Του Ιλάν
Οι τραγουδίστριες τις οποίες συνόδευε στα τζαζ κλαμπ της Μελβούρνης, όπου γεννήθηκε και σπούδασε μουσική στο Victoria College of the Arts, τον είχαν κορόνα στο κεφάλι τους. Παίζοντας με τα "σκουπάκια" του μπαλάντες, άφηνε πολύτιμο χώρο στους cool τζαζ αυτοσχεδιασμούς τους.
Το ανοιχτό μυαλό και το γούστο του επιπλοποιού πατέρα του έφερε στο σπίτι -μαζί με τα βιβλία- και κάποια δισκάκια 33 ή 45 στροφών. Έντεχνα και ελαφρά ελληνικά τραγούδια άκουγε η μαμά, ξένο ρεπερτόριο ο μπαμπάς. Στα 12 του χρόνια, του έκαναν δώρο μια κιθάρα κι όταν κουράστηκε να τη χρησιμοποιεί ως hand drum βάλθηκε να κοπιάρει τη ροκ κιθάρα του Jimmy Page στο "Stairway to Heaven".
Κιθαρίστας ή ντράμερ;
Στην τελευταία τάξη του Λυκείου, του ανέθεσαν να διοργανώσει τη γιορτή του Πολυτεχνείου. Χρειάστηκε ένας εξωσχολικός ντράμερ για να συνδράμει τη σχολική μπάντα. Ο έρωτας με τα τύμπανα που κατάκτησαν την ψυχή και το μυαλό του "κιθαρίστα" Γιώργου ήταν κεραυνοβόλος.
"Η μουσική είναι ένας ωκεανός" του είπε ο πατέρας του, όταν του ανήγγειλε ότι, παρά τα 19άρια που έγραφε στις εξετάσεις και έφερνε στο σπίτι, δεν τον ενδιέφερε να σπουδάσει σε μια πανεπιστημιακή σχολή αλλά ν’ ασχοληθεί με τη μουσική. Το είχε αποφασίσει.
Έναν χρόνο μετά, στο Σύνταγμα, στο "Κεντρικό Ωδείο" του μαέστρου Κώστα Κλάββα κι ο Γιώργος έπαιζε με τον Θάνο Καλλίρη στη "Μουσική Αποθήκη" της οδού Αγίου Μελετίου. Αλλά η τζαζ είχε γίνει η εμμονή του. Από τις κασέτες που του χάρισαν κάποιοι Ιταλοί τουρίστες, ξεχώρισε πρώτο το "School Days" του Stanley Clarke, με τον Billy Cobham στα τύμπανα. Ήταν το "βάπτισμά" του. Και το κίνητρο να πάει πάλι πίσω στη γενέτειρα του Αυστραλία για τζαζ σπουδές, σε μια σχολή που προωθούσε τη νεωτερικότητα.
Jazz from Down Under
Παράλληλα, ο Γιώργος ζούσε "από μέσα" την Jazz σκηνή της Μελβούρνης. Στα κλαμπ της έπαιζαν τα πάντα και οι πάντες. Από τον straight ήχο του bebop ώς τον "ήχο μετά τη σιωπή", τον ήχο της ECM. Ο Έλληνας ντράμερ, που έπαιξε σε cool τζαζ τρίο και σε jazz κουιντέτα, ηχογράφησε με τους Tony Gould, Graeme Lyall, Ben Robertson, Christine Sullivan και με το κουαρτέτο της Lisa Young, μια ξεχωριστή φωνή από τη χώρα των κοάλα και των καγκουρό. Και μετά, έφυγε ξανά!
Μια τοπική οικονομική κρίση αλλά και οι στρατιωτικές του υποχρεώσεις τον έφεραν πάλι πίσω, κοντά στην οικογένεια. Και στο γκρουπ του φίλου Δημήτρη Βασιλάκη με τον αξέχαστο Γιάννη Βασσάλο στο μπάσο, τον Μάνο Σαριδάκη στο πιάνο και τον ίδιο να αντικαθιστά τον Κώστα Καλογήρου στα τύμπανα.
Λίγο μετά -ή σχεδόν παράλληλα- ο Γιώργος ηχογραφούσε με το συγκρότημα του πρωτοπόρου του world jazz ήχου Τάκη Μπαρμπέρη το πολύ καλό άλμπουμ "Naiva" για τη Lyra.
Στα Ωδεία της Αθήνας πια, οι μαθητές του είχαν πολλά να μάθουν από έναν δάσκαλο που ήξερε να μπαίνει στο πετσί τους και να ξεκλειδώνει τις δυνατότητες τους.
Ηχογραφώντας για τις τηλεοπτικές παραγωγές της Legend, η τύχη τού έκλεισε το μάτι. Και "Blink" λέγεται το προσωπικό του άλμπουμ, που δεν είναι απλώς ο καθρέφτης μιας εποχής αλλά ένας δίσκος στον οποίο χωρούν αμέτρητα είδη, στυλ ή μουσικές ατμόσφαιρες. Τα ακουστικά όργανα συναντούν τα ηλεκτρικά σ’ ένα "μωσαϊκό" από κατευθύνσεις της Jazz, έναν φόρο τιμής σε μουσικούς και συγκροτήματα που τον είχαν επηρεάσει. Ήταν ο πρώτος ελληνικός δίσκος που αποτελείται εξ ολοκλήρου από συνθέσεις ενός ντράμερ!
Ένα τζαζ μωσαϊκό
Το πρώτο κομμάτι του άλμπουμ, το "Μutual respect", αντανακλά την αίσθηση μιας άψογης συνεργασίας, τον αμοιβαίο σεβασμό ανάμεσα σε μουσικούς ανεξαρτήτως επιπέδου, στυλ και ηλικίας.
Το "Stigma" είναι μια αναφορά στον ήχο της ECM και τη λατρεία του γι’ αυτόν και το "Letter to Pat", στον λυρικό ήχο του σπουδαίου κιθαρίστα της τζαζ Pat Metheny. Τo "Blink", το ομότιτλο κομμάτι, καταδεικνύει το πόσο εφήμερα, το πόσο στιγμιαία είναι αυτά που συμβαίνουν στη ζωή μας. Σαν ένα πετάρισμα των βλεφάρων.
Το "Tiny steps", γραμμένο σε μια κιθάρα, είναι αφιερωμένο στα πρώτα μικρά βήματα του Γιάννη, του αναμενόμενου τότε γιου του, ενώ το “Out of bounds” ήταν εμπνευσμένο από τους αγαπημένους του Steps Ahead. Η "Nausica", γραμμένη με τη σκέψη στον cool ήχο του πιάνου του Bill Evans, δίνει τη θέση της στο "Sleep talk", μια μελωδία που τον βασάνιζε ένα βράδυ στον ύπνο του.
Το "Blink" κλείνει με το "Rendez-vous with a farewell", που 10 χρόνια νωρίτερα είχε ηχογραφήσει στην Αυστραλία με τη φωνή της Lisa Young. Παίζει μόνος του στο πιάνο ο Γιώργος Κοντραφούρης.
Επόμενος σταθμός, οι μεταπτυχιακές του σπουδές στο Ιόνιο πανεπιστήμιο, που έκλεισαν με το "Ηχοχρωματικό φάσμα του ταμπούρου στην τζαζ", την εντυπωσιακή διπλωματική του εργασία. Γιατί το ταμπούρο για τον ντράμερ είναι το "κέντρο του". Η "καρδιά" του drum set που χρησιμοποιείται με δεκάδες τρόπους.
Μια σύνθεση του Γιώργου για το "Music in Motion" φεστιβάλ πειραματικού χορού απέδωσε το "Cymbalic" (παράφραση του symbolic), το οποίο, φτιαγμένο αποκλειστικά με τα πιατίνια του, βασίστηκε σε μια σόλο χορογραφία.
Σήμερα, είκοσι χρόνια μετά, ο Γιώργος Πολυχρονάκος ετοιμάζεται να "γεννήσει" το νέο του CD. Έλληνες και ξένοι παραγωγοί, σπεύσατε!
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
