Live τώρα    
20°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
20 °C
19.2°C21.2°C
3 BF 71%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ασθενής ομίχλη
17 °C
13.6°C19.4°C
2 BF 78%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
17.7°C19.4°C
3 BF 67%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
25 °C
22.7°C24.8°C
6 BF 33%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.8°C18.5°C
0 BF 82%
Πέρης Μιχαηλίδης: / Πέρης Μιχαηλίδης: "Η έμπνευση έρχεται από τη ρήξη κι όχι από τη συναίνεση"
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Πέρης Μιχαηλίδης: / Πέρης Μιχαηλίδης: "Η έμπνευση έρχεται από τη ρήξη κι όχι από τη συναίνεση"

Σπάνιο και εν ανεπαρκεία είδος καλλιτέχνη παλαιάς κοπής, που ζει και αναπνέει για την τέχνη του, ο Πέρης Μιχαηλίδης, ταμένος στο θέατρο με ασκητική αφοσίωση, φέρει τον αέρα της κοσμοπολίτικης Αλεξάνδρειας όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε. Κάτι που δε διστάζει να υποστηρίξει με πάθος, λέγοντας: "το στυλ είναι όρος και τροφοδότηση της ζωής μου".

Με διάθεση χειμαρρώδους εξομολόγησης, ο γνωστός ηθοποιός, σκηνοθέτης και δάσκαλος υποκριτικής, μιλά για τη νέα του συνεργασία από τις 15 Οκτωβρίου στο θέατρο "Αλκμήνη" με το "Ανατόλ" του Άρθουρ Σνίτσλερ, "μια φανταιζί κωμωδία κι ένα καλό αστικό θέατρο που σήμερα λείπει", όπως λέει, την ολική επαναφορά του με θέατρο in yer face κι έναν Πίντερ στον "Φούρνο" από τις αρχές Ιανουαρίου και την παρουσίαση του έργου του Κεχαΐδη "Το Τάβλι", που περιόδευσε το καλοκαίρι με το ΔΗΠΕΘΕ Καλαμάτας, από 25 έως 30 Σεπτεμβρίου στο Faust.

Μιλά για την "τεράστια κρίση πνευματικότητας της εποχής", δεν παραλείπει να σχολιάσει τα "κακέκτυπα των ξένων παραστάσεων που κυκλοφορούν στην αθηναϊκή αγορά", εναντιώνεται στην αποδόμηση χωρίς γνώση, στα θεατρικά βραβεία που κάνουν κακό στους νεοσσούς του θεάτρου, που "δεν είναι άρση βαρών ούτε κρίκοι στην ενόργανη για να βάζουμε στόχους φτιάχνοντας μυς", στα αποστειρωμένα περιβάλλοντα όπου η τέχνη περισσεύει αλλά λείπει το συναίσθημα, όπως υπογραμμίζει, ενώ δεν κρύβει τη συγκίνησή του όταν μιλά για τα χωριά με τους λιγοστούς κατοίκους και τα κλειστά σχολειά που συνάντησε, υποστηρίζοντας πως η αναβάθμιση των ΔΗΠΕΘΕ είναι "επείγον περιστατικό". Όσο για τη διανόηση και τη σχέση της με την εξουσία, τολμά να πει πως "η εξουσία έχει εξελιχθεί πολύ και έχει βρει τον τρόπο να εγκολπώνεται και να κατευθύνει τη διανόηση. Αλλά η έμπνευση έρχεται από τη ρήξη κι όχι από τη συναίνεση"

"Υπηρετώ την τέχνη μου ως ακτήμων"

"Η σιωπή, η υπομονή και η διορατικότητα όσον αφορά το μέλλον -να το παρακολουθείς με μια ταπεινότητα και να παρεμβαίνεις όταν εσύ νομίζεις με την τέχνη σου- με ακολούθησε σε όλη μου τη ζωή", λέει δίνοντας το στίγμα ενός ανθρώπου ξεχωριστού, βαθιά ευγενούς και διακριτικού, που υπηρετεί αδιαλείπτως την τέχνη του επί πάρα πολλά χρόνια " ως ακτήμων, θέλω να σημειώσω, καθώς όταν προσερχόμαστε σε μια τέχνη όπως είναι το θέατρο πρέπει να ξέρουμε εκ των προτέρων ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πλουτίσουμε. Κι όποτε μου δόθηκε η ευκαιρία να αποκτήσω ορισμένα χρήματα, αυτά πήγαν στο θέατρο, πού αλλού;" υπογραμμίζει, θυμίζοντας τον κοινό αγώνα στον οποίο συμμετείχε μαζί με άλλους καλλιτεχνικούς υπεύθυνους και διαχειριστές χώρων για τη σωτηρία των μικρών θεάτρων όταν υπήρχε ο κίνδυνος να κλείσουν.

"Πρόκειται για κοιτίδες πολιτισμού, μικροί καθεδρικοί όπου υπηρετείται η τέχνη. Εκεί παρενέβην και μάλιστα πολλές φορές έντονα και σκληρά. Μεγαλόσχημες δηλώσεις και διάφορα τουιταρίσματα δεν είναι του χαρακτήρος μου". Στην ερώτηση αν όλα αυτά τα χρόνια αισθάνθηκε πως κάνοντας θέατρο υποστήριζε έναν προσωπικό ρομαντισμό, απαντά ευθέως:

"Εάν δεν πιστεύεις στον δονκιχωτισμό, δεν μπορείς να κάνεις τέχνη. Πρέπει να ξιφουλκείς με ανεμόμυλους για να μπορέσεις να προχωρήσεις. Πιστεύω πως ένας ηθοποιός θα πρέπει να έχει σχέση με αυτόν τον δονκιχωτισμό και να μην έχει πολύ σχέση με την τρέχουσα πραγματικότητα. Να την παρατηρεί ως γεγονός αλλά να μην εμπλέκεται σε αυτήν. Είχα πάντα ένα μότο στη ζωή μου, 'πάρτε από μπροστά μου την πραγματικότητα', έτσι ώστε να μπορέσω να κάνω αυτά τα πράγματα που έκανα. Τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια με την Εταιρεία Θεάτρου Μηχανή έκανα παραστάσεις με ελάχιστα μέσα, αλλά αφήνοντας ένα στίγμα, παρουσιάζοντας έργα του Κολτές, του Μπέργκοφ, του Νίλσον και πολλών άλλων. Νομίζω ότι κάθε φορά πρέπει να δίνουμε ένα καινούργιο στίγμα, να υπάρχει μια διαρκής μετατόπιση μέσα στον χώρο και τον χρόνο. Η κίνηση είναι η δύναμη που μας δίνει ζωή, την αίσθηση ότι υπάρχουμε. Αν παρατηρούμε μόνο την πραγματικότητα να περνά από μπροστά μας, αυτό μας στέλνει σε μια καλλιτεχνική άνοια μηρυκάζοντας παλαιές απόψεις. Είμαι εναντίον αυτής της μιζέριας. Δεν μπορεί να είμαστε μονίμως ένα μαγαζί που να πουλά εδώδιμα και αποικιακά. Πρέπει να ακολουθήσουμε τη ροή του κόσμου κρατώντας το στίγμα, το στυλ, το νόημα του οποίου είναι πως κάνουμε το ίδιο πράγμα διαφορετικά κάθε φορά. Για αυτό το στυλ παλεύουμε. Αυτό είναι όρος και τροφοδότηση της δικής μου ζωής".

"Μια δραματική σχολή δεν είναι ΜΚΟ"

Ο Πέρης Μιχαηλίδης, βαθύς γνώστης της ιστορίας του θεάτρου, διδάσκει υποκριτική από τα χρόνια που θήτευσε στο ΚΘΒΕ και στη Σχολή Θεάτρου του και τελευταία βρίσκεται στη Σχολή των Μοντέρνων Καιρών. "Η επαφή με τα νέα παιδιά είναι πολύ σημαντική", ομολογεί. "Ωστόσο η θεατρική παιδεία χρειάζεται μια συνολική αναβάθμιση. Θεωρώ σωστή την κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων, γιατί θα δοθεί η δυνατότητα στις σχολές να αναβαθμιστούν, να αναλάβουν έναν πραγματικό ρόλο και να μην συντηρείται ένας ολόκληρος κόσμος που προσέρχεται για να θεραπευτεί η ψυχή του. Βεβαίως, το θέατρο είναι ένα καθαρτήριο της ψυχής αλλά μια σχολή δεν μπορεί να παίξει τον ρόλο μιας ΜΚΟ. Πρέπει να αποφοιτούν επαγγελματίες με πολύ συγκεκριμένες γνώσεις. Τα τελευταία χρόνια έχουμε τεράστια κρίση πνευματικότητας, μια επέλαση της ύλης, κάτι που έχει στρέψει πολλά ευαίσθητα παιδιά στον χώρο της τέχνης, ειδικά στον χώρο του θεάτρου, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό, καθώς εκεί βρίσκουν τη δυνατότητα να εκφράσουν έναν εσωτερικό κόσμο που έχει διαρραγεί".

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL