Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.2°C21.2°C
3 BF 71%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ασθενής ομίχλη
17 °C
13.6°C19.4°C
2 BF 78%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
17.7°C19.4°C
3 BF 67%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
25 °C
22.7°C24.8°C
6 BF 33%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.8°C18.5°C
0 BF 82%
«Γουλιέλμος Τέλλος» με άρωμα σοσιαλιστικού ρεαλισμού
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

«Γουλιέλμος Τέλλος» με άρωμα σοσιαλιστικού ρεαλισμού

Του Κυριάκου Π. Λουκάκου

Η σκηνοθετική άποψη του Γκράχαμ Βικ για τον θείας μακρηγορίας «Γουλιέλμο Τέλλο» δεν βρήκε ομόθυμη υποδοχή από το κοινό. Σε μια χώρα με «μνημονιακές» αγωνίες και αντίστοιχες ιδεολογικές αντιπαραθέσεις, μεγάλο μέρος του κοινού αποδοκίμασε, μαζί με την αναχώρηση από το γράμμα του λιμπρέτου, και την τόσο προφανώς «αριστερή» στράτευση του Βρετανού. Αντίστοιχα ενθουσιώδης υπήρξε, ωστόσο, και η συνηγορία της, που, με τις ιαχές της, επιχείρησε και, εν τέλει, κατόρθωσε, να καταβάλει τα «ου» (με τη συμμετοχή αυτή τη φορά και του -συνήθως ακαδημαϊκά προσανατολισμένου- γράφοντος). Η παραγωγή πάντως θα κυκλοφορήσει σύντομα σε dvd, όπως και συνέβη και με εκείνη του «Μωυσή στην Αίγυπτο», έκθετη στην τελική ετυμηγορία του καθενός μας.

Ομοφωνία, σε κάθε περίπτωση, επικράτησε σε σχέση με την επίδοση του -εφέτος 40χρονου- Περουβιανού τενόρου Juan Diego Flórez ως Arnold Melchtal, για πρώτη φορά στη λαμπερή και ανεπίληπτη σταδιοδρομία του. Περιβεβλημένος με στολή αξιωματικού του στρατού των κατακτητών, ο Ελβετός συνδέεται ερωτικά με την αρχιδούκισσα των Αψβούργων Mathilde, που ενσάρκωσε η πανέμορφη, αλλά φωνητικά «σκληρή» υψίφωνος Marina Rebeka. Η μεταστροφή του εξωμότη σε επαναστάτη αναδεικνύεται συμπτωματική, ως αποτέλεσμα της αυθαίρετης θανάτωσης του πατέρα του, και συντελείται ενδυματολογικά με τη σταδιακή υιοθέτηση της φαιάς περιβολής των χωρικών, που ο ίδιος οδηγεί στην Επανάσταση στην αρχή της δ' πράξης. Η περίφημη άριά του «Asile héréditaire» και η πολεμοχαρής stretta που την ακολουθεί ανέδειξαν τον Φλόρες σε πραγματικό κυρίαρχο εξαίσιας γραμμής, με υποδειγματικό φραζάρισμα, κρυστάλλινη άρθρωση του (γαλλικού!) κειμένου, φυσικότητα εκφοράς που συνδέουμε νοσταλγικά με άλλες εποχές και μιαν ευπρόσδεκτη δόση μεταλλικής αδρότητας ηχοχρώματος που κλείνει μεν το μάτι στον tenore di forza του ανατέλλοντος πατέρα των κόντρα ντο Gilbert Duprez, χωρίς να απαρνείται όμως τη λυρική κληροδοσία του πρώτου διδάξαντος Adolphe Nourrit, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, είχε αυτοκτονήσει λίγο μετά την πρεμιέρα της 3ης Αυγούστου του 1829.

Το πρωτείο του τενόρου, όπως είναι ευνόητο, δεν ενισχύει τη θέση του ίδιου του Γουλιέλμου Τέλλου στο έργο, που υποδύθηκε μολαταύτα πολύ πειστικά και με σύγχρονη ματιά ο γενειοφόρος βαρύτονος Nicola Alaimo. Στον ογκώδη σωματότυπο, το ζωηρό παράστημα και το πηγαίο υποκριτικό ήθος του αυθεντικού παρτιζάνου, ο καλλιτέχνης χαρίζει υγιή και λεία φωνητική υπόσταση, ιδιαίτερα λειτουργική στις σκηνές των ντουέτων του με τον τενόρο, αλλά και στην περίφημη εκείνη της δοκιμασίας του μήλου. Το τραγούδι του υπήρξε λιτό σε σχέση με τις εκφραστικές κορυφώσεις προκατόχων του στη δισκογραφία, όπως ο Giuseppe Taddei, ο Tito Gobbi και ο Dietrich Fischer - Dieskau, μια οπτική μουσικολογικά στηριγμένη, που δεν μας εμποδίζει, ωστόσο, να νοσταλγούμε την ηχοχρωματική ταυτότητα του Γαλλόφωνου Gabriel Bacquier. Είχαμε επισημάνει τη μεσόφωνο Veronica Simeoni στο «Ρέκβιεμ» του Βέρντι που ο Μαριόττι είχε διευθύνει στη χειμερινή του έδρα, την Μπολόνια, τον περασμένο Μάρτιο, και οι προσδοκίες μας δικαιώθηκαν από την ίδια στο ρόλο της Edwige, συζύγου του Τέλλου: φωνή υγιής και με τις δραματικές αποχρώσεις που αρμόζουν, έστω και υπαινικτικά, στη σύντροφο ενός ήρωα. Μουσικοδραματικά επαρκείς άνευ ετέρου υπήρξαν οι βαθείς εκπρόσωποι της ανδρικής φωνοτυπίας, ο Μελχτάλ père του παλαίμαχου Simone Alberghini και οι «Αυστριακοί», ο Γκεσλέρ του Luca Tittoto και ο Ροντόλφ του Alessandro Luciano, ενώ την πολυτέλεια του εγχειρήματος υπογράμμιζε και η παρουσία του ανερχόμενου Ισπανού τενόρου Celso Albelo στο μικρό, αλλά απαιτητικό μέρος του ψαρά, που δισκογραφικά δεν περιφρόνησε ούτε ένας Αλφρέντο Κράους. Εν τέλει, όμως, τις εντυπώσεις απέσπασε δικαιωματικά η λυρική κολορατούρα Amanda Forsythe. Αφοπλιστικά πειστική en travestie ως Τζεμύ, η Αμερικανίδα υψίφωνος ανήγαγε το συχνά αξιολογούμενο ως δευτερεύον αυτό μέρος σε πρωταγωνιστικό, όχι μόνο μέσα από την νεανική πλαστικότητα και την αργυρόηχη στρατόσφαιρα της φωνητικής εκφοράς, αλλά και από την υποκριτική δροσιά, με την οποία αντιμετώπισε την πρόκληση ενσάρκωσης ενός νεαρού αγοριού με προϊστορία θαυμασμού στον αντάρτη πατέρα και με έντονα βιωμένη την απόφαση της αντίστασης και του αγώνα. Απλά έξοχη!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL