Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
21.3°C24.2°C
3 BF 38%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
24 °C
22.3°C24.7°C
4 BF 37%
ΠΑΤΡΑ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.0°C23.8°C
2 BF 58%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
18.6°C21.0°C
2 BF 75%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
22 °C
21.9°C23.4°C
3 BF 35%
Θωμάς Μοσχόπουλος, σκηνοθέτης: / Θωμάς Μοσχόπουλος: Παριστάνουμε ότι υπάρχει θεατρική άνθιση, ενώ στην ουσία είναι ένα άγχος
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Θωμάς Μοσχόπουλος, σκηνοθέτης: / Θωμάς Μοσχόπουλος: Παριστάνουμε ότι υπάρχει θεατρική άνθιση, ενώ στην ουσία είναι ένα άγχος

Συνέντευξη στη Μάνια Ζούση

Με βαθιά και τολμηρή σκέψη, αλλά και δύναμη λόγου που εντυπωσιάζει, ο Θωμάς Μοσχόπουλος, ένας από τους λιγοστούς διανοούμενους δημιουργούς που έχει διανύσει πολλά και σημαντικά χιλιόμετρα σε σκηνές και πλατείες, συνεχίζει να αγωνιά και να προβληματίζεται για το θολό σύμπαν που επικρατεί στην ελληνική θεατρική πραγματικότητα. Και κυρίως δεν τηρεί σιωπή ευγενείας.

Με αφορμή την πρεμιέρα του έργου του Άρθουρ Σνίτσλερ “Ο κύκλος του έρωτα”, στις 3 Μαΐου στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ο δημοφιλής σκηνοθέτης δεν διστάζει να προχωρήσει σε μια γενναία και σκληρή κριτική αλλά και αυτοκριτική, με τολμηρές ομολογίες και αλήθειες που όλοι γνωρίζουν και συζητούν, αλλά κανείς δε παραδέχεται ανοιχτά: για την υπερπληθώρα των θεατρικών παραγωγών, την ανασφάλεια, την καχυποψία και την επιφύλαξη που επικρατεί, αλλά και την ψευδαίσθηση ενός θηριώδους κοινού που μπορεί να παρακολουθεί όλη αυτήν τη σκυταλοδρομία παραστάσεων. “Μας διακατέχει όλους μια φλυαρία” δηλώνει και προτάσσει την ανάγκη συγκέντρωσης και συνένωσης δυνάμεων. Την ίδια ώρα, υποστηρίζει πως “το μόνο που μπορεί να δώσει μια ανάσα αλλαγής είναι η αποκέντρωση”!

Ο Θωμάς Μοσχόπουλος αναγνωρίζει πως για να επιβιώσει ένας άνθρωπος του θεάτρου, αναγκάζεται να συμμετέχει σε δύο ή τρεις παραστάσεις τη σαιζόν. Αλλά κατ’ αυτόν τον τρόπο, όπως λέει, “ανακυκλώνονται συνεχώς τα ίδια πρόσωπα, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πραγματική ανανέωση. Είμαστε οι ίδιοι και οι ίδιοι και γυρίζουμε γύρω από τον εαυτό μας, παριστάνοντας ότι υπάρχει άνθιση, ενώ στην ουσία αυτό που υπάρχει είναι ένα άγχος. Μας διακατέχει όλους μια φλυαρία που ξεκινάει από μια τεράστια αμηχανία καθώς δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε τους εαυτούς μας σε σχέση με τον χώρο και τον χρόνο.

Την ίδια ώρα, έχει αλλάξει καθοριστικά τα τελευταία χρόνια η μοιρασιά της τράπουλας σε σχέση με το ποιος είναι ο θεατρικός ορίζοντας. Δεν κατηγορώ κάποιον, απλώς κάνω αυτοκριτική. Με το να έχω ένα θέατρο και να κοπιάζω για ένα ρεπερτόριο που δεν έχω τα μέσα να το στηρίξω, απλώς ξεγελάω τον εαυτό μου και τον υπόλοιπο κόσμο ότι υπάρχει άνθιση.

Πρέπει να αλλάξει η λειτουργία ενός τέτοιου θεάτρου, αλλιώς ας κλείσει. Γιατί ούτε οικονομικό όφελος υπάρχει ούτε καλλιτεχνική προσφορά. Περιορίζεται σε έναν προσωποπαγή χώρο, χωρίς συνεργασίες, με τον καθένα και τους όρους του. Έχουμε μια δυσκολία να συνυπάρξουμε, να συγκατοικήσουμε. Θέλουμε κάποιον να αναλαμβάνει την ευθύνη και δεν παίρνουμε από κοινού ρίσκο. Έχει προϋπάρξει μεγάλη ανασφάλεια, καχυποψία, επιφύλαξη. Κι έχει χαθεί μια γενναιοδωρία και δοτικότητα που ήταν παλαιότερα εμφανείς και τώρα έχουν αντικατασταθεί από μια μιζέρια”.

Ο Θ. Μοσχόπουλος παρακολουθεί να επικρατεί η ίδια αναστάτωση και εκτός Ελλάδας, καθώς, όπως εξηγεί, δείχνει να είναι παγκόσμιο φαινόμενο. “Έχουν τόσο πολύ μετατοπιστεί οι αξίες και είναι τόσο ασαφή τα πλαίσια. Το μόνο που μπορεί να δώσει μια ανάσα αλλαγής είναι η αποκέντρωση . Το έχω ζήσει και δεν είναι εύκολο. Αλλά είναι αυτό που έχω δει να λειτουργεί στο εξωτερικό και είναι τα δίκτυα. Θα μπορούσαν τα ΔΗΠΕΘΕ να μην είναι ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, αλλά να συνδέονται μεταξύ τους και με το κέντρο. Και μια παράσταση να είναι εξαρχής σχεδιασμένη για να παρουσιαστεί σε περισσότερα μέρη. Αυτό, αν είχε μια γερή υποστήριξη, π.χ. με επιχορηγήσεις και χρήματα ικανά να στηρίξουν μια παραγωγή εξ ολοκλήρου, θα μπορούσε να δημιουργήσει τη διαφορά. Μια Ελλάδα που να έχει θεατρική ζωή και κίνηση”.

“Ο κύκλος του έρωτα” στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά

«Ένα πάρα πολύ ιδιόρρυθμο και περίεργο έργο, που έπαιξε και σημαντικό ρόλο σε όλη τη διαμόρφωση της δραματουργίας του εικοστού αιώνα”, χαρακτηρίζει ο Θ. Μοσχόπουλος το έργο του Άρθουρ Σνίτσλερ “Ο κύκλος του έρωτα”. “Παρ’ όλο που ξεκίνησε σαν ένα ελαφρύ αστείο από τη μεριά του συγγραφέα του, είναι κατ’ επίφαση κωμωδία ηθών, στην ουσία όμως προσπερνά αυτό το όριο και πηγαίνει σε κάτι βαθύτερο” μάς εξηγεί για ένα έργο που, όπως λέει, “υποτίθεται ότι απεικονίζει μια κοινωνία όπου τα πάντα είναι ένα μεγάλο κρεβάτι. Έχουμε ανθρώπους που συνδέονται ανά ζεύγη. Κι όλο αυτό κλείνει έναν μεγάλο κύκλο, σαν να λέει ότι στην ουσία είμαστε πολύ περισσότερο συνδεδεμένοι από ό,τι νομίζουμε κι ότι το ιδιωτεύειν δεν είναι τελικά τόσο ιδιωτικό”.

Δέκα ζευγάρια στη Βιέννη παλεύουν με τα όρια που θέτουν η κοινωνική θέση, ο πλούτος και η ερωτική και συζυγική πίστη. Όλα ξεκινούν από μια φτωχή πόρνη και καταλήγουν πάλι σ’ αυτήν. Κάθε διαδοχική σκηνή παίρνει ένα δραματικό πρόσωπο από την προηγούμενη και το εισάγει στην επόμενη εικόνα. Μέχρι το τέλος του παιχνιδιού, όλοι οι χαρακτήρες είναι ασαφώς συνδεδεμένοι μεταξύ τους.

Στο έργο σύμφωνα με τον γνωστό σκηνοθέτη, υπάρχουν πολύ έντονα σχόλια κοινωνικού χαρακτήρα, που έχουν να κάνουν με το ταξικό, με το φύλο, με το άγχος και τη νεύρωση. “Υπάρχει μια ακτινογραφία της ανθρώπινης ψυχής. Κι ενώ θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι μια σεξοκωμωδία, στην ουσία βλέπεις ανθρώπους που αγωνίζονται να νιώσουν ευχαρίστηση κι ικανοποίηση, αλλά δεν τα καταφέρνουν ποτέ. Είναι σε ένα μόνιμο κυνήγι. Ταυτόχρονα, εντοπίζει όλες τις σεξουαλικές συμπεριφορές. Στην ουσία, είναι ένα έργο για το σεξ, όχι όμως σαν πορνογραφία. Κρατάει την ελαφράδα μιας κωμωδίας ηθών, με έναν τρόπο γραφής που παίζει με το ύφος”.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL