Όσα κι αν γνωρίζει κανείς για έναν σπουδαίο ποιητή, πάντα υπάρχουν ψηφίδες που προστίθενται σε όσα επιθυμεί επιπλέον να μάθει. Πολλώ δε μάλλον όταν το έργο του, πολυεπίπεδο και βαθύ, επεκτείνεται πολύ πιο πέρα από μια διάστασή του. Είναι αρκετά όσα έχει να διαβάσει κανείς για τον Μανόλη Αναγνωστάκη στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού "Μετρονόμος".
Πολλά περισσότερα απ' όσα η θεματική του περιοδικού ορίζει αφιερώνοντας το τεύχος στον "μελοποιημένο" Αναγνωστάκη και αναδεικνύοντας τη σχέση του ποιητή με τη μουσική και το ελληνικό τραγούδι. Γιατί μέσα από τις σελίδες του στοιχειοθετείται η βαθιά επίδραση του έργου του σε σημαντικούς δημιουργούς και κατ' επέκταση στη μουσική δημιουργία και μέσα απ' αυτή επιβεβαιώνεται η πολύπλευρη και κυρίως η πάντα επίκαιρη απεύθυνση του ποιητικού του λόγου.
"Τα ποιήματά του εκπέμπουν ένα ήθος πάνω απ' όλα σπάνιο και μοναδικό" και "σε μεγάλο βαθμό είναι τρυφερά ερωτικός, τόσο που είμαι σίγουρος ότι ο μόνιμος περιορισμός που του έχουμε επιβάλει, με το να τον κατατάσσουμε κατ' αποκλειστικότητα στον χώρο μιας ποίησης η οποία είναι προσανατολισμένη σε ένα ειδικό πολιτικοκοινωνικό στίγμα, στερεί από μεν τον ίδιο μια άλλη ακόμα διάσταση του έργου του, από εμάς, δε, την πλήρη απόλαυσή του" διαβάζουμε να σημειώνει ο Γιάννης Μαρκόπουλος.
Σε τούτο συνηγορούσε και ο ίδιος ο Αναγνωστάκης. "Κατά καιρούς μ' έχουν χαρακτηρίσει καθαρά πολιτικό ποιητή. Προσωπικά δεν νομίζω ότι είμαι πολιτικός ποιητής. Είμαι ερωτικός και πολιτικός μαζί. Συνδυάζονται αυτά τα δύο" έλεγε χαρακτηριστικά στον μονόλογο - συνέντευξη στον Μισέλ Φάις "Είμαι αριστερόχειρ, ουσιαστικά" που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του.
Ενδεικτική ενός ανοιχτού μυαλού, η συνέντευξη του Αναγνωστάκη στον Θάνο Μικρούτσικο, που δόθηκε το 1987 στο Γ' Πρόγραμμα, όπου ποιητής και συνθέτης συγκροτούν ένα πολυεπίπεδο πλαίσιο μιλώντας για την εποχή, την τέχνη, την ποίηση, την πολιτική, την ιδεολογία, καθόλου βαρύγδουπα και καθόλου ιδιοτελώς. Τρυφερά και θαλερά κείμενα συνθέτουν τις αφιερωματικές σελίδες. Μάνος Ελευθερίου, Αρλέτα, Σκαμπαρδώνης, Παπαστάθης, Βάκης, Θέμης Ανδρεάδης, Αραβανής, Ζεβελάκης, Χαριτίνη Ξύδη και πολλοί άλλοι ιχνογραφούν ένα πορτρέτο και ένα έργο προσφιλές και ωφέλιμο.
