"Ζωντανό, γλαφυρό, μεθοδικό -παρά το γεγονός ότι οι δυσκολίες στην τάξη δεν έρχονται με τη σειρά, αλλά συχνά όλες μαζί ανάκατα και απρόβλεπτα- μας ταξιδεύει για άλλη μια φορά στον φριχτό και υπέροχο συνάμα κόσμο της εκπαίδευσης" γράφει ο Τεύκρος Μιχαηλίδης προλογίζοντας το καινούργιο βιβλίο της Κατερίνας Καλφοπούλου "Σε φάση μετάβασης" (εκδ. Τραυλός) που στις 32 ιστορίες του σκιαγραφεί τη μετάβαση των γυμνασιοπαίδων σε ό,τι αφορά τη γνώση των μαθηματικών από το Γυμνάσιο στο Λύκειο. Μέσα από αυτές τις "ιστορίες (συν)εργασίας στην τάξη των γυμνασιακών Μαθηματικών", όπως υποτιτλίζεται το βιβλίο, η συγγραφέας απευθύνεται στο ευρύ κοινό "όχι τόσο για να δώσουν απαντήσεις όσο για να εγείρουν ερωτήματα γύρω από ένα θέμα που η απάντησή του απαιτεί τόσο τη συνεργασία όσο και τη συμμετοχή κάθε σκεπτόμενου και ενεργού πολίτη".
Χρόνια μαθηματικός στη μέση εκπαίδευση, αλλά και με συγγραφικό έργο που συνδυάζει την αγάπη για τα Μαθηματικά με την έγνοια για τον μαθητή, όχι μόνο στη σχέση του με τα μαθηματικά αλλά και ως πολίτη, η Κατερίνα Καλφοπούλου και στο καινούργιο βιβλίο της εστιάζει σ' αυτό το διττό ενδιαφέρον. Ο ρόλος του πρωταγωνιστή δίνεται στη μαθήτρια και στον μαθητή, στις σκέψεις, τις αντιδράσεις, τις συμπεριφορές, τις ανησυχίες τους, ενώ ο καμβάς των ιστοριών συνθέτει ένα πλαίσιο το οποίο εν τέλει αφορά όλη την κοινωνία.
"Αν ρωτούσα τι ενδιαφέρον μπορεί να έχει η αφήγηση όσων διαδραματίζονται σε μια διδακτική ώρα στο μάθημα των Μαθηματικών", είμαι σίγουρη πως οι περισσότεροι, χωρίς δεύτερη σκέψη, θα απαντήσουν 'κανένα'" λέει. Ωστόσο, στις σελίδες του βιβλίου ο καθένας μπορεί να αναγνωρίσει το κομμάτι που τον αφορά την περιπέτεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας. "Ο,τι διαμείβεται πίσω από την πόρτα της σχολικής τάξης μας αφορά όλους ανεξαιρέτως" σημειώνει η συγγραφέας. "Αφορά τους εκπαιδευτικούς επειδή οι δυσκολίες απαιτούν συνεργασίες. Τους πολιτικούς επειδή οι αποφάσεις τους κρίνουν τον εκ θεμελίων ανασχηματισμό που επιβάλλουν οι αναδυόμενες ανάγκες του 21ου αιώνα. Τους γονείς, καθώς η παιδεία και η εκπαίδευση του παιδιού ξεκινούν από το σπίτι, κατά την προσχολική ηλικία, και άρα είναι οι πρώτοι και μακροβιότεροι δάσκαλοι των παιδιών τους. Τέλος, αφορά τους μαθητές και τις μαθήτριες επειδή στις σελίδες του βιβλίου πρωταγωνιστούν οι δικές τους σκέψεις, οι ενστάσεις τους, η προσπάθειά τους να μάθουν ή να αποφύγουν τον κόπο που απαιτεί η διαδικασία της μάθησης". Όσο για την ίδια, "ανάμεσά τους, δίπλα τους, ενίοτε και απέναντί τους, εγώ αναζητώ διαρκώς απάντηση στα ερωτήματα: για ποιους λόγους τα παιδιά μας αποτυγχάνουν σε τέτοιο βαθμό στα Μαθηματικά, τι μέρος της ευθύνης βαραίνει τον καθένα από μας".
Πόλυ Κρημνιώτη
