"Ο δεκαπεντάχρονος Κρίστοφερ Τζον Φράνσις Μπουν, ήρωας του έργου 'Ποιος σκότωσε τον σκύλο τα μεσάνυχτα', αγαπάει τα Μαθηματικά και τον Σέρλοκ Χολμς. Ξέρει όλες τις χώρες του κόσμου με τις πρωτεύουσές τους” μας λέει ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος με αφορμή την αυριανή επίσημη πρεμιέρα του έργου του Σάιμον Στίβενς στο Θέατρο Τζένη Καρέζη, μιλώντας για “έργο γραμμένο σαν θρίλερ”. «Ο Κρίστοφερ έχει μια ειδική συμπεριφορά λόγω προβλημάτων, ανήκει στην κατηγορία με το σύνδρομο Άσπεργκερ. Δεν μπορεί να είναι με άλλους ανθρώπους και δεν έχει μετακινηθεί από το σπίτι του παρά μόνο με συνοδεία για να πάει στο σχολείο. Αυτό που μου άρεσε πάρα πολύ και με ακουμπά προσωπικά είναι το θάρρος αυτού του παιδιού, κάτι που όλοι μας έχουμε ανάγκη στις εποχές που ζούμε”, εξηγεί ο γνωστός σκηνοθέτης.
Ο Κρίστοφερ, τον οποίο υποδύεται ο Γιάννης Νιάρρος, ξεκινάει να εξιχνιάσει την υπόθεση για έναν σκοτωμένο σκύλο που κάποιος σκότωσε με ένα δικράνι. Ρωτάει τους γείτονες, έρχεται σε σύγκρουση με τον πατέρα του και φεύγει για να πάει να ζήσει με τη μητέρα του σε μια μικρή επαρχιακή πόλη. “Βρίσκεται μόνος του στο Λονδίνο και τα καταφέρνει, αν και δεν ξέρει καν τι είναι μετρό, ταμειακή μηχανή, εισιτήριο, αλλά και χωρίς να μπορεί να προσανατολιστεί με τον τρόπο που ξέρουμε εμείς. Βοηθός του στη ζωή είναι η δασκάλα του και ο αφηγητής” σημειώνει ο Β. Θεοδωρόπουλος, προσθέτοντας πως το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι “μέσα από αυτό το παιδί καθρεφτίζονται η οικογένεια και ο περίγυρος. Φαίνεται ότι ένας λόγος που αγαπήθηκε είναι αυτό, καθώς πολλοί από τους ανθρώπους είναι το ίδιο προβληματικοί” προσθέτει, χωρίς να παραλείπει να πει πως μέσα στο έργο ανακαλύπτει δικές του πλευρές ή δικών του ανθρώπων.
"Κι αυτό είναι που αγαπάω στο θέατρο. Το θέατρο δεν είναι απλώς για να περάσουμε καλά. Είναι το πώς μας βάζει να σκεφτόμαστε. Κεντρικό θέμα για όλους μας είναι η δική μας συμπεριφορά, το πώς αντιμετωπίζουμε τον άλλο, τον διπλανό μας” συμπληρώνει.
Ο Κρίστοφερ αποφασίζει να λύσει το μυστήριο του σκοτωμένου σκύλου γιατί πιστεύει πως ο δολοφόνος πρέπει να βρεθεί και να τιμωρηθεί. Με την ενθάρρυνση της δασκάλας του, θα καταγράψει όλα τα στοιχεία που θα συγκεντρώσει σε ένα βιβλίο, που θα γίνει και θεατρικό έργο για τη σχολική γιορτή.
“Η παράσταση είναι η αλληλουχία των πραγμάτων. Το έργο είναι οι σημειώσεις του μικρού που, καθώς έχει απίστευτη μνήμη, γράφει αυτά που σκέφτεται. Έτσι οι θεατές βλέπουν όλα αυτά μαζί, βιβλίο και παράσταση. Πρόκειται για ένα έργο που κουβαλάει τη σκηνοθεσία του. Μου αρέσει πολύ αυτό το παιχνίδι. Δεν ξέρω αν είμαι σκηνοθέτης ή βοηθός σκηνοθέτη του συγγραφέα” καταλήγει ο Β. Θεοδωρόπουλος.
Μάνια Ζούση
