Τη σκυτάλη στον Καναδό σκηνοθέτη Ρομπέρ Λεπάζ παραδίδει για πρώτη φορά στα 54 χρόνια ζωής του Θεάτρου του Ήλιου η μεγάλη κυρία του γαλλικού θεάτρου Αριάν Μνουσκίν για ένα εντυπωσιακό μεταθεατρικό σχόλιο πάνω στη θέση και στον ρόλο του καλλιτέχνη στη σύγχρονη κοινωνία.
Η παράσταση «Kanata - Επεισόδιο 1ο - Η διαμάχη», που κάνει αύριο πρεμιέρα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών, στην αίθουσα "Αλεξάνδρα Τριάντη", έχει στο επίκεντρό της την ιστορία του Καναδά και ειδικότερα την ταυτότητα των Πρώτων Εθνών.
Ο Λεπάζ δημιούργησε ένα ποιητικό, σκοτεινό και επικών διαστάσεων σύμπαν, ανατρέχοντας σε διακόσια χρόνια καναδικής Ιστορίας.
"Kanata" σημαίνει στη γλώσσα των Ιροκουά "χωριό" και είναι η λέξη που έδωσε το όνομά του στον Καναδά.
Η προγραμματισμένη για τον περσινό Ιούλιο πρεμιέρα της παράστασης στο Παρίσι αναβλήθηκε, καθώς οι πρόβες διακόπηκαν βίαια εν μέσω αντιδράσεων από τους αυτόχθονες της χώρας, που ισχυρίζονταν ότι ο σκηνοθέτης δεν συμβουλεύτηκε την κοινότητά τους. Η παράσταση κάνει τελικά πρεμιέρα τον Δεκέμβριο του 2018 στο Cartoucherie de Vincennes, έχοντας ενσωματώσει στον τίτλο της τη σχετική «διαμάχη».
Η ιστορία αναφέρεται σε ένα ζευγάρι Γάλλων που μετακομίζει στο Βανκούβερ. Η γυναίκα, που είναι ζωγράφος, γίνεται φίλη με μια αυτόχθονα που ζει σε μια φτωχογειτονιά της πόλης και δολοφονείται από έναν κατά συρροή δολοφόνο. Το περιστατικό κινητοποιεί τη ζωγράφο, η οποία αποφασίζει να ζωγραφίσει και να εκθέσει πίνακες με πρόσωπα δολοφονημένων αυτοχθόνων γυναικών προκειμένου να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη.
Αξίζει να σημειωθεί πως, με αφορμή την παράσταση, το θέμα της και την πολεμική που ξεσήκωσε, γυρίστηκε το ντοκιμαντέρ «Ο Λεπάζ στο Θέατρο του Ήλιου: Πώς γεννήθηκε το 'Kanata'», που δείχνει πώς οι 36 ηθοποιοί από 11 διαφορετικές χώρες ανακαλύπτουν στις δικές τους ιστορίες εκπληκτικές ομοιότητες με εκείνες των ντόπιων. Πώς, εμπνευσμένος από τον κοσμοπολιτισμό των ηθοποιών, ο Λεπάζ τους καλεί να μιλήσουν για τις δικές τους ιστορίες μέσα από τις ιστορίες των ντόπιων.
Το αειθαλές Θέατρο του Ήλιου
Το Θέατρο του Ήλιου, με την πολύχρονη ιστορία, υμνεί το χειροποίητο και η δημιουργός του Αριάν Μνουσκίν δηλώνει οπαδός της ουτοπίας, πιστεύοντας ότι αυτή είναι πραγματοποιήσιμη. Με έναν παγκόσμιο θίασο ηθοποιών, αποτελούμενο από όλα τα έθνη, που λειτουργεί από το 1964 ως μια ιδιόρρυθμη κολεκτίβα και τα μέλη του αμείβονται με τον ίδιο μισθό όπως και η ίδια η Μνουσκίν και μοιράζονται έναν κοινό τρόπο ζωής, με κοινοβιακά χαρακτηριστικά.
Ήταν 29 Μαΐου του 1964 όταν γεννήθηκε το Θέατρο του Ήλιου από την 25χρονη τότε Αριάν, που μαζί με τους φίλους και συνεργάτες της έψαχναν το όνομα της θεατρικής τους ομάδας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου είχε συναντήσει τον Κεν Λόουτς στον "Κοριολανό", που την έκανε να ομολογήσει πως «το θέατρο είναι ένας κεραυνοβόλος έρωτας». Τον Αύγουστο του 1970, ο θίασος εγκαθίσταται στις πρώην στρατιωτικές εγκαταστάσεις του δάσους της Βενσέν και η περίφημη Cartoucherie αρχίζει το μαγικό της ταξίδι στον κόσμο του θεάτρου, ένα ταξίδι που συνεχίζεται έως σήμερα.
