"Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η δημιουργική, πολιτισμική ιθαγένεια, πώς δηλαδή μπορούμε να είμαστε πέραν της εθνικής ταυτότητας, να είμαστε όλοι δημιουργοί, δημιουργικοί πολίτες και πολίτες δημιουργίας» εξηγεί αναφερόμενος στην έκθεση «Blind Date - Εκδοχές πολιτισμικής ιθαγένειας» στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης ο επιμελητής της Αντώνης Βολανάκης. Μια έκθεση στην οποία συνομιλούν με γόνιμο τρόπο, όπως λέει ο ίδιος, έργα από τη μόνιμη συλλογή του μουσείου και καινούργια έργα προσκεκλημένων καλλιτεχνών.
«Μπαίνουμε σε μια διαδικασία να ανοίξουμε το μουσείο πέρα από τη μόνιμη συλλογή και να τη διανθίσουμε έτσι ώστε να προκαλέσουμε μια γειτνίαση, συγκατοίκηση, αυτονομία και ώσμωση. Παρατηρώντας ότι πολλά από τα έργα των καλλιτεχνών της μόνιμης συλλογής αναδεικνύονται κάποιες φορές πιο ρηξικέλευθα ακόμα και από αυτά των νεότερων ομοτέχνων» σημειώνει.
Η Μόνιμη Συλλογή του ΜΣΤ Κρήτης κατέχει πάνω από 650 έργα από τον 20ό και τον 21ο αιώνα. Η καλλιτεχνική διευθύντριά του Μαρία Μαραγκού χαρτογραφεί μια παραγωγή εικαστικής γραφής από την Ελλάδα και το εξωτερικό με ένα ιδιαίτερο ένστικτο και επιμέλεια.
[«Ξεκίνησε ως πινακοθήκη Λευτέρη Κανακάκη και έγινε μουσείο από το όραμα και την αγάπη που έχει για την τέχνη η Μαρία. Ένα μουσείο σε αδιάλειπτη λειτουργία από το 1992»διευκρινίζει ο γνωστός επιμελητής.
«Αυτή η συνάντηση που δημιούργησα ξεκίνησε από την αρχική χαρτογράφηση της μόνιμης συλλογής.] Το βασικό έργο, που είναι και το κλειδί για την έκθεση, είναι το έργο του Λευτέρη Κανακάκη «Ηρωικό Πένθιμο». Πρόκειται για την ελληνική σημαία που έχει τοποθετηθεί σε ένα ορθοκανονικό τραπέζι, που όμως παραπέμπει και σε ένα φέρετρο. Ο καλλιτέχνης εν έτει 1972, μεσούσης της χούντας, κρύβει τον μισό σταυρό. Είναι εμφανές ότι καλλιτέχνες εκείνης της εποχής έρχονται να μιλήσουν για θέματα που μας αφορούν, καθώς είναι η συνέχεια της Ιστορίας μας».
Ο Βολανάκης, ξεναγώντας μας στην έκθεση, δεν παραλείπει να ομολογήσει πως αυτό που τον απασχολεί είναι «η συνάντηση με τον άλλο. Στον χώρο συνομιλεί ο Κανακάκης με τη Νάντια Καλαρά, που ανασυνθέτει ένα τοπίο από αποσπάσματα. Δημιουργεί ένα τοπίο ερειπίων και αποσπασμάτων φωτογραφίζοντας μάντρες και ανασυνθέτοντας μέσα τους αποσπάσματα από αρχαίους ελληνικούς ναούς, ένα τοπίο που έχει κι αυτό μια ελληνική σημαία - ερείπιο, ξεσκισμένη από τον αέρα. Στο ίδιο δωμάτιο είναι ο Άγγελος Σκούρτης με έναν σταυρό από κατακάθια καφέ κι ένα έργο του Μάριου Σπηλιόπουλου που μιλάει για τη φύση ενάντια στην κουλτούρα".
Ο επιμελητής κάνει λόγο για είκοσι καλλιτέχνες που ανήκουν στη μόνιμη συλλογή και είκοσι νέους.
«Ένα φοβερό έργο της Ρένας Παπασπύρου με σινική μελάνη μορφοποιεί πρόσωπα, ανθρώπους, ζώα πάνω σε ένα μωσαϊκό με πλακάκι όπου βλέπει κανείς αφηγήματα που έχουν να κάνουν με την παράδοση σε μια σχέση απόδρασης αλλά και συνομιλίας με ένα τρίπτυχο του Νίκου Αλεξίου από τα μοναστήρια στο Άθως, ίδιο σχέδιο σε τρεις διαφορετικές εκδοχές που μοιάζει να εξαφανίζεται. Την ίδια ώρα, ένα φοβερό κεραμικό της Χριστίνας Κατσάρη, που με φοβερή δεξιοτεχνία έχει δημιουργήσει έναν βωμό με γραμμένα κείμενα δικά της αλλά και άλλα που την έχουν εμπνεύσει πάνω σε ένα μαλακό χαρτί που μπορεί να παίρνει κάποιος επισκέπτης φεύγοντας μαζί του. [Το ίδιο συμβαίνει και με το έργο της Μαρίας Γλύκα, σύνθεση με δύο σχέδια και τρία κείμενα τοποθετημένα στον τοίχο όπου ο θεατής μπορεί και πάλι να πάρει κάτι από τα πολλαπλά αντίτυπα φεύγοντας. Σαν μικρό δώρο από το μουσείο.] Ο έτερος είναι αυτός που με καθορίζει, καθώς από τον έτερο μπορώ να μάθω τον εαυτό μου» καταλήγει. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 27 Οκτωβρίου.
Μάνια Ζούση
