της Λήδας Καζαντζάκη
Το τοπίο λειτούργησε απελευθερωτικά για τους καλλιτέχνες που τόλμησαν από τον 19ο αιώνα να δημιουργήσουν ενάντια στα ακαδημαϊκά πρότυπα των κατεχόντων την εξουσία παραγγελιοδόχων ακολουθώντας τον άνεμο της ελευθερίας που έπνεε από τη φύση και τα επιτεύγματα των φυσικών επιστημών με ορμητικές πινελιές, πηχτές ή ρευστές, μικρές κηλίδες, φόρμες απαλλαγμένες από το θέμα. Να ανοίξουν έτσι τον δρόμο από τις «πρόσκαιρες» εντυπώσεις τους στα αέναα βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Εκεί όπου συνδέεται η καθαρή αίσθηση με τη συναίσθηση του περιβάλλοντος και του ίδιου τους του εαυτού. Με στόχο να συν-κινήσουν και να ενεργοποιήσουν τον θεατή τους.
Ο ζωγράφος Ανάργυρος Πασχάλης επιχειρεί μέσα από το είδος της τοπιογραφίας να ανιχνεύσει τον βηματισμό του στην τέχνη στην τέταρτη ατομική του έκθεση στην ιστορική Αίθουσα Τέχνης Αθηνών που ίδρυσε η Μαριλένα Λιακοπούλου απέναντι από τη Δεξαμενή του Κολωνακίου. Δείχνει μέσα σε νεφελώδεις κι ανέφελους ρομαντικούς ή σκοτεινούς σχηματισμούς με τον τρόπο του Άγγλου σκαπανέα του ιμπρεσιονισμού Ουίλιαμ Τέρνερ και με όριο, κυρίως, το καθαρό λευκό το σχηματισμένο ως ευθεία ή κυματιστή γραμμή τις εικόνες των χώρων που τον σφράγισαν στην Ελλάδα ή την κεντρική και βόρεια Ευρώπη.
Αποτυπώνει ήμερες κι ανταριασμένες θάλασσες όπου εντάσσονται στο μέσο τους ή στις άγριες ακτές τους ως αποκυήματα ενός ονείρου αφαιρετικά πλασμένα νησιά, κερματισμένες μορφές κτηρίων ή «Περιπατητών» που τα αγναντεύουν. Αναδύει μέσα σε βυθισμένες στις πορτοκαλιές αποχρώσεις του ηλιοβασιλέματος μοναχικά, ανεμοδαρμένα και κυρτωμένα, σαν σπασμένους από τη ζωή ανθρώπους, δενδράκια που παλεύουν για την επιβίωσή τους. Τα μεταμορφώνει σε εξωπραγματικά όντα που, δεμένα με έναν ασθενικό ομφάλιο λώρο, φωτίζουν τον γεωμετρικά δομημένο χώρο. Όπως και οι γέφυρες που εμβολίζουν με τις αδρές γραμμώσεις τους το διάφανο γαλάζιο ή η λευκή φιγούρα που στέκεται αμήχανη πίσω από σκοτεινά σύννεφα στο άκρο ενός φτιαγμένου με διακεκομμένες γραμμές «μυστικού περάσματος».
Φτιάχνει με στόκο, άμμο ή χαρτί βραχώδη μέρη, σαν την «Πτώση χιονοστιβάδας στο Γκριζόν» του Τέρνερ και συνδέει έτσι το παρελθόν της τέχνης που γεννήθηκε στη βιομηχανική εποχή της εκμετάλλευσης του ανθρώπου και της φύσης από τον άνθρωπο με το παρόν της επερχόμενης από αυτό το σκεπτικό κλιματικής καταστροφής του.
Info: Ανάργυρος Πασχάλης, «Τοπία ανάγλυφα του προσωπικού»
Αίθουσα Τέχνης Αθηνών, Γλύκωνος 4, Δεξαμενή - Κολωνάκι
Διάρκεια έκθεσης: 15 Οκτωβρίου -2 Νοεμβρίου 2019
Ώρες λειτουργίας: Τρ.-Παρ.: 11.00-14.30 και 18.00-21.00, Σαβ.: 11.00-14.30
