«Είναι μια υπέροχη τιμή, κυρίως επειδή σημαίνει ότι βρίσκομαι στα ίχνη των μεγαλύτερων συγγραφέων και αυτό είναι ένας καταπληκτικός έπαινος» δήλωσε στο BBC ο Βρετανός συγγραφέας Καζούο Ισιγκούρο λίγο μετά την είδηση της βράβευσής του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Ο δημιουργός του περίφημου μυθιστορήματος "Τα απομεινάρια μιας μέρας", με το οποίο έγινε διεθνώς γνωστός, εξέφρασε την ελπίδα ότι το Νόμπελ θα είναι μια δύναμη για το καλό. "Ο κόσμος βρίσκεται σε μια πολύ αβέβαιη στιγμή και ελπίζω πως όλα τα βραβεία Νόμπελ θα είναι μια δύναμη για κάτι θετικό στον κόσμο, όπως είναι αυτή τη στιγμή" είπε, για να προσθέσει: "θα με συγκινούσε πολύ αν μπορούσα με κάποιο τρόπο να συνεισφέρω σε ένα κλίμα που θα συμβάλει σε μια θετική ατμόσφαιρα στους πολύ αβέβαιους καιρούς μας".
Πολυδιαβασμένος και πολυβραβευμένος, ο Ισιγκούρο "αποκάλυψε στα μεγάλης λογοτεχνικής δύναμης μυθιστορήματά του την άβυσσο κάτω από την ψευδαίσθησή μας ότι είμαστε συνδεδεμένοι με τον κόσμο" σύμφωνα με το σκεπτικό βράβευσης της Σουηδικής Ακαδημίας, η οποία αυτή τη χρονιά προτίμησε να αποφύγει ακροβατισμούς, απονέμοντας το Νόμπελ σε έναν συγγραφέα που από πολλούς θεωρείται ήδη κλασικός.
Η μνήμη, ο χρόνος, η αυταπάτη, η αγάπη, αγαπημένα θέματα στα βιβλία του Ισιγκούρο, από την πένα του πολιτογραφημένου Βρετανού, γεννημένου ωστόσο στο Ναγκασάκι, στιλίστα συγγραφέα γίνονται σχόλιο, άλλοτε ήπιο άλλοτε καυστικό, για τον κόσμο μας και αφορμή για συλλογική ενδοσκόπηση σε μια ρευστή εποχή. Ως Ιάπωνας που από τα πολύ τρυφερά χρόνια της ζωής του ζει στη Βρετανία, το έργο του φέρει το αποτύπωμα από τις δύο κουλτούρες. Ιαπωνικό ζεν και βρετανικό φλέγμα στην περίπτωσή του γίνεται ένα αξιοπρόσεκτο πήγαινε - έλα ανάμεσα σε δύο ταυτότητες, όπως και ανάμεσα στις δύο γλώσσες. Με μητρική τα ιαπωνικά και γλώσσα της γραφής τα αγγλικά, ο Ισιγκούρο έχει αναδειχτεί σε έναν από τους σημαντικότερους στιλίστες της γενιάς του, σε έναν συγγραφέα καταξιωμένο από την κριτική και κυρίως από τα εκατομμύρια των αναγνωστών του.
Μπορεί να φαντάζει ότι το έργο του αντλεί από το φανταστικό, το μυστήριο, ακόμα και την επιστημονική φαντασία, στην ουσία ο ίδιος δεν δέχεται τέτοιου είδους κατηγοριοποιήσεις για το έργο του, ωστόσο δεν διστάζει να εξαντλήσει όσα προσφέρει η εργαλειοθήκη της γραφής και να τα μετουσιώσει σε μια διαρκή διερώτηση για τον δρόμο των σημερινών κοινωνιών, τον αυτοπροσδιορισμό και τον προσδιορισμό τους στο σημερινό πλανητικό τοπίο.
Όπως χαρακτηριστικά έλεγε σε συνέντευξή του στον Γρηγόρη Μπέκο στο "Βήμα" για το τελευταίο του βιβλίο "Ο θαμμένος γίγαντας» (μτφ. Αργυρώ Μαντόγλου, εκδ. Ψυχογιός), "Θέλησα να γράψω μια ιστορία που, σε κάθε περίπτωση, θα ενθάρρυνε τους αναγνώστες να τη σκεφτούν ως κάτι το οικουμενικό και το διαχρονικό, ως κάτι που συμβαίνει πάντοτε μέσα στην ανθρώπινη Ιστορία. Αναφέρομαι σε αυτές τις μάχες που δίνουμε με τη μνήμη, συλλογικές ή ατομικές, τι κρατάμε και τι απωθούμε. Αυτές οι μάχες χαρακτηρίζουν τους ανθρώπους και τις κοινωνίες τους σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Αυτό θέλησα να καταδείξω".
Ο Ισιγκούρο γράφει για να σκεφτόμαστε. Αυτό έπραξε και σε όλα τα προηγούμενα βιβλία του. Επτά όλα κι όλα μέχρι σήμερα, σίγουρα δεν του δίνουν τον τίτλο του πολυγραφότατου συγγραφέα, ωστόσο του χαρίζουν τον χαρακτηρισμό ενός από τους πιο επιδραστικούς συγγραφείς της εποχής μας.
Γεννημένος το 1954 στο Ναγκασάκι της Ιαπωνίας, έφτασε στη Βρετανία το 1960 και άρχισε να γίνεται γνωστός από τα πρώτα του μυθιστορήματα "Α Pale View of Hills" (1982), με το οποίο κέρδισε το Βραβείο Oυίνιφρεντ Xόλντμπι, και το "Ένας καλλιτέχνης του ρευστού κόσμου" (1986), που του χάρισε τα Βραβεία Oυίτμπρεντ και Σκάνο, και μια υποψηφιότητα για το Βραβείο Mπούκερ. Η φήμη του εκτοξεύθηκε με "Τα απομεινάρια μέρας" (1989), το οποίο μεταφράστηκε σε 24 γλώσσες, πούλησε 1.000.000 αντίτυπα μόνο στην αγγλική γλώσσα και η ομώνυμη ταινία του Tζέιμς Άιβορι έγινε παγκόσμια επιτυχία. Tο επόμενο μυθιστόρημά του "Ο απαρηγόρητος" (1995) τιμήθηκε με το Βραβείο Tσέλτενχαμ. Tο 1998 χρίστηκε από το γαλλικό κράτος Iππότης των Tεχνών και των Γραμμάτων. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα "Tότε που ήμασταν ορφανοί" (2000) και "Μη μ' αφήσεις ποτέ" (2005), τα οποία ήταν επίσης υποφήφια για το Βραβείο Mπούκερ, όπως και οι πέντε ιστορίες της συλλογής "Νυχτερινά" (2009).
Στα ελληνικά κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Καστανιώτη τα μυθιστορήματά του "Τα απομεινάρια μιας μέρας" (μτφρ. Γιούρι Kοβαλένκο), "Νυχτερινά", "Μη μ' αφήσεις ποτέ", "Τότε που ήμασταν ορφανοί" σε μετάφραση Τόνιας Κοβαλένκο και "Ο απαρηγόρητος" σε μετάφραση Μανόλη Πολέντα. "Ο θαμμένος γίγαντας" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, από τις οποίες χθες κυκλοφόρησαν επίσης "Τα απομεινάρια μιας μέρας", και τα δύο σε μετάφραση Αργυρώς Μαντόγλου. Από την Εστία κυκλοφόρησε το "Ένας καλλιτέχνης του ρευστού κόσμου".
