Το πρόγραμμα «Συν-Εργασία» δεν «περπατάει», καθώς η πλειονότητα των εργοδοτών κατευθύνεται σε πιο παραδοσιακά «εργαλεία» μείωσης του εργασιακού κόστους. Την ίδια ώρα, οι ελαστικές μορφές απασχόλησης κυριαρχούν στην αγορά εργασίας, με αποτέλεσμα οι μισθοί να μειώνονται δραστικά και οι απολύσεις να εκτοξεύονται από τις πρώτες ημέρες επανεκκίνησης της οικονομίας αμέσως μετά το τέλος του lockdown.
Αυτό που επιβεβαιώνεται είναι ότι η κυβέρνηση και το αρμόδιο υπουργείο Εργασίας ούτε τις θέσεις εργασίας κατάφεραν να προστατεύσουν, τόσο την περίοδο της πανδημίας όσο και αμέσως μετά την επαναλειτουργία των επιχειρήσεων, αλλά ούτε να κρατήσουν τους μισθούς, που βρίσκονται πλέον σε ελεύθερη πτώση.
Την εικόνα αυτή επιβεβαιώνουν και τα στοιχεία του συστήματος Εργάνη για τον Μάιο. Είναι χαρακτηριστικό ότι το άνοιγμα των επιχειρήσεων τον πρώτο μήνα είχε ελάχιστες προσλήψεις, έναν μήνα που παρουσίαζε πάντα κατακόρυφη αύξηση της απασχόλησης και των προσλήψεων (μόλις 99.257). Αντιθέτως, είχε αρκετές απολύσεις (66.282). Είναι χαρακτηριστικό ότι οι επιχειρήσεις για κάθε τρεις προσλήψεις προχωρούσαν σε δύο απολύσεις - αποχωρήσεις. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας, που άνοιξαν την πόρτα των απολύσεων με την περίφημη ΠΝΠ (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου) της 11ης Μαρτίου, σήμερα βρίσκονται αντιμέτωποι με τη ραγδαία επιδείνωση της αγοράς εργασίας.
Να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι που παρέμειναν και τον Μάιο σε αναστολή σύμβασης, και είναι άγνωστο αν και πότε θα επιστρέψουν στην εργασία τους, καταγράφονται στους εργαζόμενους στην Εργάνη Μαΐου.
Η εικόνα βέβαια δεν αντέχει σε σύγκριση όσον αφορά τις προσλήψεις ούτε με τον αντίστοιχο μήνα του 2019, ούτε το πρώτο πεντάμηνο του τρέχοντος έτους με τα αντίστοιχα περασμένων ετών και κυρίως της διετίας 2018 – 2019, όπου είχε καταγραφεί ρεκόρ προσλήψεων με 260.000 κάθε έτος.
Κι αυτό καθώς οι νέες θέσεις απασχόλησης ήταν συντριπτικά λιγότερες (259.233) τον Μάιο του 2020 σε σχέση με τον Μάιο του 2019, ενώ την ίδια εικόνα παρουσιάζουν και τα στοιχεία του πρώτου πενταμήνου. Μεταξύ Ιανουαρίου - Μαΐου 2020 δημιουργήθηκαν μόλις 5.826 νέες θέσεις εργασίας, έναντι 265.059 νέων θέσεων το αντίστοιχο διάστημα πέρσι, αλλά και το 2018. Είχαμε δηλαδή τη χειρότερη επίδοση από το 2001 τόσο σε επίπεδο α' πενταμήνου όσο και σε επίπεδο μήνα Μαΐου.
Πώς υπονομεύεται το πρόγραμμα «Συν-Εργασία»
Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι η αγορά εργασίας και η απασχόληση δεν βγαίνουν από το παρατεταμένο lockdown με κύρια ευθύνη του υπουργού Εργασίας Γ. Βρούτση. Όπως διαπιστώνεται καθημερινά, υπάρχει μεγάλη απροθυμία αρκετών επιχειρήσεων να ενταχθούν στο πρόγραμμα «Συν-Εργασία», παρά και τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες της τελευταίες εβδομάδας και την «ένεση» χρηματοδότησης των επιχειρήσεων με επιπρόσθετα 190 εκατ. ευρώ που έρχονται να καλύψουν μέρος των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων που έχουν ενταχθεί στο «Συν-Εργασία».
Μετά από αυτή την παρέμβαση, ένας εργαζόμενος που τίθεται σε καθεστώς μερικής εργασίας για 15 ημέρες τον μήνα θα εισπράττει από την επιχείρηση τον μισό μισθό (το κράτος θα καλύπτει το 60% της απώλειας εισοδήματος) και για ενάμιση μήνα (15 Ιουνίου - 31 Ιουλίου) το κράτος θα επιδοτεί το 60% των ασφαλιστικών του εισφορών που μέχρι τώρα κάλυπτε εξ ολοκλήρου ο εργοδότης.
Η πρωτοβουλία και η εφαρμογή του μέτρου ανήκουν στον υπουργό Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρα και όχι στον υπουργό Εργασίας. Κι αυτό καθώς ο Γιάννης Βρούτσης αποδεικνύεται ότι ουσιαστικά υπονομεύει το πρόγραμμα «Συν-Εργασία», επιδιώκοντας ταυτόχρονα την ταχεία απορρύθμιση της αγοράς εργασίας και προωθώντας ένα μοντέλο ακόμα πιο φθηνής εργασίας, πολύ ελκυστικότερο -και φθηνότερο- για αρκετούς εργοδότες.
Συγκεκριμένα, ενώ κατήργησε ρητά την ιδιότυπη εκ περιτροπής εργασία του άρθρου 9 της από 20.3.2020 ΠΝΠ, διατήρησε τη δυνατότητα οι εργοδότες να κάνουν χρήση παλαιότερης διάταξης (εκ περιτροπής εργασία) και συγκεκριμένα του Ν. 3846/2010.
Αποτέλεσμα, αρκετές επιχειρήσεις, μετρώντας το κόστος, μισθολογικό και μη μισθολογικό, να καταφεύγουν στην παλαιότερη διάταξη της εκ περιτροπής εργασίας, με δυνατότητα αυτή να επεκτείνεται για εννέα μήνες (!) και να μην μπαίνουν στο πρόγραμμα «Συν-Εργασία», την ελληνική εκδοχή του προγράμματος SURE, που στηρίζει σε έναν -χαμηλό έστω- βαθμό και τις αποδοχές των εργαζομένων.
Έτσι αρκετοί εργαζόμενοι (συνήθως πρώτα απολύονται και μετά επαναπροσλαμβάνονται) καλούνται να εργαστούν μία ή δύο ημέρες την εβδομάδα. Κι αυτό αφορά τη μεγάλη πλειονότητα των επιχειρήσεων. Με αποτέλεσμα οι μισθοί των εργαζομένων να μειώνονται πολύ περισσότερο από το 20% (σε σχέση με όσους έχουν ενταχθεί στο πρόγραμμα) και να κατρακυλάνε ακόμα και στα 400 ή και στα 200 ευρώ τον μήνα. Δηλαδή οι επιχειρήσεις με τη μη ένταξή τους στο πρόγραμμα «Συν-Εργασία» βρίσκουν φθηνότερη εργασία και οι εργαζόμενοι αρκούνται πλέον σε μισθούς – «φιλοδώρημα»!
Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.
