Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
20.2°C23.8°C
3 BF 42%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
19.1°C22.7°C
2 BF 55%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.0°C19.9°C
4 BF 60%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
18.8°C20.8°C
5 BF 45%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C22.9°C
3 BF 31%
Πώς σώζεται ο κόσμος
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Πώς σώζεται ο κόσμος

Του Λέανδρου Πολενάκη

Το έργο του Βρεττανού Ντέηβιντ Χέαρ “Φεγγίτης” (1995) πηγάζει από την καρδιά του “Νέου Κύματος”, της γενιάς του 1950, με τη σπουδαία σοδειά των συγγραφέων: Τομ Στόπαρντ, Τζο Όρτον, Κρίστοφερ Χάμπτον, Άρνολντ Ουέσκερ, Πήτερ Σάφερ, τον γενάρχη Τζον Όσμπορν με τα περίφημα “Οργισμένα νιάτα” -ένα ικανό ψυχογράφημα της μεταπολεμικής Αγγλίας που αρνείται να δεχθεί την πραγματικότητα της παρακμής της-, την Κάρυλ Τσώρτσιλ, τη Σήλα Ντηλάνεϋ, τον μπρεχτικό Έντουαρντ Μποντ και, ασφαλώς, τον μείζονα όλων, Χάρολντ Πίντερ και πολλούς άλλους, που άλλαξαν οριστικά τη μορφή του αγγλικού θεάτρου. Αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, τη φυσική μακρινή σημερινή του απόληξη, μιας και ο κόσμος δεν άλλαξε. Ανεβάστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα στο “Θέατρο Εξαρχείων” το 1997 με τον τίτλο “Γυάλινος Ουρανός”, σε σκηνοθεσία του Τάκη Βουτέρη.

Πρόκειται για μια εντελή χαρτογράφηση του κοινωνικού τοπίου της μεταθατσερικής Αγγλίας, μετά την αφασία και την ερήμωση που επέφερε σε αυτό η επέλαση του νεοκαπιταλισμού, υψώνοντας ως ιδανικά την κοινωνική επιτυχία και την προβολή με κάθε μέσο, τη λατρεία του χρήματος, τον άκρατο ατομισμό. (Η απερίγραπτη Θάτσερ είπε το αδιανόητο: “δεν υπάρχει κοινωνία, μόνο άτομα”!) Συγχρόνως, όμως, πρόκειται για ένα εντελές ψυχολογικό δράμα, για μια σπαρακτική, εν δυνάμει “τσεχωφική” ερωτική ιστορία, με κινητήρια δύναμη την πρωτεϊκή, δίχως όρους, αγάπη του συγγραφέα για τη γυναίκα. Που είναι, για τον Χέαρ, με την ευαισθησία και την αισθαντικότητά της, η μόνη απάντηση στην αποξένωση των καιρών, το μόνο φάρμακο στην εγγενή αδυναμία του άνδρα να ξεφύγει από το ναρκισσιστικό του πλέγμα, καταλαβαίνοντας (αγαπώντας) τη γυναίκα δίχως να προβάλει επάνω της ασύμμετρα τον εαυτό του, αποδεχόμενος τις επιλογές της και ακούγοντας το παντοτινό, ψιθυριστό, μοιραία ανεκπλήρωτο αίτημά της : “κάνε με να σε αγαπήσω.” Επειδή μόνο έτσι σώζεται ο κόσμος.

Στο “Εμπορικό Θέατρο” η παράσταση που σκηνοθέτησε ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, στην καλή μετάφραση της Μιρέλλας Παπαοικονόμου, με την οργανική μουσική του Μίνωα Μάτσα, κατορθώνει με τον πλάγιο τρόπο προσέγγισης του κειμένου που επιλέγει να διατηρήσει την ισορροπία ανάμεσα στην αφήγηση μιας ανθρώπινης ιστορίας που συνέβη “κάποτε” και στη ζωντανή σκηνική της αναπαράσταση που συμβαίνει “τώρα”. Βρίσκοντας τον εσωτερικό ρυθμό και χρόνο σε μια τέλεια σχεδόν σχοινοβασία σε τεντωμένο νήμα, με σταθερό βηματισμό ώς το τέλος, κρατώντας το ενδιαφέρον των θεατών αμείωτο. Με τους λειτουργικούς φωτισμούς του Αλέκου Γιάνναρου να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της σκηνοθεσίας, με τα ωραία διαχρονικά κοστούμια της Μαρίας Κοντοδήμα και το σκηνικό της Αθανασίας Σμαραγδή.

Η Λουκία Μιχαλοπούλου, με πλήρη έλεγχο στα εκφραστικά της μέσα, κατορθώνει να ανασύρει μια ιδανική, παλλόμενη αγαπητική γυναικεία μορφή “κοιμωμένης” μέσα στην ακατέργαστη ύλη του πηλού, ελευθερώνοντας με το βελόνι της υπομονής, με τον τρόπο μιας σπουδαίας τεχνήτρας, ένα γυμνό τοπίο ψυχής, χωρίς άλλα στολίδια εκτός από τη δική της βιωμένη αλήθεια. Ο Δημήτρης Καταλειφός με υποκριτική αυτοθυσία δίνει ομοιοπαθητικά, εκλεκτά, τον “ψυχρό” εγωτικό άνδρα που θέλει αλλά δεν μπορεί να σπάσει το κουκούλι της αυτομόνωσης. Ο χαρισματικός Μιχάλης Πανάδης γράφει, χωρίς να περι-γράφει, τον ρόλο του, τα νιάτα του κόσμου, που δεν είναι κοινός ρόλος αλλά η ουσία, αφαιρετικά, απερίφραστα, επί της ουσίας.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL