Το σπάραγμα του “Stars and Stripes”, του εθνικού ύμνου της Αμερικής, από την κιθάρα του Jimmy Hendrix ήταν μια από τις πιο εμβληματικές στιγμές του Γούντστοκ. Ανυπέρβλητο το “Soul Sacrifice” από τους Santana καθώς και ο αυτοσχεδιασμός του Ritcie Havens στο “Freedom”, όταν οι διοργανωτές τού ζήτησαν να παραμείνει στη σκηνή γιατί καθυστερούσαν να φτάσουν οι επόμενοι καλλιτέχνες εξαιτίας του μποτιλιαρίσματος. Εκεί απογειώθηκαν οι Crosby, Stills, Nash and Young, εκεί έγραψαν ιστορία οι Jefferson Airplane και η Grace Slick με τα ψυχεδελικά, αντιπολεμικά αριστουργήματά τους, εκεί τραγούδησαν για τη γενιά τους (“My Generation”) οι Who, έχοντας απαιτήσει την αμοιβή τους προκαταβολικά και αφού περίμεναν δώδεκα ώρες για να ανεβούν στη σκηνή.
Δεν ήταν όμως η αμοιβή αυτό που απασχολούσε την Joan Baez, την πιο πολιτικοποιημένη καλλιτέχνη του Γούντστοκ και έγκυο τότε στον έκτο μήνα, όταν ανέβηκε στη σκηνή μόνο με την κιθάρα της για να καταγγείλει τον πόλεμο στο Βιετνάμ και να κηρύξει την ανυπακοή στη στρατολογία. Το ίδιο ίσχυε και για την Janis Joplin, η οποία είχε ήδη καταπλήξει με την εμφάνισή της στο Monterey και θα εδραίωνε τον θρύλο της στο Γούντστοκ παρά την κατάχρηση ουσιών στο... περιθώριο του φεστιβάλ.
Η Melanie είχε μεγάλο τρακ καθώς περίμενε τη σειρά της να ανεβεί στη σκηνή. Οι Ingredible String Band, που ήταν πριν από αυτήν, φοβήθηκαν πως θα πάθουν ηλεκτροπληξία. «Εγώ δεν ήξερα από ηλεκτρισμό, πήρα την κιθάρα μου και άρχισα να τραγουδώ κάτω από τη βροχή, μπροστά στο πλήθος. Ήταν σαν να ξαναγεννήθηκα» είπε, χρόνια μετά, επιμένοντας πως μόνο οι καλλιτέχνες που είχαν ατζέντηδες πήραν χρήματα - η ίδια ούτε δεκάρα.
Η πιο ηχηρή -και ανεξήγητη- απουσία ήταν εκείνη του Μπομπ Ντίλαν, ο οποίος είχε μάλιστα σπίτι κοντά στην πόλη του Γούντστοκ. Άλλοι είπαν ότι χτύπησε το παιδί του, άλλοι πως δεν ήθελε να βρεθεί με την Μπαέζ, άλλοι γιατί δεν ήθελε να μπλέξει το όνομά του με ναρκωτικά. Πάντως, καθώς ξεκινούσε το φεστιβάλ ο Ντίλαν ταξίδευε στην Αγγλία, όπου εμφανίσθηκε σε φεστιβάλ μετά από δυο εβδομάδες.
Ο Frank Zappa με τους Mothers of Invention δεν εμφανίστηκαν γιατί δεν ήθελαν να παίξουν μέσα στη... λάσπη. Οι Byrds είπαν όχι γιατί πίστεψαν πως θα ήταν άλλο ένα φεστιβάλ που το οργάνωνε ένας... κτηνοτρόφος. Οι Chicago Transit Authority έπεσαν θύμα του ατζέντη τους, που προτίμησε να στείλει στη θέση τους το συγκρότημα του Santana και εκείνους σε ένα άλλο φεστιβάλ.
Γιατί δεν πήγαν οι Doors; «Μας κάλεσαν, αλλά δεν πήγαμε να παίξουμε γιατί ήμασταν ηλίθιοι» είπε αργότερα ο Robby Krieger. Όμως ο John Densmore έδωσε το παρόν και βρισκόταν στη σκηνή όταν τραγουδούσε ο Joe Cocker με... μια μικρή βοήθεια από τους φίλους του (“With a Little Help From My Friends”). Οι Beatles, παρά την έντονη φημολογία, δεν έδωσαν το παρών. Άλλοι λένε πως ο John Lennon απαίτησε να εμφανιστεί και το συγκρότημα της Yoko Ono, άλλοι πως ο Lennon ήθελε να αποφύγει περιπέτειες με τις αμερικανικές αρχές. Ίσως το Γούντστοκ παραήταν χίπικο για τους Βρετανούς.
Οι Led Zeppelin προσκλήθηκαν αλλά αρνήθηκαν λόγω... ανειλημμένων υποχρεώσεων: προτίμησαν να δώσουν τη δική τους συναυλία στο Νιου Τζέρσεϊ εκείνες τις μέρες, όχι πολύ μακριά από το Γούντστοκ, όπου θα ήταν «ακόμα ένα συγκρότημα σαν όλα τα άλλα».
Οι Rolling Stones απέρριψαν την πρόσκληση γιατί ο Mick Jagger γύριζε στην Αυστραλία μια ταινία που έμεινε στην αφάνεια. Οι Jethro Tull σνόμπαραν το Γούντστοκ γιατί ο μάνατζέρ τους αλλά και ο Ian Anderson δεν γούσταραν να πάνε σε ένα φεστιβάλ... ανόητων χίπιδων με ναρκωτικά.
Οι ατζέντηδες των Iron Batterfly του εμβληματικού “In-a-Gadda-Da-Vidda” απαίτησαν μεταφορά του συγκροτήματος με ελικόπτερο λίγο πριν από την εμφάνισή του, άμεση καταβολή της αμοιβής και άμεση επιστροφή στη Νέα Υόρκη πάλι με ελικόπτερο. “Είχαν μεγάλο ύφος και εμείς ήμασταν πολύ απασχολημένοι”, είπε ο διοργανωτής Michael Lang, αφήνοντας να εννοηθεί πως κάπου... παράπεσε το θέμα.
Όσο για το Jeff Beck Group, με τους Jeff Beck, Rod Stewart και Ronnie Wood, αν και είχαν πει ναι, δεν πήγαν τελικά, γιατί το συγκρότημα διαλύθηκε λίγες μέρες πριν από το φεστιβάλ.
Στρατής Αγγελής
