Οι Babo Koro είναι ένα νέο συγκρότημα, διαφορετικό από τα περισσότερα ανάλογα, ξεκινώντας από την αρκετά πολυμελή σύνθεσή τους. Ένα σεπτέτο που συνθετικός και εκτελεστικός πυρήνας του είναι ο κιθαρίστας, μπουζουξής και ερμηνευτής Σωτήρης Τσακανίκας, ο βιολιστής Δημήτρης Αναστασίου και ο ακορντεονίστας Κώστας Νικολόπουλος, στον οποίο προστέθηκαν στη συνέχεια η ερμηνεύτρια Αντιγόνη Μπασακάρου, ο σαξοφωνίστας και κλαρινετίστας Γιάννης Δίσκος, ο κοντραμπασίστας Αποστόλης Μπουρνιάς και ο ντράμερ Μιχάλης Δάρμας.
Το πρώτο τους album «Σίσυφος» αποτελεί μια καινοτόμο απόπειρα ανανέωσης της παραδοσιακής μουσικής μας διαμέσου της επιμειξίας της με jazz και πλείστα άλλα στοιχεία, την οποία αξίζει όχι μόνο να ακούσει κάνεις, αλλά και να συνομιλήσει μαζί τους γι’ αυτήν.
Συνέντευξη στον Θάνο Μαντζάνα
* Εύλογη απορία νομίζω ότι είναι τι σημαίνει το όνομά σας, για το οποίο οφείλω να παραδεχθώ ότι δεν μπορώ καν να καταλάβω σε ποια γλώσσα ανήκει!
Στην ελληνική! «Μπάμπω» αποκαλούν τη γιαγιά στη βόρεια Ελλάδα και την Ήπειρο, ενώ «κόρο» -που προέρχεται από τον αρχαιοελληνικό χορό και αναφερόταν σε μουσικοχορευτικό σύνολο- δεν είναι βέβαια άλλο από το λατινικό chorus, δηλαδή χορωδία. Γιαγιά που χορεύει και τραγουδάει δηλαδή, μια εικόνα που για εμάς δημιουργεί ένα πολύ έντονο συναίσθημα νοσταλγίας, συγκίνησης, χαράς, ανεμελιάς, μα και θαυμασμού.
* Πώς σχηματίστηκε λοιπόν μια αρκετά πολυμελής -γενικά για τα ελληνικά δεδομένα και ακόμα περισσότερο για την εποχή της κρίσης- μπάντα; Ήσασταν όλοι φίλοι ή γνωριστήκατε με κάποιον άλλο τρόπο;
Οι τρεις βασικοί συντελεστές του δίσκου, δηλαδή οι Κώστας Νικολόπουλος, Σωτήρης Τσακανίκας και Δημήτρης Αναστασίου, παρέα με τον στιχουργό Χρήστο Παπαναγιώτου, είμαστε καλοί φίλοι και συμπράττουμε μουσικά πάνω από δέκα χρόνια. Μετά από περίπου ενάμιση χρόνο εργασίας και δημιουργίας φτάσαμε σε μια τελική μορφή, αναζητήσαμε και βρήκαμε τους κατάλληλους συνεργάτες για την αποτύπωσή της σε ηχογράφημα και μαζί τους συναποτελούμε πλέον τους Babo Koro, μια σύμπραξη δίχως στεγανά, με στόχο τη συν-έκφραση και τη... συμμαθητεία!
* Ο Σωτήρης Τσακανίκας είναι ο βασικός δημιουργός των τραγουδιών και η ηγετική φυσιογνωμία του γκρουπ ή λειτουργείτε πιο «δημοκρατικά», σαν μουσική κολλεκτίβα ας πούμε;
Την ευθύνη της μουσικής, της παραγωγής και των επιλογών επωμιστήκαμε και οι τρεις βασικοί συντελεστές με τον Σωτήρη να είναι επιπλέον υπεύθυνος για το μεγαλύτερο μέρος των ενορχηστρώσεων. Οι δυναμικές και οι ρόλοι του συνόλου των Babo Koro όμως δεν επιθυμούμε και δεν περιμένουμε να είναι στατικοί. Αυτό που θέλουμε να προτάξουμε είναι η συλλογική προσπάθεια και όχι μια προσωποκεντρική αισθητική.
* Σαφέστατα εκκινείτε από την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Σας συνδέει κάτι ιδιαίτερο με αυτήν, βιώματα ή οτιδήποτε άλλο ή απλώς σας αρέσει περισσότερο από άλλα ιδιώματα;
Για τους περισσότερους είναι και βιωματική σχέση, με τις αναμνήσεις από τα ηπειρώτικα και ρουμελιώτικα γλέντια με τους κύκλιους χορούς να είναι χαραγμένες πολύ έντονα. Το γλέντι αποτελεί βασικό κομμάτι της πρότασής μας ως μέρος της ψυχής, της κοινωνικής έκφρασης που ψάχνει το ατομικό μέσα από το συλλογικό, αναζητά την κάθαρση μέσα από το μοίρασμα και την ενσυναίσθηση. Στην παράδοση βρήκαμε κοινές θύμησες και κοινό τόπο, στην προσωπική μουσική πορεία καθενός μας, βρήκαμε τη διασπορά των επιρροών και προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μία συμπαγή πρόταση μέσα από την ενορχήστρωση και το στιχουργικό αφήγημα.
* Από την άλλη όμως έχω την αίσθηση ότι δεν θεωρείτε πως ανήκετε αποκλειστικά σε αυτήν, έτσι δεν είναι; Ποια άλλα ιδιώματα λοιπόν σας καθόρισαν και διαμόρφωσαν τον ήχο σας; Κάνω λάθος ή το δεύτερο σημαντικότερο είναι η jazz;
Στη διαμόρφωση του ήχου δεν θέλαμε επ’ ουδενί να περιοριστούμε, διότι αυτό θα αναιρούσε έναν βασικό σκοπό της ίδιας της δημιουργίας μας. Έτσι ο δίσκος χαρακτηρίζεται από μεγάλο υφολογικό εύρος. Αν πρέπει να περιγράψουμε αυτό το μουσικό κράμα, εκτός της παραδοσιακής, σίγουρα η βαλκανική, η τσιγγάνικη μουσική, το rock και το swing θα είχαν τον πρώτο λόγο σαν επιρροές, ενώ το prog metal και η jazz έναν δεύτερο.
* Στον δίσκο συμμετέχουν κάποιοι αληθινά εκλεκτοί εκπρόσωποι της παραδοσιακής μουσικής μας, οι Μάρθα Μαυροειδή, Δημήτρης Υφαντής, Θοδωρής Μέρμηγκας, Ειρήνη Δερέμπεη και βέβαια ο Λεωνίδας Μπαλάφας, που όχι μόνο δεν είναι παραδοσιακός ερμηνευτής -όχι τουλάχιστον με την τυπική έννοια- αλλά και είναι εξαιρετικά φειδωλός στις συμμετοχές του σε εργασίες άλλων. Πώς λοιπόν συναντηθήκατε και καταφέρατε ίσως να συμμετέχει καθένας και καθεμία από αυτούς/ές και μάλιστα στο ντεμπούτο σας;
Όπως επιλέξαμε να μην περιοριστούμε υφολογικά κατά τη σύνθεση, το ίδιο επιλέξαμε και στο εκτελεστικό / ερμηνευτικό σκέλος.. Ήδη από την προπαραγωγή του δίσκου για το κάθε κομμάτι είχαμε φανταστεί ένα συγκεκριμένο χρώμα, «ακούγαμε» δηλαδή κάθε μία από τις συμμετοχές πριν ακόμα αυτή υπάρξει. Το καταφέραμε αρκετά απλά, επικοινωνώντας και εκθέτοντας τα κομμάτια μας στους ανθρώπους που θέλαμε να συμμετέχουν. Είμαστε ευτυχείς που «άκουσαν» και αυτοί τους εαυτούς τους στη δουλειά μας και δέχτηκαν την πρότασή μας, διότι πρόκειται για εξαιρετικούς μουσικούς, τη δουλειά των οποίων θαυμάζουμε ιδιαίτερα.
* Το ότι οι στίχοι σας ακολουθούν περισσότερο ή λιγότερο τη «σχολή» εκείνων των δημοτικών τραγουδιών ήταν συνειδητή απόφαση, ως φόρος τιμής ή οτιδήποτε άλλο ή κάτι που προέκυψε αυθόρμητα;
Οι στίχοι των κομματιών καλύπτουν ένα εύρος θεμάτων που μας απασχολούν και για τα οποία θέλουμε να μιλήσουμε. Σαφώς κάποια από αυτά τα θέματα εντοπίζονται και στη δημοτική στιχουργία και κάποιες στιχουργικές δομές των τραγουδιών μας είναι ανάλογες των παραδοσιακών. Ο στίχος μας θα λέγαμε ότι είναι η μητρική μας γλώσσα. Είναι ο φυσικός τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε και εκφράζουμε τα μέσα μας και τα έξω μας παράλληλα με τον άρρηκτο δέσιμο με τη μουσική.
* Ο τίτλος του album -και του τελευταίου τραγουδιού που του τον έδωσε- έχει για εσάς κυριολεκτική έννοια, συμβολική ή αμφότερες ταυτόχρονα;
Ο Σίσυφος, κατά τη μυθολογία, ήταν αναγκασμένος να σπρώχνει αενάως έναν βράχο προς την κορυφή ενός βουνού, ήταν η τιμωρία που του επιβλήθηκε για την ασέβειά του προς τους θεούς. Ως εκ τούτου η αναφορά μας σε αυτόν δεν θα μπορούσε παρά να είναι συμβολική. Μέσα στον μύθο βρήκαμε τους δικούς μας παραλληλισμούς, τόσο με την καθημερινότητα όσο και ως προς τη δημιουργία του δίσκου και τη μουσική πραγματικότητα.
Ασπαζόμενοι την προσέγγιση του Καμί ως προς την ανάλυση του μύθου και τη θεώρηση του Σίσυφου ως λάτρη της ζωής, η δική μας αφηγηματική προέκταση αφορά την ενσωμάτωση της έννοιας του συλλογικού. Όλες οι ανηφόρες φαντάζουν πιο εύκολες όταν τις μοιραζόμαστε, κάθε βράχος φαντάζει μικρότερος όταν τον σπρώχνουν πολλοί και λίγο πριν ξανακυλήσει στους πρόποδες προλαβαίνουμε χορεύοντας να κοροϊδέψουμε και εμείς για μια στιγμή τους θεούς.
* Πολλά σχήματα και μεμονωμένοι μουσικοί πλέον εργάζονται πάνω στον «εκσυγχρονισμό» της δημοτικής μουσικής μας, αλλά υπάρχει κάποιο/ς από αυτά/ούς, σημερινό ή και παλαιότερο, που να αισθάνεστε μαζί του/ς μιαν αισθητική, ίσως και ιδεολογική ακόμα συγγένεια;
Θα αναφέρουμε τους Mode Plagal, οι οποίοι κατά την κρίση μας είναι από τους πρωτεργάτες αυτής της κατεύθυνσης, της ανάδειξης δηλαδή της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής μέσα από ένα πολύ σύγχρονο πρίσμα. Η προσέγγισή μας βέβαια διαφέρει μορφολογικά αρκετά από τη δική τους, εντούτοις η προσφορά τους στην «απενοχοποίηση» και αναβίωση της παραδοσιακής μουσικής είναι ιδιαίτερα σημαντική. Ανάλογο παράδειγμα αποτελούν οι Καταλανοί Ojos De Brujo, οι οποίοι κατέκτησαν πολύ γρήγορα την Ευρώπη, και όχι μόνο, συνδυάζοντας τη δική τους «δημοτική» μουσική, το flamenco, με σύγχρονα ακούσματα, όπως r&b, funk, hip-hop κ.λπ.
* Ο ήχος σας στον δίσκο είναι εξαιρετικά σύνθετος και λεπτομερειακός. Είναι εύκολο να μεταφερθεί με πιστότητα στις ζωντανές εμφανίσεις σας και, αν ναι, είχατε κατά νου αυτή την παράμετρο κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης;
Η παρατήρησή σου είναι πολύ εύστοχη και είχαμε απόλυτη συναίσθηση αυτού του γεγονότος, όμως και πάλι επιλέξαμε να μην μας περιορίσει ως προς το αποτέλεσμα. Επενδύσαμε σε εξοπλισμό και τεχνογνωσία και κάνουμε πρόβες ιδιαίτερα απαιτητικές, ώστε να λέμε ότι πετυχαίνουμε ζωντανά αρκετά καλή πιστότητα σε σχέση με τον δίσκο και αυτό αποτελεί στοίχημα για εμάς. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είμαστε επταμελείς και πολύ δύσκολα γίνονται «εκπτώσεις». Στη σκηνή θα δει κάποιος να χρησιμοποιούνται πολλά όργανα, αληθινή πληθώρα κρουστών και τυμπάνων και ηλεκτρονικά μέσα, ενώ σε μεγάλα events επιδιώκουμε ακόμα και τη συμμετοχή χορωδίας.
* Και τα προσεχή σας σχέδια, τα πιο άμεσα, αλλά ίσως και τα σχετικά με τον δεύτερο δίσκο, αν υπάρχουν ήδη και αυτά;
Άμεσα έχουμε προγραμματισμένες εμφανίσεις στις 30 Ιουνίου στο 22o Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ στο Πάρκο του Γουδή και στις 6 Ιουλίου στο Φεστιβάλ Μελιτζάζ στο Λεωνίδιο Κυνουρίας. Αυτά και άλλα live ανακοινώνονται μέσω της σελίδας μας στο Facebook καθώς και της ιστοσελίδας μας (www.babokoro.com). Παράλληλα εργαζόμαστε πάνω στη δημιουργία νέου υλικού, το οποίο ήδη εντάσσουμε περιορισμένα στις πρόσφατες εμφανίσεις μας.
Αναμένουμε λοιπόν να το ακούσουμε και αυτό με ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον μετά τον πρώτο δίσκο τους...
