Του Ιλάν
Τον ξέραμε από εκείνα τα χρόνια του με τους Socrates και τις ατέλειωτες ηχογραφήσεις του με τα πιο μεγάλα ονόματα της ελληνικής μουσικής σε πάνω από 2.500 δίσκους, στους οποίους ο ήχος του μπάσου του πάντα ξεχώριζε. Αμέτρητες οι συναυλίες και οι περιοδείες του σε χώρες και ηπείρους σε όλη τη Γη όπου έπαιζε για τους Έλληνες του "παγκόσμιου χωριού" και τους ξένους φίλους της καλής μουσικής.
Σαν το νερό μιας πηγής
Ο Γιώργος σπούδασε αρμονία δίπλα στον Κώστα Κλάββα και Jazz Arrangement στο περιζήτητο Berklee College of Music της Βοστώνης το 1980. Την ίδια χρονιά έγινε μέλος των Socrates και συμμετείχε σαν συνθέτης και μπασίστας στο άλμπουμ τους "Waiting for Something", με ντράμερ τον Νίκο Αντύπα και στα πλήκτρα τον απόντα πια Παύλο Αλεξίου. Μαζί τους βέβαια ο Αντώνης Τουρκογιώργης και ο Γιάννης Σπάθας. Πέρασαν ήδη 38 χρόνια από εκείνο τον χειμώνα, χρόνια που δεν άγγιξαν τη λάμψη του νεαρού μπασίστα, ο οποίος το 1985 ψηφίστηκε Best European Session Bass Player. Το 1987 άρχισε να διδάσκει νέους επίδοξους ομότεχνούς του. Από τότε έχει γράψει πέντε βιβλία για το ηλεκτρικό μπάσο και έχει συνθέσει έργα jazz και κλασικής μουσικής, σαν το κονσέρτο του για άταστο μπάσο και ορχήστρα εγχόρδων.
Μέλος, τα τελευταία τριάντα χρόνια, της Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ο Γιώργος Ζηκογιάννης έχει παράλληλα δημιουργήσει μια προσωπική δισκογραφία στην οποία παίζει τη "μουσική της πόλης" έτσι όπως την αφουγκράζονται οι ευαίσθητοι δέκτες ενός μουσικού και τον εμπνέουν να γράψει ήχους και μελωδίες που πηγάζουν από μέσα του "σαν το νερό μιας πηγής".
Ακούσματα, μελέτη, συναισθήματα αθροίζονται συχνά με άτακτο τρόπο σε συνθέσεις που περιέχουν ηχοχρώματα τα οποία πάλλονται ανάμεσα στο ροκ της νιότης του και, μέσω του δημιουργικού αυτοσχεδιασμού, φτάνουν ώς την ελευθερία της jazz. Οι παύσεις τους μορφοποιούν τις νότες, γεννούν εικόνες, αποκαλύπτουν τις μελωδίες της μουσικής του. Με όποιο μπάσο και να παίξει, δημιουργεί τον προσωπικό του ήχο. Και έχει πολλά απ' αυτά τα βαθύφωνα έγχορδα ηλεκτρικά όργανα.
Συναυλίες και αξέχαστες συνεργασίες
Του ζήτησα να θυμηθεί τρεις (μόνο!) από τις αξέχαστες μουσικές στιγμές που έζησε στην πολυκύμαντη ζωή του. Πρώτη θυμήθηκε μία που... δεν έζησε, όταν η συναυλία του αξέχαστου Michel Legrand στο μεγάλο ρωμαϊκό ωδείο, στους πρόποδες της Ακρόπολης, αναβλήθηκε λόγω βροχής και στην οποία το μπάσο του θα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο αιφνίδιος θάνατος του Γάλλου συνθέτη, πιανίστα της jazz και διευθυντή ορχήστρας στα τέλη Ιανουαρίου του 2019 πήρε μαζί του και όλες τις ελπίδες να επαναληφθεί η συναυλία αυτή, όπως είχε προγραμματιστεί, στο Μέγαρο Μουσικής την επόμενη χρονιά.
Η δεύτερη ήταν η περιοδεία του στην Ισπανία δίπλα στον σπουδαίο Κουβάνο συνθέτη, μαέστρο και εκτελεστή έργων για κλασική κιθάρα Leo Brower, μαζί με τον Γιάννη Σπάθα και τον Νίκο Αντύπα από τους Socrates. Και η τρίτη, η ηχογράφηση ελληνικών παραδοσιακών τραγουδιών με την κορυφαία φωνή της διεθνούς ακτινοβολίας Αγνής Μπάλτσα, για την Deutsche Grammofon.
Και μετά ήρθαν, έτσι όπως ανοίγουν ξαφνικά οι ουρανοί σε μια καλοκαιρινή βροχή, η τέταρτη, το live στο Ηρώδειο με τον Andrew Lloyd Weber, και η πέμπτη, η συναυλία δίπλα στη μελαμψή ντίβα της φωνητικής μουσικής, τη Shirley Bassey, στο κατάμεστο θέατρο του λόφου με μαέστρο τον Τζαμαϊκανό φλογερό πιανίστα της jazz και συνθέτη Monty Alexander. Αξέχαστη θα του μείνει όμως και η συνεργασία του, σε τρεις δίσκους της, με την απούσα πια φωνή με την αιώνια θλιμμένη χροιά, την παγκόσμια αγαπητή Λιβανέζα ερμηνεύτρια των ύμνων και των "μπλουζ της Ανατολής" Fayruz.
The Zoo, Πέμπτη 2 Μαΐου. Φίλιππος Παππάς, Γιώργος Ζηκογιάννης, Σπύρος Παναγιωτόπουλος
"Καρποί σε ένα δέντρο"
Στο πιο πρόσφατο από τα έξι προσωπικά άλμπουμ του, το "Atmospheres", o Γιώργος αποτυπώνει με τα δικά του μέσα τις εικόνες, τα συναισθήματα και τις ιστορίες που έπαιζαν μέσα στο μυαλό του τις μέρες της δημιουργίας του. Ένα αντιαγχωτικό άλμπουμ για ταξίδια μακρινά.
Για τον Ζηκογιάννη η μουσική είναι "καρποί σε ένα δέντρο στο οποίο ο καθένας μας μπορεί να απλώσει το χέρι και να τους γευτεί". Τα αρώματά τους σπεύσαμε να απολαύσουμε κι εμείς στις 2 του Μάη, νύχτα της Πέμπτης του Πάσχα, στο The Zoo, στο Χαλάνδρι, όπου ο Γιώργος παρουσίασε με εκλεκτή παρέα μουσικών νέες συνθέσεις αλλά και αντιπροσωπευτικά δείγματα από τα έξι άλμπουμ του.
Η συναυλία
Το σκεπτικό της επιλογής των κομματιών της βραδιάς ήταν να δοθεί ο απαραίτητος χώρος, έδαφος για αυτοσχεδιασμό στους σπουδαίους ''one of a kind'' επίσης τεχνίτες μουσικούς του κουαρτέτου. Κομμάτια γεμάτα μελωδίες, που εκφράζουν αυτό που θέλει να κάνει σήμερα.
Μαζί του στη σκηνή του The Zoo, που γέμισε από φίλους και επώνυμους συνεργάτες του μουσικούς από την πολύχρονη καριέρα του, ο σπουδαίος δάσκαλος των ρυθμών Σπύρος Παναγιωτόπουλος, που αυτοσχεδίασε με νεανική φρεσκάδα και δημιουργικότητα στα τύμπανα, ο πολλά υποσχόμενος Μάρκος Χαϊδεμένος στο πιάνο ή στα ηλεκτρονικά πλήκτρα του και ο πολύπειρος Φίλιππος Παππάς στο τενόρο και το σοπράνο σαξόφωνο, που απογείωσαν με τις δυναμικές τους τις συνθέσεις, διευρύνοντάς τες σε νέα ηχητικά τοπία.
"Ήταν ευτυχία να παίζεις με τέτοιους μουσικούς για ένα τέτοιο κοινό" μου είπε χαλαρώνοντας στο τέλος της βραδιάς.
