Live τώρα    
19°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
19 °C
16.2°C20.7°C
2 BF 53%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
17 °C
15.2°C17.7°C
1 BF 74%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
14.8°C16.6°C
3 BF 68%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
17 °C
16.0°C18.0°C
2 BF 59%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
16 °C
15.9°C15.9°C
0 BF 55%
Δήμητρα Χατούπη: Ο καλλιτέχνης είναι μια διά βίου άσκηση
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Δήμητρα Χατούπη: Ο καλλιτέχνης είναι μια διά βίου άσκηση

Έχοντας διανύσει χιλιόμετρα αντοχής στην καλλιτεχνική πιάτσα και ελκύοντας πάντα το ενδιαφέρον κοινού και κριτικών που εγκωμιάζουν την υποκριτική της δεινότητα, η Δήμητρα Χατούπη ομολογεί πως περνά αυτό το διάστημα μια πολύ δημιουργική περίοδο. Πρωταγωνιστεί σε δύο παραστάσεις και βρίσκεται στις αναγνώσεις για μια νέα που σχεδιάζεται. Πρόκειται για το «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ» του Έντουαρντ Άλμπι, που παρουσιάζεται στο Θέατρο Μεταξουργείο σε σκηνοθεσία Γιώργου Κιμούλη, όπου υποδύεται τη Μάρθα δίπλα στον Άκι Βλουτή, παράσταση που θα διαδεχθεί «Ο χορός του θανάτου» του Στρίντμπεργκ. Ταυτόχρονα, για όλες τις Δευτέρες του Ιανουαρίου εμφανίζεται στον «Ίωνα» του Ευριπίδη, ερμηνεύοντας την Κρέουσα δίπλα στον Κωνσταντίνο Μπιμπή, παράσταση που ανεβαίνει στο Θέατρο Άλφα-Ιδέα, σε σκηνοθεσία Ιόλης Ανδρεάδη.

«Έχω εμπιστοσύνη στους νέους. Άλλωστε κι εγώ θέλω να βαδίζω σε καινούργιους δρόμους και να μαθαίνω συνεχώς. Αρκετοί από τους νέους σκηνοθέτες μας διαθέτουν προσόντα» παραδέχεται και μιλά με ενθουσιασμό για τη συνεργασία της με την Ιόλη Ανδρεάδη.

«Ξέρει τι θέλει, έχει έναν τρόπο καθόλου διδακτικό να φτάνει στο αποτέλεσμα που έχει σχεδιάσει χωρίς να το επιβάλλει» εξηγεί για την σκηνοθέτη του “Ίωνα”. «Ο ‘Ίων’ ξεκίνησε στους Φιλίππους και άνοιξε έναν δρόμο σε σχέση με την τραγωδία. Δεν παίζεται συχνά και θεματικά είναι ένας δραματικός μύθος για μια μάνα που βιάστηκε από ένα κομμάτι της εξουσίας, τον Απόλλωνα, εγκατέλειψε το παιδί της και μετά από πολλά χρόνια το βρίσκει. Σήμερα μια τέτοια ιστορία θα μπορούσε να ήταν ακόμα και μελό, αλλά ο λόγος του Ευριπίδη είναι τραγικός. Ήταν από τους ρόλους που ήθελα να κάνω. Δεν παίζεις κάτι, αναγκάζεσαι να είσαι. Κι αυτό είναι το πολύ ουσιαστικό. Πρέπει να φύγεις από τον ναρκισσισμό σου».

* Πώς ο καλλιτέχνης αφουγκράζεται την κοινωνία και πώς μετασχηματίζει τους κραδασμούς της σε τέχνη;

Όταν τα παιδιά ξεκινούν στο πρώτο έτος της δραματικής σχολής Δήλος που διευθύνω, το πρώτο πράγμα που τους λέω είναι πως από εδώ και πέρα η ζωή τους αλλάζει, εννοώντας πως, περπατώντας πλέον στον δρόμο, βλέπω, διεισδύω, παρατηρώ και αισθάνομαι περισσότερο. Και όλα αυτά προσπαθώ να τα εγκολπωθώ και να τα χρησιμοποιήσω. Αυτό από κάποια στιγμή και μετά γίνεται αυτόματα και τρόπος ζωής. Είναι ένα ερώτημα στην τέχνη το πώς χρησιμοποιείς τον πόνο του άλλου για να κάνεις τη δουλειά σου. Μόνο που δεν είναι για να κάνουμε τη δουλειά μας. Είναι τρόπος ζωής και μεγάλη ανάγκη.

* Γιατί γίνατε ηθοποιός; Για να πείτε τη δική σας ιστορία μέσα από την ιστορία των άλλων;

Δεν έγινε τόσο ενσυνείδητα, παρ’ όλα αυτά έγινε με ένα πολύ περίεργο και σημαντικό ένστικτο που νομίζω ότι με οδήγησε. Από πολύ μικρή ήθελα να είμαι εγώ αλλά και κάποιος άλλος. Έδωσα εξετάσεις στο Θέατρο Τέχνης, κρυφά από τους γονείς μου, ήμουν 19 ετών, φορούσα ένα άσπρο φουστανάκι και τα γυαλιά μυωπίας μου, είπα έναν μονόλογο από την Άλμα στο “Καλοκαίρι και Καταχνιά” του Τέννεσι Ουίλιαμς. Από πολύ νωρίς υπήρξα πολιτικοποιημένη, ήδη από το θεατρικό του Πανεπιστημίου ήμουν μέλος του συγκροτήματος Σωτήρης Πέτρουλας. Μετά το μεγάλο σχολείο του Θεάτρου Τέχνης, που ήταν ουσία και τρόπος ζωής και με έμαθε την πειθαρχία, ακολούθησαν σπουδές δίπλα στον σπουδαίο δάσκαλο Πέλο Κατσέλη. Με την περίφημη μέθοδό του, στήριξη του κέντρου του σώματος, που ακολουθώ έως σήμερα και συνεχίζω και στη δική μου σχολή. Είναι τα χρόνια που μαθαίνω ότι είμαστε ομάδα και δουλεύουμε για έναν κοινό στόχο. Κάτι που προσπαθώ να το δώσω σήμερα και στα παιδιά. Αν δεν επικοινωνήσεις επί της ουσίας με τον άλλο, δεν μπορεί να υπάρξει τέχνη, δεν μπορεί να υπάρξει έργο. Οι νέοι πρέπει να υποστηρίζονται, οι νέοι θεατρικοί συγγραφείς, οι νέοι ποιητές.

* Η θεατρική εκπαίδευση στην Ελλάδα νοσεί. Τι έχετε παρατηρήσει από τη δική σας δράση και τι προτείνετε;

Η θεατρική μας παιδεία είναι σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Κάναμε όλοι σχολές, για κάποιους λόγους διαφορετικούς ο καθένας. Νομίζω ένας λόγος ήταν ότι κάποιοι ηθοποιοί ήθελαν να δουλέψουν στην τηλεόραση, οπότε ξεπετάχτηκαν σχολές σαν μανιτάρια. Σήμερα έχουμε 25 ιδιωτικές σχολές στην Αθήνα. Βγαίνουν πάρα πολύ ηθοποιοί που δεν έχουν τη δυνατότητα να απορροφηθούν και εδώ πρέπει να παρέμβει το κράτος. Γιατί είναι τελείως διαφορετικό να σπουδάζεις ηθοποιός και να μη θέλεις να γίνεις επαγγελματίας και τελείως διαφορετικό να θέλεις να γίνεις. Και βεβαίως όλοι οι ηθοποιοί έχουν γίνει δάσκαλοι. Οι σχολές θέλουν διδάσκοντες, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι μπορούν όλοι όσοι είναι στον χώρο να διδάσκουν. Είναι τελείως διαφορετικό από το αν είσαι καλός ηθοποιός.

Στη Δήλο προσπαθούμε να υπάρξει μια μέθοδος, να δημιουργήσουμε ένα πεδίο ώστε τα παιδιά να ξέρουν πολύ καλά τι θέλουν και ποια να είναι η στάση τους στον χώρο. Είμαστε αθλητές. Έχουμε σώμα και ψυχή. Ο σπουδαστής πρέπει να μάθει να ασκεί φωνή και σώμα, είναι εργαλεία. Και κυρίως στο τρίτο έτος διδάσκουμε μάτια, αυτιά, αίσθημα ανοιχτό στην κοινωνία. Σαν παλμογράφοι να απορροφάμε και να μετουσιώνουμε αυτά που συμβαίνουν ως ενσυνείδητοι πολίτες.

* Τι έχετε αποκομίσει από τα παιδιά;

Νομίζω ότι μέσα από το δασκαλίκι είναι σαν να διδάσκω εμένα, σαν να καθοδηγώ τον ίδιο μου τον εαυτό, είναι κάτι σαν τον έρωτα, όπου ξαφνικά ανακαλύπτεις ένα κομμάτι σου που έχεις την πολυτέλεια να το δώσεις.

* Σας έχουν αλλάξει. Έχετε γίνει πιο ευάλωτη, πιο ευαίσθητη, πιο γενναιόδωρη ή πιο σκληρή;

Νομίζω και τα δύο. Μπορεί η μάσκα να έχει γίνει πιο σκληρή, αλλά κατά βάθος έχω γίνει πιο ανοιχτή κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Έχω πάρει πάρα πολλά πράγματα από τα παιδιά. Είναι πολύ σημαντικό ο μαθητής να ευαισθητοποιείται νωρίς για το τι γίνεται στην κοινωνία και για το ποιος είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη μέσα σε αυτή. Αλλά δεν μπορείς να τους κάνεις όλους καλλιτέχνες. Αυτό είναι μια διά βίου άσκηση.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL