Τα ερμάρια της οικογένειας Γαρίδη, αναμφίβολα δεν αποτελούν αποκλειστικά οικογενειακή υπόθεση. Την ιστορία του σπιτιού της, ιδιαιτέρως του πατέρα της Μίλτου Γαρίδη, αυτής της φωτεινής μορφής της τέχνης, της επιστήμης και της Αριστεράς, διασώζει η Αγγελική Γαρίδη στο βιβλίο της "Τα ερμάρια του χρόνου" (εκδ. Αρχείο) που παρουσιάζει σήμερα στις 7.30 μ.μ. στο βιβλιοπωλείο "Πλειάδες" (Σπύρου Μερκούρη 62), μια άλλη φωτεινή μορφή της εποχής μας, τόσο στον κόσμο των ιδεών και της αισθητικής όσο και στην Αριστερά, ο ιστορικός της τέχνης Νίκος Χατζηνικολάου, ο οποίος θα συνομιλήσει και με τη συγγραφέα.
Βασισμένο σε αρχειακό υλικό, αλληλογραφία και φωτογραφίες της οικογένειας του πατέρα της και της μητέρας της Νέλλης, το βιβλίο της Αγγελικής Γαρίδη φωτίζει, από την πλευρά των προσωπικών ιστοριών, πλευρές της ανθρώπινης περιπέτειας και περιπλάνησης του 20ού αιώνα και την περιπέτεια της Ελληνικής Αριστεράς στον Εμφύλιο.
Γλύπτης, καθηγητής Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων, αλλά και τεχνοκριτικός στην "Αυγή", ο Μίλτος Γαρίδης, βίωσε την ελληνική περιπέτεια, αλλά και την περιπέτεια της Αριστεράς, στα ιδιαιτέρως σκληρά χρόνια του Εμφυλίου και παράλληλα άσκησε την τέχνη του και αναμετρήθηκε με την επιστήμη του, με τον κόσμο των ιδεών και τα αισθητικά ρεύματα της εποχής του στο Παρίσι όπου κατέφυγε μετά τους εγκλεισμούς σε φυλακές και εξορίες.
Με λαμπρές σπουδές στην Ελλάδα και το Παρίσι, όπου έφτασε το 1958, και σπούδασε γλυπτική στη Σχολή Καλών τεχνών πλάι στον Ρενέ Κολλαμαρίνι και Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στη Σορβόννη όπου, μεταξύ άλλων, είχε καθηγητή τον Andre Grabar. Το 1966 έγινε μέλος του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών Γαλλίας (CNRS), όπου εργάστηκε ως ερευνητής μέχρι το 1979, που άρχισε να διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Πολύγλωσσος, μιλούσε αγγλικά, γαλλικά και ρωσικά, αλλά και πολυταξιδεμένος, υπήρξε "μια μεγάλη φυσιογνωμία χαμηλών τόνων" όπως λέει για εκείνον ο Νίκος Χατζηνικολάου.
