“Είναι πολύ συγκινητικό που ο Λουκιανός παραμένει στις καρδιές του κόσμου όπως και όταν ζούσε. Τον αγαπούσαν και τον αγαπάνε ακόμα άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές τάξεις και όλες τις ηλικίες. Το γεγονός ότι το όνομά του θα υπάρχει από δω και πέρα στην είσοδο της πλαζ της Βουλιαγμένης θα θυμίζει και στα νέα παιδιά ότι είχε περάσει από δω ένας καλλιτέχνης που αγάπησε τη Βουλιαγμένη, την τραγούδησε, έκανε ένα πρωτόγνωρο πάρτι και έδειξε στους νέους της εποχής εκείνης ότι υπάρχει και ένας άλλος τρόπος διασκέδασης, με ελευθερία, χαρά, χορό, αλλά και σεβασμό στο περιβάλλον”. Συγκινημένη η Άννα Βαγενά, θυμάται τον Λουκιανό και το περίφημο πάρτι της Βουλιαγμένης, λίγες ημέρες πριν η πλαζ που αγάπησε και τραγούδησε πάρει το όνομά του.
Όσοι βρεθούν την Παρασκευή στην Ακτή Βουλιαγμένης, θα δουν το όνομά του να δεσπόζει στην είσοδο. Μια γιορτή θα είναι τα βαφτίσια. Ο Δώρος Δημοσθένους και η Μαρία Κηλαηδόνη θα ερμηνεύσουν τραγούδια του, φιλικά θα συμμετέχει και ο Φοίβος Δεληβοριάς, ενώ θα προβάλλεται υλικό από το αρχείο του.
"Ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για την οικογένειά μας η πρόταση του Δ.Σ. της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου, αλλά και όλη η στάση του προέδρου της Γιάννη Πολύζου καθώς και του δημάρχου Βάρης - Βούλας - Βουλιαγμένης Γρηγόρη Κωσταντέλου" λέει η σύντροφός, ηθοποιός και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, και μας πληροφορεί επίσης ότι όσοι έχουν αγοράσει εισιτήρια από την προπώληση μπορούν να πάνε στην πλαζ από τις 2 το μεσημέρι για να κάνουν και το μπάνιο τους.
Η βραδιά θα θυμίζει κάτι από το βράδυ της Δευτέρας 25 Ιουλίου 1983, εκείνη τη μουσική γιορτή παρά θιν' αλός, με πανσέληνο, που άλλαξε τα συναυλιακά δεδομένα της εποχής. "Είναι σαν να τη ζω ακόμα εκείνη τη βραδιά αλλά και όλη την προετοιμασία της που ξεκίνησε μια μέρα που χιόνιζε, τον Ιανουάριο του '83. Εκείνη την ημέρα είχαμε πάει με τον Λουκιανό στον τότε ΕΟΤ και ζητήσαμε την πλαζ για να γίνει μια συναυλία το καλοκαίρι. Ο γραμματέας του ΕΟΤ μας κοίταξε σαν ούφα και είπε "Λουκιανέ, έχουμε πολλές πλαζ στην Ελλάδα, μήπως θέλεις να στις δώσουμε όλες;". Τώρα φανταστείτε, έξω να χιονίζει και ο Λουκιανός να θέλει να κάνει συναυλία στην πλαζ με την εξέδρα μέσα στη θάλασσα. Εξεπλάγη ο άνθρωπος αλλά μας έδωσε αμέσως την άδεια" θυμάται η Άννα Βαγενά.
Κανείς δεν το φανταζόταν εκείνη την εποχή αυτό που ετοίμαζε ο Λουκιανός. Ήταν, βλέπετε, αμέσως μετά τη μεταπολίτευση, με τις μεγάλες, πολιτικές συναυλίες να δίνονται κατά βάση σε γήπεδα και στάδια. "Το τσιμέντο και η κερκίδα δεν ήταν καθόλου στην αισθητική του Λουκιανού. Ήθελε πάντα την αμεσότητα με τον κόσμο, ήθελε οι άνθρωποι να περνούν καλά, να είναι χαλαροί, χαρούμενοι. Το πάρτι του Λουκιανού λοιπόν άνοιξε τον δρόμο για μια άλλη οπτική στις συναυλίες" λέει προσθέτοντας ότι "ο Λουκιανός ξαναέβαλε τη λέξη 'πάρτι' στο λεξιλόγιό μας, γιατί, εκείνη τη βαθιά πολιτικοποιημένη εποχή, για την Αριστερά ήταν σχεδόν αμαρτία να χρησιμοποιείς ξενόφερτες λέξεις. Ο Λουκιανός όμως ήταν ένας ανοιχτός άνθρωπος και ρηξικέλευθος και στη Βουλιαγμένη ήθελε να κάνει ένα πάρτι σαν αυτά της εφηβείας του στην Κυψέλη".
Η Άννα Βαγενά θυμάται "την αγωνία του εκείνη τη βραδιά. Όταν πια βλέπαμε τα πλήθη να κατεβαίνουν στην πλαζ, αγωνιούσε μη συμβεί κάτι, μην πάθει κανένας τίποτα. Ευτυχώς, όλα πήγαν ανέλπιστα καλά". Περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι πέρασαν από τη Βουλιαγμένη εκείνη τη βραδιά χωρίς να συμβεί το παραμικρό. "Την άλλη μέρα το πρωί, όταν πια είδαμε τις εφημερίδες, όπου το πάρτι είχε γίνει πρωτοσέλιδο, καταλάβαμε πια τι είχαμε κάνει".
Ήταν μια χειροποίητη διοργάνωση, μια υπόθεση 5-6 ανθρώπων. "Εκτός από τον Λουκιανό κι εμένα, βοήθησαν ο Γιάννης Βαβουρας, ο Διαγόρας Χρονόπουλος και ο Ηρακλής Παπαδάκης, που κινηματογράφησαν τη βραδιά, με τους καλύτερους οπερατέρ της εποχής, τον Μεσθεναίο, τον Ντίνο Κατσουρίδη, τον Ντίντη Καρύδη, ο ηθοποιός Γιώργος Ζωγράφος που ήταν στο ταμείο, το οποίο είχε φιλοτεχνήσει μόνος ο Λουκιανός, βαμμένο ροζ με μια ροζ ομπρέλα που τα πλήθη παρέσυραν μαζί με τον ταμία για να μπουν στην πλαζ. Είχαμε φτιάξει, τότε, μια δικιά μας εταιρεία, που την είχε ονομάσει 'Το σάπιο σανίδι', στην οποία συμμετείχαν ο Πάνος Σκουρολιάκος, η Άννα Χατζησοφιά και μια κυρία που βοηθούσε τη μητέρα του στο σπίτι. Η κυρα - Λένη, η καημένη, δεν ήξερε γράμματα και στο καταστατικό υπέγραψε με σταυρό. Τότε ούτε γραφεία παραγωγής υπήρχαν, ούτε κανάλια, ούτε τίποτα. Όλα έγιναν με τον Λουκιανό και τον κόσμο. Έτσι απλά".
Έτσι γίνονταν τότε τα πράγματα. Όμως σ' αυτό το "έτσι απλά" κάποιοι τότε είδαν κρυμμένους δράκους και διάφορα παρελκόμενα. Είπαμε, ήταν αμέσως μετά τη μεταπολίτευση. "Κάποιοι είπανε ότι το πάρτι το είχαν διοργανώσει σκοτεινές δυνάμεις, πολυεθνικές εταιρείες που θέλαν να παρασύρουν την ελληνική νεολαία σε ξενόφερτους τρόπους διασκέδασης και στην ακολασία" θυμάται η Άννα Βαγενά. "Μπορείτε να φανταστείτε τους πράκτορες: η κυρά - Λένη, η Χατζησοφιά, ο Σκουρολιάκος, ο Λουκιανός, ο Ζωγράφος που τον παρέσυρε το κύμα του κόσμου στο πάρτι" λέει και ξεσπάμε σε γέλια.
Ωστόσο θυμάται και άλλα για τον Λουκιανό, που σου φέρνουν ένα κόμπο στον λαιμό. Μια ιστορία που γνώριζαν μόνο η οικογένεια και οι κοντινοί του άνθρωποι. "Ο Λουκιανός ήταν πάντα ουσιαστικά και βαθιά αριστερός. Άλλωστε προερχόταν από μια οικογένεια με βαριά ιστορία. Ο πατέρας του Δημήτρης Κηλαηδόνης, γραμματέας του ΕΑΜ στην Αθήνα, το 1943 που γεννήθηκε ο Λουκιανός, ήταν στην παρανομία, κρυβόταν, δεν τον είδε να γεννιέται. Ακολούθησε κι αυτός την πικρή ιστορία της Αριστεράς, πήγε σχεδόν σε όλους τους τόπους εξορίας, απολύθηκε από τη Μακρόνησο όταν έκλεισε αυτό το κολαστήριο. Ο Λουκιανός τον πρωτογνώρισε σε ηλικία 8 ετών, στο Μεταγωγών. Όταν του είπε η μητέρα του ότι αυτός είναι ο μπαμπάς του, δίστασε να τον πλησιάσει, δεν τον γνώριζε. Την ιστορία της οικογένειάς του δεν την έλεγε ποτέ παραέξω, δεν την εκμεταλλεύτηκε ποτέ. Αυτός ήταν ο Λουκιανός" λέει η Άννα Βαγενά. "Ούτε εμένα μου επέτρεπε να τη λέω, όμως κάποιες ιστορίες πρέπει να τις γνωρίζουμε, κυρίως σήμερα, που τα φαντάσματα του παρελθόντος ξαναβγαίνουν".
