Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
18.2°C22.0°C
1 BF 47%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
18 °C
14.7°C21.2°C
2 BF 57%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
16.0°C19.4°C
2 BF 63%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
18.8°C21.5°C
1 BF 61%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
15 °C
14.9°C18.4°C
2 BF 63%
Δεν θα μας προσφέρει ξανά «Tutti Frutti»...
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Δεν θα μας προσφέρει ξανά «Tutti Frutti»...

Πέθανε το Σάββατο από συνέπειες καρκίνου  των οστών στο σπίτι του αδελφού του στο Νάσβιλ όπου ζούσε τελευταία ο Little Richard, συνθέτης, πιανίστας και ερμηνευτής  και μια από τις όχι μόνο θρυλικές αλλά και αληθινά σημαντικότερες φυσιογνωμίες του rock ‘n’ roll. Ο Richard Wayne Penniman, όπως ήταν το αληθινό όνομα του, γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου 1932 στο Μέικον της Τζόρτζια. Η πολύτεκνη (είχε έξι αδελφούς και πέντε αδελφές !) οικογένεια του ήταν πολύ έντονα θρησκευόμενη αν και μια από τις εργασίες του πατέρα του ήταν το να διατηρεί ένα club στο οποίο βέβαια εμφανίζονταν κυρίως gospel ονόματα αν και όχι αποκλειστικά. Ο Richard, λόγω ενός προβλήματος κατά την γέννηση του, είχε μια ελαφρά δυσμορφία, το ένα του πόδι ήταν κοντύτερο και ήταν ιδιαίτερα μικροκαμωμένος, γεγονός που έκανε τα μέλη της οικογένειας τος να τον αποκαλούν χαϊδευτικά Little, ένα προσωνύμιο που τον συνόδευσε σε όλη την ζωή του. Έδειξε την κλίση του στην μουσική από πολύ μικρός τραγουδώντας στην εκκλησία της ενορίας του αν και, αξιοσημείωτα, πάντα σε τόνους υψηλότερους από το κανονικό και κάνοντας διάφορες φωνητικές «ακροβασίες» που προοιωνίζονταν το μετέπειτα ερμηνευτικό στιλ του. Παράλληλα...κοπανούσε ακατάπαυστα ρυθμούς σχεδόν σε οποιοδήποτε αντικείμενο βρισκόταν μπροστά του μέχρι που στην αρχή της εφηβείας του ανακάλυψε το πιάνο (και μαζί του την μελωδία) και δεν άργησε να αποδειχθεί έμφυτο ταλέντο και ικανότατος σε αυτό.

Η καταλυτική του επίδραση στο rythm ’n’ blues

Ηταν μόλις δέκα πέντε ετών, πριν προλάβει να τελειώσει το γυμνάσιο, όταν ο πατέρας του, ανακαλύπτοντας την λανθάνουσα ακόμα ομοφυλοφιλία του, τον έδιωξε από το σπίτι αναγκάζοντας τον να γίνει επαγγελματίας μουσικός από πολύ νεαρή ηλικία. Αρχικά εργάστηκε για αρκετά χρόνια σε περιοδεύοντες θιάσους vaudeville από τους οποίους αποκόμισε πολύτιμη σκηνική πείρα αλλά και καλλιέργησε την παρενδυσία την οποία, με διαφορετικούς τρόπους και σε διάφορους βαθμούς, χρησιμοποίησε πολλές φορές στη συνέχεια. Τον αληθινό χώρο του όμως τον βρήκε όταν ανακάλυψε το blues και αφοσιώθηκε οριστικά σε αυτό, συμμετέχοντας σε ανάλογα συγκροτήματα αλλά και σχηματίζοντας δικά του. Αν και άργησε σχετικά να αναγνωριστεί ήταν από τις καταλυτικότερες προσωπικότητες για τον μετασχηματισμό του ιδιώματος σε rhythm ‘n’ blues, την μήτρα δηλαδή όχι μόνο του rock ‘n’ roll αλλά και της soul, του funk και γενικότερα ενός πολύ μεγάλου μέρους της σύγχρονης αφροαμερικανικής – και όχι μόνον – μουσικής. 

Το τραγούδι βέβαια που τον έκανε σταρ εν μια νυκτί ήταν το φρενήρες – για τα δεδομένα  της εποχής και ίσως ακόμα και τώρα! - «Tutti Frutti» του1955 το οποίο ακολούθησε περίπου ένα χρόνο αργότερα το επίσης πολύ επιτυχημένο «Long Tall Sally» και αμφότερα (όπως και το «Good Golly Miss Molly» του ’58) άσκησαν τεράστια επιρροή στο rock ‘n’ roll που γεννιόταν την ίδια εποχή στο Μέμφις το Τενεσί με...πρωτότοκο βέβαια τον Elvis Presley. Ο Little Richard είχε πολλά κοινά με έναν άλλο από τος πρωτοπόρους του ιδιώματος, τον κατά έξι χρόνια μεγαλύτερο του αείμνηστο Chuck Berry. Αντίθετα με τους υπολοίπους αναλόγους ήταν μαύροι, όχι μόνον ερμηνευτές αλλά και δεξιοτέχνες εκτελεστές (αντίστοιχα πιάνου και κιθάρας) και τα τραγούδια τους είχαν υπερβολικά προκλητικό για την εποχή σεξουαλικό στιχουργικό περιεχόμενο, με την διαφορά βέβαια ότι ο Berry δεν θα μπορούσε ν είναι περισσότερο στρέιτ.

Με Beatles και Stones

Η επιρροή όμως του Little Richard δεν περιορίστηκε μόνο στους...ομολόγους του - που άπαντες διασκεύασαν τα τραγούδια του με τον Presley μάλιστα να του λέει κάποτε με σεβασμό «είσαι ο καλύτερος» - αλλά ήταν καθοριστική και για τα συγκροτήματα της μετέπειτα «βρετανικής εισβολής» στην Αμερική. Δίδαξε ο ίδιος στους άγνωστους ακόμα Beatles πως να παίζουν τα τραγούδια του και συγκεκριμένα στον Paul McCartney το πως να μιμείται την τόσο χαρακτηριστική φωνητική τεχνική του όταν τους γνώρισε κατά την διάρκεια μιας περιοδείας του στην Ευρώπη ενώ αργότερα συμμετείχε σε μια περιοδεία μαζί με τους, επίσης παντελώς άσημους ακόμα, Rolling Stones.

Αν και η περίοδος της πολύ μεγάλης επιτυχίας του διήρκεσε – όπως και των περισσότερων πρωτοπόρων του rock ‘n’ roll – λίγο παρέμεινε ενεργός μέχρι και ελάχιστα ακόμα χρόνια τον θάνατο του. Από το ’84 και για δέκα πέντε περίπου χρόνια μάλιστα, με εφαλτήριο την έκδοση της αυτοβιογραφίας του, πραγματοποίησε και μια δυναμική επιστροφή στο πλαίσιο της οποίας είχε και μια δεύτερη, παράλληλη καριέρα με μερικές αξιοσημείωτες συμμετοχές ως ηθοποιός σε κινηματογραφικές ταινίες. Ολα αυτά στην διάρκεια μια σχεδόν μυθιστορηματικής και πολύ βασανισμένης προσωπικής ζωής ενός ομοφυλόφιλου που όμως επίσης είχε δύο μακρόχρονες σχέσεις και έναν σύντομο γάμο – στον οποίο υιοθέτησε και ένα αγόρι – με γυναίκες, ήταν το λιγότερο μανιώδης ηδονοβλεψίας ο οποίος κάποτε μάλιστα συνελήφθη για τον ίδιο λόγο σε δημόσιες ανδρικές τουαλέτες και έφτασε μέχρι το να συμμετέχει σε όργια και ενός ανθρώπου που από το να μην κάνει την παραμικρή κατάχρηση κατέληξε εθισμένος όχι μόνο στο αλκοόλ αλλά και στην κοκαΐνη και την ηρωίνη. Ταυτόχρονα όμως ήταν ειλικρινά και πάρα πολύ θρήσκος, στα τέλη του ’57 μάλιστα άρχισε να σπουδάζει θεολογία, μέχρι το ’62 εγκατέλειψε εντελώς το ως τότε ρεπερτόριο του και στις εμφανίσεις του ερμήνευε μόνο gospel και για ένα διάστημα εργάστηκε ως ιερέας, κάτι στο οποίο επέστεφε κατά καιρούς στην υπόλοιπη ζωή του. Τέλος, ήδη μετά από ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα το ’85, είχε πολλά και όλο και σοβαρότερα προβλήματα υγείας.

Μοναδική σκηνική παρουσία

Η συνεισφορά όμως αυτής της τόσο αντιφατικής προσωπικότητας στη σύγχρονη μουσική αλλά και στην κοινωνική εξέλιξη είναι κυριολεκτικά ανεκτίμητη. Εκτός από την προαναφερθείσα επιρροή των τραγουδιών του η μοναδική σκηνική παρουσία του, ο συνδυασμός του τρόπο που έπαιζε πιάνο με την ερμηνεία του και η εκρηκτική μα και τόσο κεφάτη περσόνα του, στάθηκε πρότυπο για εκείνη αναρίθμητων άλλων, ήταν ο πρώτος που ένωσε λευκά και μαύρα ακροατήρια αρκετά πριν οι μαύροι αποκτήσουν ίσα δικαιώματα και πιθανότατα ο πρώτος επώνυμος, αν όχι διάσημος, στην Αμερική που όχι μόνο δεν απέκρυψε αλλά αντίθετα τόνιζε την ομοφυλοφιλία του. Με το «Tutti Frutti» να έχει ενταχθεί από το’10 στο Εθνικό Αρχείο Ηχογραφημάτων του Κογκρέσου με το αληθέστατο αιτιολογικό ότι «ανήγγειλε μια νέα εποχή της μουσικής» ο θάνατος στα ογδόντα επτά του, έχοντας στο πλευρό το έναν από τους αδελφούς και τον θετό γιο του, πρέπει να τον βρήκε τουλάχιστον ικανοποιημένο. Θα ήταν ακόμα περισσότερο αν γνώριζε ότι όπου θα πήγαινε στη συνέχεια θα υπήρχε ένα πιάνο, το μόνο πράγμα τελικά που του έδινε χαρά και δύναμη στην δύσκολη αλλά και τόσο γεμάτη ζωή του.

Στηρίξτε την έγκυρη και μαχητική ενημέρωση. Στηρίξτε την Αυγή. Μπείτε στο syndromes.avgi.gr και αποκτήστε ηλεκτρονική συνδρομή στο 50% της τιμής.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL