ, ενώ με τον ίδιο τρόπο θα το κάνει και ένας νεαρός που γνωρίζει άπταιστα αγγλικά και χαμογελάει περισσότερο από τον... μέσο όρο των συμπατριωτών του. Και θα χαμογελάει ακόμη πιο πολύ όταν θα μιλήσει για το μπάσκετ. Ο σέρβικος λαός λατρεύει το μπάσκετ, έχει βαθιά γνώση του αθλήματος από τα γεννοφάσκια του. Σίγουρα του άξιζε να ζήσει μια γιορτή όπως αυτή του Final 4 και σίγουρα αξίζει και στις σερβικές ομάδες να βρεθούν ξανά να πρωταγωνιστούν. Αν ζούσε ο Ντούσαν Ίβκοβιτς, θα ήταν ο επίσημος προσκεκλημένος σ’ αυτή τη γιορτή.