Τέσσερα μέλη του ακροδεξιού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) δέχθηκαν επίθεση την Κυριακή το βράδυ στο Βερολίνο καθώς πήγαιναν να παρακολουθήσουν στην κινηματογραφική αίθουσα International που βρίσκεται στο πρώην Ανατολικό Βερολίνο, το ντοκιμαντέρ "Ποιος θα γράψει την Ιστορία μας: Το μυστικό αρχείο του Γκέτο της Βαρσοβίας" της Ρομπέρτα Γκρόσμαν. Ο διευθυντής του Φεστιβάλ Βερολίνου Ντίτερ Κόσλικ, στην τελευταία χρονιά της θητείας του, είχε απευθύνει ειδική πρόσκληση στους βουλευτές του AFD να προσέλθουν να δουν την ταινία και μάλιστα δήλωσε πως θα πληρώσει ο ίδιος τα εισιτήρια για τα μέλη της Εναλλακτικής!
Πρόσφατα βουλευτές του AFD είχαν δηλώσει ότι τα βιβλία Ιστορίας της Γερμανίας "πρέπει να ξαναγραφτούν" και αντί να εστιάζουν "στα όσα υπέστησαν οι Εβραίοι, πρέπει να δώσουν έμφαση στα δεινά του γερμανικού λαού". Δύο από τα τέσσερα μέλη του AFD τραυματίστηκαν ελαφρά, αλλά αρνήθηκαν να νοσηλευτούν σε νοσοκομείο. Κατηγόρησαν την οργάνωση Antifa πως ευθύνεται για την επίθεση και δήλωσαν πως η ομάδα που τους επιτέθηκε τους αποκάλεσε "ναζί". Η ειδική αστυνομική ομάδα που ερευνά εγκλήματα πολιτικής φύσεως, η γερμανική Staatsschutz, εξετάζει την υπόθεση.
Η ταινία της Ρομπέρτα Γκρόσμαν, αμερικανικής παραγωγής, βασίζεται στο βιβλίο του ιστορικού Σάμιουελ Κάσοφ, που παρουσιάζει το χρονικό της ομάδας Oyneg Shabes, η οποία στη διάρκεια της κατοχής της Βαρσοβίας από τους Γερμανούς συγκέντρωσε τεράστιο όγκο αρχειακού υλικού για τη ζωή των Εβραίων στο γκέτο και το έθαψε, για να ανακαλυφθεί σταδιακά μετά τον πόλεμο. Όπως λέει η Ρομπέρτα Γκρόσμαν, τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στο αρχείο "ανασυγκροτούν" την καθημερινότητα της ζωής στο γκέτο και μάλιστα περιλαμβάνουν πολλές καταγγελίες για τον άθλιο ρόλο που είχε διαδραματίσει το διορισμένο από τους Γερμανούς "εβραϊκό συμβούλιο" αλλά και η "αστυνομία" μέσα στο γκέτο. Παρουσιάζει τους Εβραίους που δεν δίσταζαν να καταδώσουν μέλη της οικογένειάς τους, φίλους τους ή γνωστούς τους προκειμένου να εξασφαλίσουν καλή μεταχείριση από τους ναζί. Πάντως, δεν είναι τόσο πολύ μια ταινία για τον θάνατο και την αυτοθυματοποίηση, αλλά για τη ζωή και την αντίσταση... Ένας λόγος που η ιστορία αυτού του αρχείου δεν ήρθε στο προσκήνιο όλα αυτά τα χρόνια είναι γιατί δεν "ταίριαζε" με την επίσημη αφήγηση που συγκρότησε το κράτος του Ισραήλ μεταπολεμικά".
"Χωρίς καμιά υπερβολή, πιστεύω πως είναι η σημαντικότερη άγνωστη ιστορία σε σχέση με το Ολοκαύτωμα. Δείχνει ότι υπάρχουν πολλές μορφές αντίστασης. Συγκεκριμένα, εδώ έχουμε μια μορφή πνευματικής αντίστασης, από μια ομάδα ανθρώπων, με προεξάρχοντα τον ιστορικό Εμάνουελ Ρίγκελμπλουμ, ομάδα περίπου εξήντα ατόμων, που πίστευε πως πρέπει να διασωθούν αυτά τα στοιχεία ακόμα και μετά τον θάνατό τους. Αυτοί οι άνθρωποι πίστευαν πως θα υπάρξει ένα μέλλον ουμανιστικό, που θα εκτιμά την τέχνη, τη λογοτεχνία, την αγάπη, τη συνύπαρξη, όλα όσα ήταν σε πλήρη αντίθεση με τις θηριωδίες των ναζί".
