Παιδί Έλληνα πατέρα και Γαλλίδας μητέρας, ο Γιώργος Περρής σπούδασε πιάνο και φωνητική από πολύ μικρός και -παράλληλα με τις σπουδές Φιλολογίας- άρχισε να ασχολείται επαγγελματικά με το τραγούδι από πολύ νεαρή ηλικία. Μικρή σχετικά, αλλά επιλεγμένη δισκογραφία, εκλεκτές συνεργασίες στις ζωντανές εμφανίσεις και η δυνατότητά του να τραγουδά άνετα και σε άλλες γλώσσες εκτός από την ελληνική τον ανέδειξαν στη χώρα μας, αλλά το ίδιο και ακόμα περισσότερο και στο εξωτερικό, και στα 35 του είναι πλέον καταξιωμένος διεθνώς. Ακόμα απόδειξη γι' αυτό είναι η συναυλία την Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού με αποσπάσματα από τα πολλά soundtracks αλλά και τραγούδια του σπουδαίου Γάλλου συνθέτη Μισέλ Λεγκράντ που θα διευθύνει ο ίδιος και στην οποία ο Γιώργος Περρής θα είναι ο μόνος ερμηνευτής. Συνομιλήσαμε μαζί του γι' αυτή τη συναυλία για τη μέχρι τώρα διαδρομή του αλλά και για τη σχέση και τη θέση της σημερινής ελληνικής μουσικής πραγματικότητας στο διεθνές μουσικό γίγνεσθαι.
* Το ότι η μητέρα σου είναι Γαλλίδα επηρέασε καθόλου την απόφασή σου να ασχοληθείς με τη μουσική και, ακόμα περισσότερο, τον τρόπο με τον οποίο την προσέγγισες εξαρχής ή όχι;
Το ότι μεγάλωσα ανάμεσα σε δύο πολιτισμούς, της Ελλάδας και της Γαλλίας, διαμόρφωσε κατ' αρχάς το ποιος είμαι, την προσωπικότητά μου. Από μωρό γευόμουν στοιχεία και από τις δύο κουλτούρες και επέλεγα αυτά που μου ταίριαζαν περισσότερο. Δεν νομίζω πως επηρέασε την απόφασή μου να ασχοληθώ με τη μουσική, νομίζω πως ίσως η μουσική επέλεξε εμένα. Σημασία έχει ότι δεν έβλεπα άλλο δρόμο μπροστά μου, παρά μόνο το τραγούδι. Σίγουρα όμως τα ακούσματά μου, από τον Χατζιδάκι ώς τον Κραουνάκη και από τον Μπρελ ώς τον Αζναβούρ, επηρέασαν αναπόφευκτα το ποιος έγινα σαν τραγουδιστής. Από μικρός κατάλαβα ότι η μουσική είναι ένα απέραντο πέλαγος και έχεις το δικαίωμα αλλά και την ευθύνη να πραγματοποιήσεις ατελείωτους πλόες εξερευνώντας το.
* Το να έχεις σπουδάσει κάποιος ένα όργανο, όπως εσύ πιάνο, πιστεύεις ότι βοηθά επί της ουσίας έναν ερμηνευτή ή απλά είναι μια χρήσιμη «εγκυκλοπαιδική» επιπλέον γνώση πάνω στη μουσική;
Σαφώς και βοηθά επί της ουσίας! Όπως και τα μαθήματα Φωνητικής, σου επιτρέπουν να εμβαθύνεις στη μελέτη, να καταλάβεις και να εισχωρήσεις στη μουσική και στο τραγούδι όχι μόνο με βάση το ένστικτό σου, αλλά προχωρώντας περισσότερο. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρξαν τεράστιοι ερμηνευτές, όπως ο Λουτσιάνο Παβαρότι και η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, που δεν γνώριζαν μουσική θεωρία.
* Η προτίμησή σου στο jazz ρεπερτόριο που νομίζω ότι διαβλέπω υπήρχε εξαρχής ή ανέκυψε στη διαδρομή;
Ποτέ δεν είχα προτίμηση στην jazz ούτε και την επέλεξα σαν ρεπερτόριο. Μικρός ανακάλυψα και μελέτησα κάποιες θρυλικές φωνές της jazz, όπως η Έλα Φιτζέραλντ και η Σάρα Βον και στο ξεκίνημά μου πειραματίστηκα με αυτήν με τον Μίμη Πλέσσα που με ανακάλυψε, αλλά δεν πήγα ποτέ προς αυτή την κατεύθυνση. Θεωρώ πως είμαι ξεκάθαρα ένας ερμηνευτής της pop, με την έννοια του popular, του λεγόμενου ελαφριού τραγουδιού, με πυξίδα το συναίσθημα και τίποτα άλλο.
* Ποιο είναι, αλήθεια, το ιδίωμα που όχι μόνο σου αρέσει περισσότερο αλλά και το θεωρείς πλέον κατάλληλο για τη φωνή σου και το αντίστροφο προφανώς;
Η pop που προανέφερα είναι μια μεγάλη ομπρέλα, η οποία μπορεί να καλύψει πολλά ιδιώματα. Δεν μου αρέσει να περιορίζομαι μόνο σε ένα, νομίζω πως οφείλω να πειραματιστώ και να δοκιμαστώ παραμένοντας συνεπής με την προσωπικότητά μου. Ο Μάνος Χατζιδάκις θα είναι πάντα η πηγή μου, η εγκυκλοπαίδειά μου. Επηρεάστηκα πολύ από τον Τσαρλς Αζναβούρ και τον Στινγκ, αλλά κυρίως στην εφηβεία μου από τη Λάρα Φαμπιάν, που με βοήθησε να βρω την ταυτότητά μου. Ακατάλληλο για εμένα θεωρώ μόνο όποιο τραγούδι δεν με συγκινεί ή δεν το βρίσκω αληθινό.
* Είσαι από τους ελάχιστους Έλληνες ερμηνευτές που μπορούν να πουν ότι κάνουν αληθινά διεθνή καριέρα, τουλάχιστον από πλευράς ζωντανών εμφανίσεων. Είναι κάτι που προέκυψε ή το επεδίωξες και εργάστηκες συστηματικά γι' αυτό;
Είναι ένας συνδυασμός πολλών πραγμάτων. Αρχικά το ονειρευόμουν από μικρός, καθώς το ίνδαλμά μου ήταν η Νάνα Μούσχουρη. Κάποια στιγμή ήταν σαν τα αστέρια να ήρθαν στη σωστή θέση και η πρώτη ευκαιρία μου ήταν να γνωρίσω τη Λάρα Φαμπιάν που μου ζήτησε να ανοίξω τις συναυλίες τής ευρωπαϊκής περιοδείας της. Η καριέρα μου όμως στο εξωτερικό δεν θα υπήρχε χωρίς τη δισκογραφία να την υποστηρίζει. Τόσο ο γαλλικός όσο και ο αγγλικός δίσκος μου αλλά και το πρώτο τηλεοπτικό αφιέρωμα στην Αμερική με έφεραν πιο κοντά στο ξένο κοινό, δημιούργησαν έναν πυρήνα ακροατηρίου σε διάφορες χώρες, ο οποίος μεγαλώνει με τον καιρό. Όσο ονειρικά βέβαια κι αν ακούγονται αυτά, σε διαβεβαιώ ότι έχω επενδύσει ατελείωτες ώρες δουλειάς, επιμονή και υπομονή,. Έχω αναγκαστεί να ασχοληθώ με όλα όσα αφορούν τη δουλειά μου, από το να στέλνω δελτία Τύπου στο παρελθόν μέχρι να γράφω τιμολόγια και να κλείνω ξενοδοχεία για τους μουσικούς, από πείσμα, γιατί δεν υπήρχε άλλος να τα κάνει. Αλλά δεν μετανιώνω για τίποτα, όλα έγιναν και γίνονται όπως πρέπει.
* Υπάρχουν κάποιοι άλλοι Έλληνες ερμηνευτές -ή και ερμηνεύτριες- με τους οποίους να αισθάνεσαι «συγγενής» από πλευράς αισθητικής αλλά και κατεύθυνσης; Εξαιρώντας τον Μάριο Φραγκούλη, όχι γιατί έχετε συνεργαστεί πολλές φορές, αλλά επειδή οι λυρικές καταβολές του τον κάνουν να ανήκει σε μια άλλη κατηγορία...
Φυσικά, η λέξη κλειδί, όπως είπες, είναι η αισθητική. Αισθάνομαι συγγενής με οποιονδήποτε καλλιτέχνη επί της ουσίας αγαπά το καλό τραγούδι και το κάνει με αλήθεια. Οι Άλκηστις Πρωτοψάλτη, Γιώργος Νταλάρας, Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Γιάννης Κότσιρας και Ελευθερία Αρβανιτάκη είναι κάποιοι/ες από αυτούς/ές. Δεν θα εξαιρούσα τον Μάριο, γιατί μπορεί μεν η βάση του να είναι λυρική, αλλά δεν παύει να είναι ένας σπουδαίος ερμηνευτής, που υπηρετεί την τέχνη του με αλήθεια.
* Έχετε ήδη συνεργαστεί αρκετές φορές με τον Μισέλ Λεγκράντ. Πώς θα τον περιέγραφες, κατ' αρχάς, ως άνθρωπο, από την εμπειρία τής μέχρι τώρα γνωριμίας σου μαζί του;
Είναι ένας άνθρωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μουσική, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Απαιτεί από τους συνεργάτες του την τελειότητα και δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερο από το ατελείωτο κυνήγι της. Αυτό είναι τρομερά απαιτητικό αλλά και αναζωογονητικό για τον τραγουδιστή. Είσαι συνεχώς σε εγρήγορση και δεν επαναπαύεσαι ούτε δευτερόλεπτο. Είναι όμως ταυτόχρονα και ένας πολύ γλυκός άνθρωπος, που έχει υπέροχες ιστορίες να μοιραστεί από τη ζωή και τις εμπειρίες του.
* Τι σε ελκύει και εκτιμάς περισσότερο στη μουσική προσωπικότητα του Λεγκράντ, από συνθετικής πλευράς αλλά και από ενορχηστρωτικής, ίσως ακόμα και ως μαέστρου;
Νιώθω πολύ μικρός για να τον αναλύσω, αλλά ενστικτωδώς μπορώ να πω ότι αρχικά οι μελωδίες του είναι αυτές που με έκαναν να τον αγαπήσω. Η μουσική του, όσο τεχνικά δύσκολη κι αν είναι ενίοτε, βρίθει συναισθημάτων, εισχωρεί μέσα σου σαν σπείρα και σε κατακλύζει. Βέβαια, πέρα από αυτό τον θαυμάζω για τις συγκλονιστικές ενορχηστρώσεις που έχει κάνει, κυρίως για τον κινηματογράφο. Ως μαέστρος αγαπά τους ερμηνευτές, θέλει να τους δώσει τις ανάσες και τον χώρο ώστε να μεταδώσουν το συναίσθημα στον κόσμο.
* Θεωρείς πως η συναυλία σου αυτή είναι ακόμα μία σαν όλες τις υπόλοιπες, με μόνη διαφορά ότι συμπράττει και ένας πολύ σημαντικός Γάλλος δημιουργός, ή είναι μια συνειδητή προσπάθειά σου να συμβάλλεις στην εξωστρέφεια, ίσως ακόμα και σε μια πραγματική διεθνιστική διάσταση του σημερινού ελληνικού μουσικού γίγνεσθαι;
Κατ' αρχάς καμία συναυλία στο Ηρώδειο δεν είναι σαν τις άλλες. Το θέατρο αυτό είναι ιερό, όχι μόνο επειδή υπάρχει εδώ και δύο χιλιάδες χρόνια και αντλεί από την ενέργεια της Ακρόπολης, αλλά και λόγω των σπουδαίων ηθοποιών και ερμηνευτών που βρέθηκαν στη σκηνή του. Γι' αυτό κάθε συναυλία εκεί είναι ξεχωριστή, φορτισμένη και σε γεμίζει δέος. Για τη συγκεκριμένη -και ανεξάρτητα από τη δική μου συμμετοχή- νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό να έρχονται στη χώρα μας ονόματα αυτού του μεγέθους, καθώς ο Μισέλ Λεγκράντ είναι ένας από τους δύο - τρεις σημαντικότερους συνθέτες κινηματογραφικής μουσικής διαχρονικά. Είναι ακόμα σημαντικότερο όμως όταν συμπράττουν με Έλληνες ερμηνευτές και μουσικούς. Αυτό ανοίγει ένα παράθυρο στον υπέροχο κόσμο που υπάρχει εκεί έξω και διευρύνει τους ορίζοντές μας. Προσωπικά, τη στιγμή αυτή την περίμενα πολύ καιρό, είναι ένα από τα παιδικά μου όνειρα και είμαι τρομερά υπερήφανος που θα πραγματοποιηθεί αλλά και θα μαγνητοσκοπηθεί για το εξωτερικό.
* Τι να περιμένει το κοινό από αυτή την ομολογουμένως όχι συνηθισμένη για τα δεδομένα της χώρας μας συναυλιακή σύμπραξη;
Το πρώτο μέρος θα είναι ορχηστρικό, ο Μισέλ Λεγκράντ θα διευθύνει την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ σε μερικά από τα πιο αγαπημένα κινηματογραφικά θέματα του, και σε λίγα από αυτά θα παίξει πιάνο. Στο δεύτερο μέρος, με τον ίδιο πάντα στο πόντιουμ, θα ερμηνεύσω τα πιο γνωστά τραγούδια του με γαλλικούς και αγγλικούς στίχους, αλλά θα υπάρξει και μια έκπληξη, θα παρουσιάσουμε ένα τραγούδι του με ελληνικούς στίχους που έγραψε ειδικά για τη συναυλία η σπουδαία Λίνα Νικολακοπούλου.
* Και τα σχέδιά σου μετά τη συναυλία και για την προσεχή χειμερινή σεζόν, ίσως και πιο μακροπρόθεσμα, αν υπάρχουν και τέτοια;
Αμέσως μετά το Ηρώδειο θα φύγω για τον Καναδά, όπου είμαι προσκεκλημένος στις συναυλίες της Λάρα Φαμπιάν. Εντός του φθινοπώρου θα κυκλοφορήσει ο δίσκος μου με την Ευανθία Ρεμπούτσικα και τη Λίνα Νικολακοπούλου. Στο εξωτερικό θα κυκλοφορήσει το πρώτο single του δεύτερου δίσκου μου με αγγλικό στίχο και τον Νοέμβριο θα επιστρέψω στην Ελλάδα για κάποιες χειμερινές εμφανίσεις.
Η σπάνια αληθινά εργατικότητα αλλά και η πολυπραγμοσύνη του Γιώργου Περρή είναι δύο μόνον από τους λόγους που μας κάνουν να πιστεύουμε ότι θα μας απασχολεί ακόμα πιο συχνά στο μέλλον...
